W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

51.1. Na (wiatry) mocno rozpraszające

51.2. i te (chmury) niosące ciężary,

51.3. i te (statki) poruszające z lekkością^[1]Wersety 1-3 mogą odnosić się do sił przyrody, które działają z rozkazu Boga, jak np. wiatr, który rozprasza chmury, zbija je w ciężkie deszczowe obłoki lub delikatnie przyczynia się do tego, że statki pływają bezpiecznie po morzach. Siły przyrody są pod rozkazami Boga, rozkazami, które rozdzielają najważniejsi z aniołów (werset 4), podobnie jak Boże objawienia były przekazywane prorokom przez wybranych aniołów (np. Gabriela).,

51.4. i na tych (aniołów) rozdzielających rozkazy,

51.5. to, co zostało wam obiecane, jest prawdą.

51.6. Dzień Sądu wkrótce nadejdzie.

51.7. Na niebo pełne gwiaździstych szlaków!

51.8. Różnicie się w swoich poglądach ^[2]Według części komentatorów: poglądach co do Koranu, jedni w niego wierzą inni nie. Według innych komentatorów chodzi o różne poglądy niewierzących na temat Proroka: że jest magiem, poetą, opętanym itd...

51.9. Odrzuceni są ci, którzy się odwrócili (od wiary i Koranu).

51.10. Niech zginą kłamcy,

51.11. którzy radują się swoją ignorancją.

51.12. Pytają: „Kiedyż to nadejdzie ten Dzień Sądu?”.

51.13. Wtedy, gdy zostaną wrzuceni do ognia (piekielnego).

51.14. (I usłyszą) „Zakosztujcie waszej kary. To jest właśnie to, co chcieliście przyspieszyć”^[3]Jak w poprzednich wielu wersetach, ta prośba o przyspieszenia Dnia Sądu była podszyta kpiną i niewiarą, z jednoczesną chęcią ośmieszenia proroków i udowodnienia im, że mówią nieprawdę.

51.15. Ale pobożni będą wśród Ogrodów i strumieni.

51.16. Przyjmą nagrodę od swego Pana, ponieważ wcześniej byli sprawiedliwi.

51.17. Niewiele sypiali w nocy (modląc się),

51.18. a o świcie prosili o przebaczenie.

51.19. Część ich majątków została przeznaczona dla żebrzących i biednych.

51.20. Na ziemi jest wiele znaków dla tych, którzy są przekonani (do prawdy).

51.21. Są one i w was samych. Czy tego nie dostrzegacie?

51.22. W niebie jest dla was wiele dóbr i to, co zostało wam obiecane.

51.23. Na Pana nieba i ziemi, jest to tak prawdziwe, jak to, że potraficie mówić.

51.24. Czy dotarła do ciebie opowieść o godnych szacunku gościach Abrahama?

51.25. Kiedy przybyli do niego, powiedzieli: „Pokój (tobie)”. On odpowiedział: „Pokój wam, o nieznajomi”.

51.26. Potem wymknął się do swojej rodziny i przyniósł utuczone (pieczone) cielę.

51.27. Położył je przed nimi i zapytał: „Nie będziecie tego jedli^[4]Pytanie padło po tym, jak aniołowie nie zjedli poczęstunku.?”.

51.28. Bał się ich, a oni powiedzieli: „ Nie obawiaj się. Przychodzimy do ciebie z dobrą nowiną o twoim synu, który będzie bardzo mądry”.

51.29. Wówczas żona Abrahama podeszła z płaczem i bijąc się po twarzy, powiedziała: „Przecież jestem stara i niepłodna”.

51.30. Oni powiedzieli: „Tak postanowił twój Pan. On jest Mądry i Wszechwiedzący”.

51.31. Abraham zapytał: „Z jaką misją was posłano?”.

51.32. Odpowiedzieli: „Udajemy się do ludu grzeszników,

51.33. aby zrzucić na nich deszcz kamieni z wypalonej gliny.

51.34. One są oznaczone symbolem Boga i przeznaczone dla każdego grzesznika”.

51.35. Następnie pozwoliliśmy odejść wszystkim wierzącym, którzy byli wśród tego grzesznego ludu,

51.36. a znaleźliśmy tylko jeden dom, gdzie mieszkali ci, którzy byli całkowicie poddani Bogu ^[5] Był to dom Lota..

51.37. I w tym ustanowiliśmy znak dla ludzi, którzy boją się kary bolesnej.

51.38. (Znak jest też w opowieści) o Mojżeszu. Wysłaliśmy go do Faraona z Naszymi znakami i mocą czynienia cudów.

51.39. Ale on (Faraon) odwrócił się od nich przekonany o swojej potędze i powiedział: „Jest czarownikiem lub został opętany”.

51.40. Ukaraliśmy więc jego i jego wojska, wrzuciliśmy ich do morza, bo on był winny (niesprawiedliwości).

51.41. (Znak jest też w opowieści) o ludu Ad. Wysłaliśmy przeciwko nim niszczący huragan,

51.42. który obrócił w pył wszystko, co napotkał.

51.43. (Znak jest też w opowieści) o ludzie Thamud. Powiedzieliśmy im: „Radujcie się (tym życiem) jeszcze przez jakiś czas”.

51.44. Lecz oni przeciwstawili się rozkazowi swego Pana, więc uderzył ich piorun, kiedy na niego spojrzeli.

51.45.  Nie mogli wstać ani znaleźć pomocy.

51.46. A wcześniej (unicestwiliśmy) lud Noego. To byli bardzo grzeszni ludzie.

51.47. A niebiosa? Wzmocniliśmy je Naszą mocą i nadal je powiększamy.

51.48. A ziemia? Rozszerzyliśmy ją i wspaniale ją (dla was) zaprojektowaliśmy.

51.49. Wszystko stworzyliśmy w parach, pomyślcie o tym.

51.50. (Powiedz) „Uciekajcie do Boga. On posłał mnie, abym was ostrzegał.

51.51. Nie stawiajcie obok Niego innych bogów. On posłał mnie, abym was ostrzegał”.

51.52. Podobnie było ze wszystkim posłańcami. Nie było takiego, który by nie usłyszał: „Jest czarownikiem lub został opętany”.

51.53. Czy oni przekazywali to sobie z pokolenia na pokolenie? Nie! Każdy z nich (z osobna) był ludem występnym.

51.54. Odwróć się więc od nich, a nie będziesz winny.

51.55. Ostrzegaj ich. Ostrzeganie przynosi korzyść wiernym.

51.56. Stworzyłem dżinny i ludzi tylko po to, aby Mnie czcili.

51.57. Nie chcę od nich żadnych darów, nie chcę, aby Mnie żywili.

51.58. To Bóg jest tym, który najwięcej ofiarowuje. On jest posiadaczem wielkiej siły i władzy.

51.59. Przyjdzie czas na tych, którzy są niesprawiedliwi, tak jak przyszedł czas na tych, którzy byli tacy jak oni. Niech nie żądają ode mnie, abym to przyspieszył.

51.60. Biada im w tym obiecanym Dniu z powodu tego, że nie uwierzyli.