W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

11.1.  Alif. Lam. Ra. To jest Księga zesłana przez Mądrego Boga, której słowa zostały jasno zapisane, a następnie uczynione zrozumiałymi,

11.2. abyście nie czcili nikogo innego poza Nim. (Powiedz) „Ja ^[1]Muhammad (s). jestem posłany od Niego, aby was ostrzegać i głosić dobrą nowinę.

11.3. I abyście prosili o wybaczenie waszego Pana i zwrócili się ku Niemu. On da wam szczęśliwe życie do określonego Dnia i okaże łaskę każdemu, kto na nią zasłuży. A jeśli odwrócicie się od Niego, to boję się kary, którą otrzymacie w Dniu Sądu.

11.4. Powrócicie do Boga, On ma władzę nad wszystkim”.

11.5. Oni skrywają zasłoną swe serca, aby się przed Nim ukryć. Nawet, gdyby zawinęli się swoimi szatami, to On i tak wie, co przed Nim ukrywają, a co ujawniają. Zaprawdę, Bóg wie, co noszą w swoich sercach.

11.6. Nie ma na ziemi żadnego stworzenia, które mogłoby przeżyć bez tego, co Bóg mu przeznaczył. On wie, gdzie ono żyje, gdzie odpoczywa i kiedy umrze. Wszystko to jest w zapisane w Jasnej Księdze.

11.7. On jest tym, który stworzył niebo i ziemię w sześć dni, a Jego Najwyższy Tron znajdował się nad wodami. Uczynił tak, aby sprawdzić, którzy z was są najlepszymi ^[2]Z tego, co Bóg stworzył. w swoim postępowaniu. A gdy powiesz: „Na pewno będziecie wskrzeszeni po swojej śmierci”, oni odpowiedzą: „To tylko zwykłe czary”.

11.8. Jeżeli odroczymy ich karę na pewien czas, to oni na pewno zapytają: „Co ją powstrzymuje?”. Nadejdzie dzień, w którym ona przyjdzie do nich i nic jej nie powstrzyma, a to, z czego się śmiali ogarnie ich ^[3]Kara, ogień piekielny..

11.9. Jeżeli okażemy człowiekowi posmakować miłosierdzia, a później odsuniemy go od niego, to jest on zrozpaczony i niewdzięczny ^[4]W sensie: stanie się niewierzącym..

11.10. A jeżeli damy mu posmakować miłosierdzia po tym, jak spotkało go nieszczęście, powie: „Zły los odwrócił się ode mnie”. I popatrz, jest radosny i zarozumiały ^[5]Oznacza to, że zapomni oddawać cześć Bogu..

11.11. Nie tak, jak ci, którzy są wytrwali i spełniają dobre uczynki. To oni dostąpią przebaczenia i otrzymają wspaniałą nagrodę.

11.12. Być może ominąłbyś (Muhammadzie) część tego, co zostało ci objawione i twoje serce jest pełne niepokoju, kiedy mówią: „Dlaczego nie zesłano mu bogactwa albo nie przybył z nim anioł?”. (Pamiętaj) ty jesteś tylko tym, który ma ich przestrzegać, a to Bóg ma władzę nad wszystkim ^[6]Wers odnosi się do sytuacji, w której niewierzący domagali się od Proroka, by pominął te fragmenty Koranu, które przeczą ich wierzeniom, on jednak, umocniony objawieniem, odpowiedział, że jest to niemożliwe dla proroków, którzy mają obowiązek przekazania w pełni boskiego ostrzeżenia dla ludzkości..

11.13. Jeśli oni będą mówić: „On to wszystko wymyślił”. Odpowiedz im: „Jeżeli mówicie prawdę, to wymyślcie i wy dziesięć podobnych sur. Możecie zwrócić się o pomoc do kogo tylko chcecie, poza Bogiem”.

11.14. Jeżeli nikt nie podejmie tego wyzwania, to musicie wiedzieć, że to zostało zesłane tylko za wiedzą Boga. Nie ma innego boga jak tylko On. Czy będziecie poddanymi Boga ^[7]Muzułmanami.?

11.15. Tym, którzy pragną ozdób świata doczesnego, My w pełni odpłacimy za to, co teraz robią. Będą potraktowani sprawiedliwie.

11.16. Oni są tymi, którzy w życiu przyszłym nie zaznają niczego poza ogniem piekielnym. To, czego dokonali w życiu doczesnym, nie będzie miało znaczenia. Ich wysiłki były daremne.

