W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

21.1. Nadchodzi dla ludzi czas rozliczenia, a oni lekkomyślnie odwracają się (od tego).

21.2. Wszystkie napomnienia, jakie są im objawiane, są przez nich zaledwie wysłuchiwane i dalej pozostają pogrążeni w zabawie,

21.3. a ich serca oddają się namiętnościom. Ci, którzy nie wierzą, naradzają się potajemnie, mówiąc: „Widzimy , że on jest takim samym śmiertelnikiem jak my. Czy poddacie się jego czarom? Przejrzyjcie na oczy”.

21.4. Powiedz im: „Pan mój zna wszystkie słowa wypowiadane w niebie i na ziemi. On jest Wszechsłyszący i Wszystkowiedzący”.

21.5. Oni zaprzeczali (prawdzie): „To ^[1]Koran. tylko zbiór marzeń sennych. Przecież on jest poetą, więc wszystko to wymyślił. Niech pokaże nam jakiś cud, tak jak poprzedni prorocy”.

21.6. Miasta, które zniszczyliśmy przed nimi, też nie uwierzyły. Czy oni uwierzą?

21.7. Przed tobą też posyłaliśmy zwykłych ludzi, którzy otrzymali objawienie. Jeśli tego nie wiecie, zapytajcie ludzi, którzy otrzymywali Nasze napomnienia ^[2]Żydzi i chrześcijanie..

21.8. Nie daliśmy im ^[3]Prorokom. ciał, które nie potrzebowałyby pożywienia i nie byli nieśmiertelni.

21.9. Spełnialiśmy dane im obietnice i ratowaliśmy ich wraz z tymi, których wybraliśmy. Niszczyliśmy grzeszników.

21.10. A teraz objawiliśmy Księgę, która jest ostrzeżeniem dla was. Czy wy tego nie rozumiecie?

21.11. Powoływaliśmy inne ludy w miejscach zniszczonych miast, gdzie szerzyła się niesprawiedliwość.

21.12. Kiedy poczuli, że nadchodzi nasza kara, zaczęli stamtąd uciekać.

21.13. Usłyszeli: „Dokąd uciekacie? Wracajcie do waszych uciech, do waszych domów, będziecie o to pytani”.

21.14. Powiedzieli: „Biada nam, byliśmy grzesznikami”.

21.15. To wołanie nie ustało, dopóki, jak ze zbożem podczas żniw, nie zrównaliśmy ich z ziemią.

21.16. Nie dla własnej uciechy stworzyliśmy niebo i ziemię i to, co jest pomiędzy nimi.

21.17. Do zabawy wystarczyłoby Nam to, co już mieliśmy, ale musielibyśmy tego chcieć.

21.18. Jednak My ciskamy prawdą w kłamstwo, ona miażdży je i kłamstwo znika.

21.19. Do Boga należy każdy, kto jest w niebie i na ziemi. Aniołowie, którzy są blisko Niego, nie popadają w pychę i nie ustają w oddawaniu Mu czci i wychwalaniu Go.

21,20. Czynią to nieustannie, w dzień i w nocy, i nigdy tego nie zaprzestaną.

21.21. Czy bóstwa, które wybrali sobie na ziemi niewierni, mogą ich wskrzesić?

21.22. Gdyby rzeczywiście w niebie i na ziemi istniały jakieś bóstwa poza Bogiem, to na pewno zostałby one zniszczone. Niech będzie chwała Bogu, Panu Tronu, On jest ponad tym, co Mu przypisują.

21.23. Nikt nie będzie zadawał Bogu pytań o to, co uczynił, a wszyscy inni będą o to pytani.

21.24. Czy oni czczą innych bogów poza Nami? Powiedz im: „Udowodnijcie to, jeśli tak jest. To jest napomnienie dla tych, którzy są ze mną i przypomnienie dla tych, którzy byli przede mną. Większość z nich nie zna prawdy i nie chce jej poznać”.

21.25. Nie było proroka przed tobą, któremu by nie objawiono:  „Nie ma innego boga prócz Boga Jedynego”.

21.26. Oni mówią: „Miłosierny wziął sobie potomstwo (spośród aniołów)”. Chwała niech będzie Bogu. Aniołowie są tylko Jego szanownymi sługami.

21.27. Oni nie przemawiają, zanim On nie przemówi. Wykonują tylko Jego polecenia.

21.28. On zna ich przeszłość i przyszłość. Oni mogą wstawić się jedynie za kimś, kogo Bóg sobie upodobał i szczerze się Go boją.

21.29. A jeśli któryś z nich powie: „Ja też jestem bogiem”, to czeka go kara w Piekle.

W ten sposób odpłacamy tym, którzy są niesprawiedliwi.

