W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

13.1. Alif. Lam. Mim. Ra. Oto znaki Księgi. To, co zostało tobie zesłane od twojego Pana, jest prawdą, a jednak większość ludzi nie wierzy.

13.2. Bóg jest tym, który umieścił wysoko niebiosa, osadzając je na niewidzialnych filarach. Potem zasiadł pewnie na niebiańskim Tronie. Podporządkował sobie słońce, księżyc, sprawił, że wszystko to trwać będzie do określonego czasu. On ma władzę nad wszystkim i przedstawia wam wyraźne znaki, abyście wiedzieli, że przed Nim staniecie.

13.3. On jest tym, który rozpostarł ziemię i osadził na niej góry i rzeki. Zasadził wszelkie owoce, tworząc z nich pary rodzajowe i sprawił, że po dniu przychodzi noc. To są znaki dla ludzi myślących.

13.4. Są na ziemi przylegające do siebie ogrody pełne winorośli, pola uprawne i palmy daktylowe splecione korzeniami lub rosnące z osobna. I chociaż są podlewane tą samą wodą, to dajemy niektórym z nich większą obfitość owocu niż innym. To są znaki dla ludzi myślących.

13.5. Jeżeli się czemuś dziwisz, to jak bardzo zadziwiać cię muszą ich słowa: „Czy to możliwe, że po śmierci, kiedy staniemy się prochem, zostaniemy wskrzeszeni jako nowe życie?”. To są ci, którzy nie uwierzyli w swojego Pana. To są ci, którzy będą mieli założone na szyjach łańcuchy i będą przebywać w Piekle przez wieki.

13.6. Żądają od ciebie, abyś przyspieszył nadchodzące dla nich zło nad dobrodziejstwo, chociaż wcześniej mieli przykłady tego, jak działa kara. Zaprawdę, Twój Pan jest pełen miłosierdzia dla ludzi, chociaż grzeszyli, ale twój Pan jest też surowy w karaniu.

13.7. Ci, którzy nie chcą uwierzyć, mówią: „Gdyby tylko jego Pan zesłał mu jakiś cud”.

Ty masz ich tylko ostrzegać, a każdy lud dostał (przecież) swojego przewodnika ^[1]Według tradycji szyickiej słowo przewodnik odnosi się do imamów będących następcami proroków, a wers ten mówi o regule, że ziemia nigdy nie pozostaje bez przewodnictwa proroka lub imama..

13.8. Bóg wie, co nosi w sobie każda kobieta i jak ich łona skracają lub wydłużają okres ciąży. Czas przeznaczony dla wszystkich zależy tylko od Niego.

13.9. Bóg wie o wszystkim, co jest skryte i jawne. On jest Wielki i Ponad Wszystkim.

13.10. Równi przed nim są ci z was, którzy zachowują tajemnice i ci, którzy głoszą jawnie. Równi przed Nim są ci, którzy kryją się w ciemnościach i ci, którzy jawnie kroczą w świetle dnia.

13.11. Życiu człowieka towarzyszą aniołowie, którzy się wciąż wymieniają. Z rozkazu Boga jedni kroczą przed nim, chroniąc go, a inni postępują za nim ^[2]I zapisują jego czyny.. Bóg nie zmienia położenia ludzi, dopóki oni sami się nie zmienią. Kiedy jednak Bóg zechce ludzi ukarać, nie można tego zmienić. Nie ma dla nich innego obrońcy niż On.

13.12. On pokazuje wam błyskawice, abyście się bali i mieli nadzieję. On tworzy chmury wypełnione deszczem.

13.13. Grzmot głosi Jego chwałę, tak jak Jego chwałę głoszą, w obawie przed Nim, aniołowie. On posyła pioruny i razi nimi, kogo zechce. Pomimo tej potęgi oni i tak wciąż toczą spory na Jego temat.

13.14. Tylko do Niego należy się modlić. Ci, których ludzie wychwalają poza Nim, nie dadzą odpowiedzi. Podobni są do człowieka, który wyciąga ręce w kierunku wody, czekając, aż ona sama wypełni jego usta, a tak się nie stanie. Modlitwa niewiernych jest odmawiana na próżno.