11.17. (Oto ten), który stoi pewnie umocniony jasnym dowodem od swego Pana, recytowanym mu przez Jego świadka ^[8]Wers dotyczy proroka Muhammada (s), świadkiem zaś jest archanioł Gabriel.. A przed nim (Koranem) była księga Mojżesza, przewodnictwo i miłosierdzie. Oni ^[9]Wierni. w to wierzą, a kto temu zaprzecza spośród różnych grup, na tego czeka ogień piekielny. Nie wątp więc, iż jest to prawda od twojego Pana. Większość ludzi jednak nie wierzy.

11.18. Kto może być bardziej niesprawiedliwy niż ten, który wymyśla kłamstwa i przypisuje je Bogu? Oni staną przed swoim Panem, a świadkowie powiedzą: „To są ci, którzy kłamali na temat Boga”. Spadnie Jego przekleństwo na niesprawiedliwych,

11.19. którzy odciągają innych od drogi Boga, starają się uczynić ją krętą i nie wierzą w życie przyszłe.

11.20. Oni nie są w stanie cokolwiek zmienić na ziemi, nie znajdą też żadnego opiekuna poza Bogiem. Ich kara będzie podwójna, ponieważ nie chcieli słuchać i dostrzegać (znaków Boga).

11.21. To ci, którzy zatracili swe dusze, a to, co sobie wymyślili, opuściło ich.

11.22. Oni w życiu przyszłym będą największymi przegranymi.

11.23. Mieszkańcami Raju, przez całą wieczność, będą ci, którzy wierzą, czynią dobro i okazują pokorę wobec Boga.

11.24. Te dwie grupy ludzi ^[10]Wierzący i niewierzący. można przyrównać do ślepych i głuchych oraz widzących i słyszących. Czy oni są to siebie podobni? Zastanówcie się nad tym.

11.25. Noe, wysłany do swego ludu, powiedział: „Przysłano mnie, by was ostrzec,

11.26. abyście nie czcili nikogo innego poza Bogiem. Zaprawdę, obawiam się kary, która będzie na was zesłana”.

11.27. Przywódcy jego ludu, którzy nie uwierzyli, powiedzieli: „Widzimy, że jesteś takim samym śmiertelnikiem jak my. Szybko i bezmyślnie poszli za tobą tylko najnędzniejsi spośród nas. W niczym nie jesteście lepsi od nas, jesteście zwykłymi kłamcami”.

11.28. Noe odpowiedział: „Ludu, mój! Wiedzcie, że opieram się na jasnych dowodach od mojego Pana, który obdarzył mnie Swoim miłosierdziem, którego wy nie chcecie dostrzegać. Jak mógłbym więc przekonać was do czegoś, co z takim obrzydzeniem odrzucacie?

11.29. Ludu mój! Nie żądam od was żadnej zapłaty, najwspanialsza zapłata jest od Boga. Nie odtrącę tych, którzy uwierzyli, przecież oni spotkają swojego Pana. Widzę, że jesteście głupcami.

11.30. Ludu mój! Kto obroniłby mnie przed gniewem Boga, gdybym ich odtrącił? Zastanówcie się nad tym!

11.31. Nie mówię wam przecież, że posiadam skarby Boga, że znam największe tajemnice. Nie twierdzę też, że jestem aniołem. Nie mówię o tych, na których spoglądacie z pogardą, że Bóg nie obdarzy ich swoim miłosierdziem. On wie najlepiej, co skrywają ich dusze. Gdybym tak robił, byłbym jednym z niesprawiedliwych”.

11.32. Oni odpowiedzieli: „Noe! Spierasz się z nami od dawna, a teraz jeszcze nasilasz ten spór. Jeśli mówisz prawdę, sprowadź na nas to, o czym mówisz!”.

11.33. Noe powiedział: „Bóg, jeśli zechce, sprowadzi to na was i nie jesteście w stanie tego zatrzymać.

11.34. Gdybym chciał udzielić wam rady, to ona i tak nie przyniesie wam korzyści, jeśli Bóg zezwoli na to, abyście pobłądzili. On jest waszym Panem i do niego powrócicie”.

11.35. Inni ^[11]Bałwochwalcy z Mekki. będą mówić: „On to wszystko wymyślił” ^[12]Oskarżenie, że to Muhammad (s) jest autorem Koranu.. Odpowiedz im: „Jeżeli ja to wymyśliłem, to na mnie spadnie za to kara, ale nie poniosę odpowiedzialności za wasze grzechy”.

11.36. Objawiono Noemu: „Z twojego ludu wiernymi pozostaną tylko ci, którzy już wcześniej wierzyli. Niech nie smucą cię uczynki tych, którzy nie wierzą.