21.30. Czy niewierzący nie wiedzą, że niebo i ziemia były jednolitą materią, a My ją rozdzieliliśmy? Stworzyliśmy z wody każdy żywy organizm. Czy oni nigdy nie uwierzą?

21.31. Umieściliśmy na ziemi góry, aby nie odchylała się wraz z ludźmi i szerokie wąwozy dróg, aby nie błądzili.

21.32. Uczyniliśmy sklepienie niebieskie sufitem ochronnym, a oni nadal nie przyjmują Naszych niebiańskich znaków.

21.33. Bóg stworzył noc i dzień, księżyc i słońce, które płyną swoimi drogami.

21.34. Żaden człowiek, który był przed tobą, nie otrzymał daru życia wiecznego. Dlaczego ty miałbyś umrzeć, a oni mieliby być nieśmiertelni?

21.35. Każda dusza posmakuje śmierci. Doświadczamy was przeciwnościami losu i dobrobytem, poddając próbie. W końcu powrócicie do Nas.

21.36. Kiedy spotykasz tych, którzy nie wierzą, to oni drwią z ciebie. Mówią: „Czy to jest ten, który uwłacza naszym bogom?”. Oni nie wierzą w ostrzeżenia od Boga.

21.37. Człowiek został stworzony niecierpliwym ^[4]Dosł.: „z pośpiechu”, dlatego człowiek jest niecierpliwym.. Niedługo pokażę wam Moje znaki, więc Mnie nie poganiajcie.

21.38. Pytają: „Jeśli mówiłeś prawdę, to kiedy spełni się ta obietnica?”.

21.39. O, gdybyż oni poznali czas, kiedy nie będą mogli powstrzymać ognia, który spali ich twarze i plecy. Nikt ich przed tym nie uratuje.

21.40. Ale to spadnie na nich nagle i całkowicie ich zaskoczy. Nie uchronią się od tego i to nie będzie im odroczone.

21.41. Prorocy, którzy byli przed tobą, byli wyśmiewani, ale ci, którzy to robili, zostali dotknięci tym, z czego drwili.

21.42. Powiedz: „Czy ktoś może ochronić was przed Miłosiernym w dzień lub w nocy?”. A jednak oni nadal nie wierzą w ostrzeżenia od ich Pana.

21.43. Może mają jakiś bogów, którzy mogą ich obronić przed Nami? Oni nie potrafią pomóc samym sobie i nikt nie przyjdzie, aby ich przed Nami ochronić.

21.44. Pozwoliliśmy im i ich ojcom cieszyć się dobrodziejstwami tego świata, jak długo trwa ich życie. Czy oni nie dostrzegają, że przybywamy, kurcząc granice ich ziem? Czy zwycięstwo może więc należeć do nich?

21.45. Powiedz: „Ja tylko ostrzegam was, zgodnie z objawieniem, jakie zostało mi dane”. Ale głusi nie słyszą wołania, kiedy się ich ostrzega.

21.46. A kiedy zauważą, że zbliża się kara, wtedy powiedzą: „Biada nam, byliśmy grzesznikami”.

21.47. W Dniu Zmartwychwstania uczciwie zważymy na wadze sprawiedliwości ich czyny. Żadna dusza nie zostanie oszukana nawet, jeśli czyn będzie miał ciężar ziarnka gorczycy. I taki zważymy. Bóg wystarczy jako rachmistrz.

21.48. Daliśmy Mojżeszowi i Aaronowi księgę rozróżnienia (dobra i zła)), ona była światłością i przypomnieniem dla pobożnych,

21.49. którzy boją się Boga, tego, co jest dla nich ukryte i obawiają się nadejścia Dnia Sądu.

21.50. To przypomnienie ^[5]Koran., które teraz zesłaliśmy, jest błogosławione. Czy je odrzucicie?

21.51. Przedtem daliśmy przykazania Abrahamowi, gdyż dobrze go znaliśmy.

21.52. Zapytał on swojego ojca i swojego ludu: „Jakim bożkom oddajecie cześć?”.

21.53. Oni odpowiedzieli: „Tym, których czcili nasi ojcowie”.

21,54. Abraham powiedział: „Wy i wasi ojcowi, zbłądziliście”.

21.55. Oni zapytali: „Czy to, co nam mówisz, jest prawdą, czy jesteś jednym z tych, którzy drwią sobie z nas?”.

21.56. On powiedział: „To jest prawda. Bóg wasz jest Panem nieba i ziemi. On je stworzył. Ja jestem jednym z tych, którzy dają temu świadectwo.