13.15. Wszystko, co jest w niebie i na ziemi, dobrowolnie lub z przymusu, składa Bogu hołd, tak jak czynią to ich cienie rano i wieczorem.

13.16. Zapytaj: „Kto jest Panem nieba i ziemi?”. I odpowiedz: „Bóg”. Zapytaj: „Czy zamiast Niego, wzięliście sobie na opiekunów tych, którzy nie mają władzy czynienia dobra i zła, nawet względem siebie samych?”. Pytaj dalej: „Czy ślepiec i ten, który widzi są tacy sami? Czy jasność i ciemności są takie same? Czy ci, których Mu przypisujecie, są takimi samymi stworzycielami jak On? Czy oni stworzyli cokolwiek, co byłoby równe Jego dziełom?”. I odpowiedz: „Tylko Bóg jest Stworzycielem wszystkiego. On jest Jedyny i Wszechmocny”.

13.17. Bóg zsyła deszcze, które wypełniają wodą doliny, dopasowując się do ich wielkości. Ona spływa potokami, tworząc wzbierającą się pianę. Przy wyrobie narzędzi i ozdób w rozpalonym ogniu tworzy się podobna piana. To dana przez Boga alegoria prawdy i fałszu. Piana zniknie, a to, co dobre dla ludzi, pozostaje na ziemi. Tak Bóg objawia swoje przypowieści.

13.18. Tych, którzy odpowiedzieli na wezwanie swego Pana, czeka wieczna nagroda. Ci, którzy nie odpowiedzieli, nie wykupią się od kary, nawet gdyby posiadali dwa razy więcej tego, co jest na ziemi. Zamieszkają w Piekle, które jest najgorszym miejscem pobytu.

13.19. Czy podobny będzie do ślepca ten, który wie, że to, co zostało ci objawione, jest prawdą? Człowiek mądry zastanowi się nad tym.

13.20. Na tych, którzy wypełniają przymierze z Bogiem i nie naruszają go,

13.21. na tych, którzy łączą to, co Bóg nakazał zjednoczyć, są bogobojni i obawiają się rozrachunku,

13.22. i na tych, którzy są wytrwali w poszukiwaniu Boga, modlą się, rozdają jawnie lub skrycie z tego, co zostało im podarowane, przedkładają dobro nad złem, czeka na końcu zamieszkanie w Rajskich Ogrodach.

13.23. Oni znajdą się tam wraz z tymi ze swych ojców, którzy byli sprawiedliwi. To samo dotyczy ich sprawiedliwych żon i dzieci. Aniołowie wyjdą im naprzeciw z każdej bramy, mówiąc:

13.24. „Pokój z wami za to, że byliście sprawiedliwi”. To będzie wspaniałe miejsce do ostatecznego zamieszkania.

13.25. Tych, którzy zrywają przymierze z Bogiem po jego zawarciu, dzielą to, co Bóg nakazał zjednoczyć i szerzą niesprawiedliwość na ziemi, czeka przekleństwo Boga i najgorsze miejsce do zamieszkania.

13.26. Bóg wielce obdarowuje i pozbawia, kogo tylko zechce. Oni czerpią radość z życia doczesnego, które w porównaniu z życiem przyszłym jest tylko chwilową przyjemnością.

13.27. Niewierzący mówią: „Gdyby tylko jego Pan zesłał mu jakiś cud”. Powiedz im: „Bóg sprowadza z drogi prowadzącej do Niego kogo chce i prowadzi do siebie tych, którzy ze skruchą się nawracają,

13.28. tych, którzy wierzą i których serca odnajdują spokój we wspominaniu Boga”. Czyż serca nie odnajdują spokoju we wspominaniu Boga?