21.57. I przysięgam na Boga, że jak tylko odwrócicie się i oddalicie się od nich, to zrealizuję wobec nich mój plan”.

21.58. I roztrzaskał je na kawałki, za wyjątkiem jednego, największego, aby mogli przemówić do niego.

21.59. Oni powiedzieli: „Kto zrobił to naszym bogom?  Ten człowiek z pewnością jest grzesznikiem”.

21.60. Inni mówili: „Słyszeliśmy o młodzieńcu o imieniu Abraham, który mówił o naszych bogach.

21.61. Niech go tu przyprowadzą i postawią przed obliczem ludu, aby mógł świadczyć przeciwko niemu”.

21.62. Potem zapytali go: „Czy to ty zniszczyłeś nasze bożki, Abrahamie?”.

21.63. Abraham odpowiedział: „Nie! Dokonał tego ten największy z nich. Skoro tu jest, zapytajcie go, jeśli potrafi mówić”.

21.64. Oni zaczęli zwracać się sami do siebie: „Jesteście niesprawiedliwi”.

21.65. Opuścili głowy ze wstydu i zwrócili się do Abrahama: „Ty dobrze wiedziałeś, że bożki nie mówią”.

21.66. On powiedział: „To dlaczego czcicie poza Bogiem tych, którzy nie mają mocy, aby wam pomóc ani wam zaszkodzić.

21.67. Biada wam i temu w co wierzycie poza Bogiem. Zrozumcie to!”.

21.68. Oni zakrzyknęli: „Spalcie go! Musimy coś zrobić, aby pomóc naszym bogom!”.

21.69. My powiedzieliśmy: „Niech ogień będzie ochłodą i miejscem bezpiecznym dla Abrahama”.

21.70. Chcieli go skrzywdzić, ale to oni ponieśli stratę.

21.71. Uratowaliśmy go i podobnie jak Lota, wprowadziłem go do ziemi, która jest błogosławioną dla całego świata.

21.72. Podarowaliśmy mu Izaaka i jego syna Jakuba, których uczyniliśmy sprawiedliwymi.

21.73. Sprawiliśmy, że zostali przywódcami, którzy zgodnie z naszym rozkazem prowadzili (lud) drogą prostą. Nakazałem im czynić dobro, płacić podatek i modlić się. Oni wierzyli w Jedynego Boga.

21.74.  Lota uczyniliśmy mądrym w osądzaniu, daliśmy mu wiedzę i uratowaliśmy go, wyprowadzając z miasta, które dopuszczało się czynów obrzydliwych. Jego mieszkańcy byli złymi ludźmi, szczerzącymi zgorszenie.

21.75. Okazaliśmy mu łaskę, bo był on jednym ze sprawiedliwych.

21.76. Wspomnij Noego, który modlił się do Nas, a My wysłuchaliśmy jego próśb i uratowaliśmy go i jego rodzinę przed wielkim zagrożeniem.

21.77. Pomogliśmy mu, gdy przeciw niemu był lud, który odrzucił Nasze znaki. Zaprawdę, oni byli ludźmi niesprawiedliwymi, więc potopiliśmy ich wszystkich.

21.78. Wspomnij też Dawida i Salomona, którzy wydali sąd w sprawie pola uprawnego, które zniszczyło zabłąkane stado, należące do obcych ludzi. Byliśmy świadkiem tego rozstrzygnięcia.

21.79. Sprawiliśmy, że Salomon zrozumiał złożoność tej sprawy, a obydwóm daliśmy mądrość i wiedzę. Daliśmy Dawidowi władzę nad górami i ptakami, aby mogli razem głosić śpiewem chwałę Pana. Tak uczyniliśmy!

21.80. Nauczyliśmy go sztuki wykuwania zbroi, która chroni was, gdy walczycie między sobą. Czy jesteście za to wdzięczni?

21.81. Salomonowi dałem władzę nad wiatrem, który przenosił go szybko ku ziemi, którą pobłogosławiliśmy. Wszystko to odbywa się za Naszą wiedzą.

21.82. Dałem mu władzę nad niektórymi demonami, które dla niego poławiały w morzu i wykonywały inne jego polecenia. My czuwaliśmy nad nimi (aby go nie skrzywdziły).

21.83. Wspominajcie też Hioba, który modlił się do swego Pana: „Spadły na mnie nieszczęścia, ale Ty jesteś Najbardziej Miłującym z miłujących”.

21.84. Wysłuchaliśmy jego prośby i odsunęliśmy od niego nieszczęścia, które go dręczyły. W Swojej łasce daliśmy mu rodzinę dwukrotnie większą (niż przedtem). Niech wierzący pamiętają o miłosierdziu, jakie mu okazaliśmy.

21.85. Wspominajcie Ismaela, Idrisa i Zul-Kifla ^[6]Według większości komentatorów Idris to Enoch, a co do Zul-Kifla większość utożsamia go z Ezechielem, inni zaś z Jozuem lub Eliaszem. Wśród indyjskich uczonych muzułmańskich pojawiła się nawet idea, że może chodzić o Buddę., wszyscy oni byli bardzo wytrwali.

21.86. Obdarzyliśmy ich Naszym miłosierdziem, bo byli ludźmi sprawiedliwymi.

21.87. Wspominajcie Jonasza ^[7]„Człowieka w rybie”., odszedł (ze swego miasta) w gniewie, myśląc, że nie sprowadzimy na niego nieszczęścia. Zawołał do Nas, gdy był w ciemności: „Nie ma boga, poza Tobą. Chwała Ci! Byłem niesprawiedliwy!”.

21.88. Wysłuchaliśmy jego wołania i uratowaliśmy go od nieszczęścia. W ten sposób ratujemy wiernych.

21.89. Wspomnijcie Zachariasza, który wzywał Nas: „Panie mój, nie zostawiaj mnie bezdzietnym, chociaż to Ty jesteś Najlepszym ze spadkobierców!”.

21.90. Wysłuchaliśmy go, wyleczyliśmy jego żonę z niepłodności i daliśmy mu (syna) Jana. Oni prześcigali się w dobrych uczynkach, modlili się do Nas z nadzieją i pokorą, byli bogobojni.

21.91. I wspominajcie tę ^[8]Marię, matkę Jezusa (a)., która chroniła swą czystość. Tchnęliśmy ją Duchem Bożym. Uczyniliśmy ją i jej syna Naszym znakiem dla całego świata.

21.92. Oni ^[9]Prorocy. i ich (wierne) wspólnoty są jednością religijną z wami. Ja jestem waszym (Jedynym) Panem i tylko Mi oddawajcie cześć.

21.93. Ludzie jednak poróżnili się miedzy sobą ^[10]Wcześniejsze społeczności takie jak żydzi i chrześcijanie, którym zesłano objawienie., ale i tak wszyscy do Nas powrócą.

21.94. Gorliwość tych, którzy czynią dobro, nie będzie odrzucona, a czyny ich zostaną spisane.

21.95. Zakazano powrotu mieszkańcom miast, które zniszczyliśmy,

21.96 do czasu aż Gog i Magog nie zostaną uwolnieni. Wtedy zejdą pospiesznie z każdego wzniesienia.

21.97. Zbliża się spełnienie Bożej obietnicy. Ci, którzy nie uwierzyli, otworzą szeroko oczy z przerażenia i powiedzą: „Biada nam! Ignorowaliśmy to. Byliśmy grzesznikami”.

21.98. Wy, i to, co czcicie poza Bogiem, będziecie opałem w Piekle. Zostaniecie tam wrzuceni.

21.99. Jeżeli ci, którym oddajecie cześć, byliby bogami, jak twierdzicie, nie znaleźliby się w Piekle. A jednak trafią tam wszyscy.

21.100. Będą tam jęczeć (z bólu) i to będą jedyne głosy, jakie tam usłyszą.

21.101. Ci, którzy zostali już wcześniej wyróżnieni przez Nas piękną nagrodą, będą oddaleni od Piekła.

21.102. Oni nie usłyszą nawet najmniejszego lamentu i zamieszkają tam na zawsze wśród tego, co wymarzyły sobie ich dusze.

21.103. Opuści ich wszelka obawa. Aniołowie, których spotkają, powiedzą im: „Oto Dzień, który wam obiecano”.

21.104. W tym Dniu zwiniemy niebo jak zapisane zwoje. Nowe życie uczynimy z taką łatwością jak pierwsze stworzenie, to Nasza obietnica, którą z pewnością dotrzymamy.

21.105. W Psalmach, już po wcześniejszym objawieniu ^[11]Tora., zapisaliśmy, że Moi sprawiedliwi słudzy odziedziczą tę krainę.

21.106. W tym objawieniu ^[12]Koran. jest wyjaśnienie dla tych, którzy oddają Mi cześć.

21.107. Ciebie (Muhammadzie)  posłaliśmy, jako wyraz Naszego miłosierdzia dla wszystkich ludzi (na ziemi).

21.108. Powiedz: „Zostało mi objawione, że wasz Bóg jest Bogiem Jedynym. Czy teraz staniecie się Jemu poddanymi?” ^[13]Muzułmanami..

21.109. Jeżeli nie uwierzą, powiedz im: „Wszystkich was ostrzegłem tak samo. Nie wiem, czy to, co ma nadejść, jest dalekie czy bliskie.

21.110. Bóg wie to, co skrywacie i wie to, co głosicie jawnie.

21.111. Ja nie wiem, czy jest to czas waszej próby, czy chwila radości, jaką jeszcze wam dano”.

21.112. Powiedz: „Panie mój, osądź nas sprawiedliwie. Pan nasz jest Bogiem Miłosiernym, u Niego szukamy schronienia przed tym, co wymyślacie”.