13.29. Wierzący, którzy czynią dobro, będą błogosławieni i dotrą do najpiękniejszego celu podróży.

13.30. Posłaliśmy cię do ludu, przed którym przeminęły inne ludy, abyś recytował im objawienie od Nas, gdyż odrzucają oni wiarę w Boga Jedynego. Powiedz im: „On jest moim Panem. Nie ma innego Boga poza Nim. Jemu zaufałem i do Niego zwracam się z pokorą”.

13.31. Nie uwierzyliby nawet, gdyby istniał taki Koran, który przeniósłby góry, rozdzielił ziemię, a umarli dzięki niemu by przemówili. O nie! Wszystko to jest w mocy Boga. Czy oni tego nie wiedzą, że gdyby tylko Bóg zechciał, to drogą prostą poszłaby cała ludzkość? Zło zawsze dotykać będzie tych, którzy nie uwierzyli, albo będzie czaić się w pobliżu ich domostw, dopóki nie wypełni się wola Boga. Bóg zawsze dotrzymuje swoich obietnic.

13.32. Drwiono już z proroków, którzy byli przed tobą, ale ja dałem czas tym, którzy nie uwierzyli. Potem jednak ukarałem ich i straszna był Moja kara.

13.33. Czy Temu, który opiekuje się każdą duszą (jest równy ktokolwiek)? A jednak oni przypisują Mu współtowarzyszy. Powiedz im: „Przedstawcie ich!”. Czy uważacie, że możecie pokazać Bogu coś, czego On nie zna na ziemi?  A może to są tylko puste nazwy? Bo upiększone zostały niewierzącym ich własne iluzje i zostali odciągnięci od drogi prostej. A ci, którym Bóg pozwolił zbłądzić, nie znajdą już przewodnika.

13.34. Ich spotka kara jeszcze w życiu doczesnym, a w życiu przyszłym będzie dla nich kara jeszcze bardziej bolesna. Nie znajdą nikogo, kto by ich bronił przed Bogiem.

13.35. Oto jak będzie wyglądał Raj: Są to ogrody umieszczone ponad strumieniami, gdzie wiecznie będą świeże owoce i orzeźwiający cień. Taka będzie ostateczna nagroda dla sprawiedliwych. Ostateczną nagrodą dla niesprawiedliwych będzie ogień piekielny.

13.36. Ci, którzy otrzymali Księgę, cieszą się z tego, że została ci objawiona. Są wśród nich ludzie, którzy odrzucili część tego objawienia. Powiedz im: „Rozkazano mi czcić Jedynego Boga i nie przypisywać Mu towarzyszy. Do Niego się modlę i do Niego powrócę”.

13.37. Objawiliśmy Koran w języku arabskim, jako jasne wyjaśnienie praw (Boga). Otrzymałeś wiedzę i gdybyś później podążył za ich namiętnościami, nie znajdziesz żadnego obrońcy przed Bogiem.

13.38. Przed tobą wysyłaliśmy proroków, których obdarzyliśmy żonami i dziećmi. Żaden z nich nie objawiał swoich znaków, jeśli Bóg mu na to nie pozwolił. Każdy czas miał swoją objawioną księgę (z prawem).

13.39. Bóg unieważnia i ustanawia (prawa) zgodnie ze Swoją wolą. U Niego znajduje się Matka Ksiąg.

13.40. Do ciebie należy przekazywanie objawienia bez względu na to, czy ujrzysz spełnienie niektórych obietnic, zanim powołamy cię do Siebie. Do Boga należy osąd.

13.41. Czy oni nie widzą, że My po kolei kurczymy granice ich ziem. Bóg osądza i nikt nie jest w stanie zmienić Jego wyroków. On jest konsekwentny w karaniu.

13.42. Ci, którzy byli przed nimi, planowali różne podstępne działania, ale to Bóg ma najlepszy plan. On wie najlepiej, na co zasłużył sobie każdy człowiek i niewierzący dowiedzą się wkrótce, kto będzie mieszkańcem Raju.

13.43. Niewierzący mówią: „Nie jesteś Wysłannikiem”. Powiedz im: „Bóg i ci, którzy posiedli wiedzę Księgi, wystarczą jako świadkowie pomiędzy mną a wami”.