11.37. Na Naszych oczach zbuduj Arkę, zgodnie z Naszym objawieniem i nie wstawiaj się za grzesznikami. Oni zostaną utopieni”.

11.38. Kiedy (Noe) budował Arkę, przywódcy jego ludu za każdym razem, gdy obok niego przechodzili, wyśmiewali go. On mówił do nich: „Skoro wyśmiewacie się ze mnie, to zapamiętajcie, że nadejdzie czas, kiedy to my będziemy śmiać się z was, tak jak wy teraz”.

11.39. Wówczas przekonacie się, na kogo spadnie hańbiąca i wieczna kara.

11.40. Kiedy nadszedł Nasz rozkaz i z dziur w ziemi wytrysnęła woda, rozkazaliśmy: „Weź na Arkę po parze ze wszystkich zwierząt, swoją rodzinę – za  wyjątkiem tych, na których wyrok już wydano – oraz tych, którzy uwierzyli”. Jednak tych, którzy uwierzyli, było niewielu.

11.41. Noe powiedział: „Wejdźcie do Arki! Niech płynie i dotrze do celu w imię Boga. Mój Pan jest najbardziej Przebaczający i Miłujący” ^[13]Używając historii Noego jako przykładu, prorok Muhammad (s) powiedział muzułmanom: „Ludzie mojego domu (Ahlul Bejt) są wśród was jak arka Noego, kto na nią wejdzie, ten będzie ocalony, a kto pozostanie poza nią, ten zatonie” (Al-Mustadrak). .

11.42. I popłynął pośród wzburzonych, niczym wzgórza, fal. I jeszcze krzyknął Noe do swojego syna, który pozostał na lądzie: „Synu mój, wejdź na pokład, nie pozostawaj z niewiernymi”.

11.43. Ten odpowiedział: „Zaraz znajdę schronienie na jakiejś górze, która uratuje mnie przed wodą!”. Noe krzyknął: „W tym dniu nikt nie znajdzie schronienia przed gniewem Boga, chyba że On zechce komuś okazać łaskę”. I rozdzieliła ich fala, i (syn) znalazł się wśród tych, którzy zginęli w topieli.

11.44. I rozkazano: „Niech ziemia wchłonie wody, niech niebo wstrzyma deszcz”. Rozkaz został wypełniony i wody zaczęło ubywać. Arka osiadła na górze al-Dżudi ^[14]Ararat.. Powiedziano: „Niech będzie przeklęty lud grzeszników”.

11.45. Noe zwrócił się do Boga: „Panie! Syn mój jest częścią mojej rodziny. Twoje obietnice się spełniają ^[15]Noe odnosił się tu do obietnicy, że Bóg uratuje jego rodzinę od powodzi, Bóg jednak przypomniał mu w ten sposób, że z obietnicy byli wyłączeni ci „na których wyrok już wydano”. Nauka płynąca z tego wersu jest taka, że samo bycie rodziną Proroka na nic się nie zdaje, jeśli jest się niewierzącym lub grzesznikiem., a Ty jesteś Najmądrzejszym z sędziów”.

11.46. Bóg odpowiedział: „Noe, on na pewno nie należał do twojej rodziny. On był człowiekiem niesprawiedliwym. Nie proś mnie o coś, o czym nie masz pojęcia. Upominam cię, abyś nie stał się jednym z ignorantów”.

11.47. Noe powiedział: „Panie mój! Błagam, uchroń mnie przed proszeniem o coś, o czym nie mam pojęcia. Jeżeli mi nie przebaczysz, jeżeli nie okażesz mi łaski, będę jednym z przegranych”.

11.48. Powiedziano mu: „Noe, zejdź na ląd ze spokojem zesłanym przez Boga. Bądź błogosławiony, ty i przyszłe pokolenia zrodzone z twojego potomstwa, które jest tu razem z tobą. Powstaną nowe ludy, którym pozwolimy opływać w dostatki, ale później spotka je kara bolesna”.

11.49. Objawiamy ci (Muhammadzie) opowieści z tego, co skryte. Nie znałeś ich i nie znał ich twój lud. Ty jednak bądź wytrwały, bo bogobojnych czeka dobre zakończenie.

11.50. Do ludu Ad posłaliśmy ich brata Huda. Przemówił do nich: „Ludu mój! Czcijcie Boga, nie ma innego boga poza Nim. Dlaczego wymyślacie kłamstwa przeciwko Niemu?

11.51. Ja nie chcę od was żadnej nagrody za to (co robię), nagroda dla mnie jest u mojego Stworzyciela. Czy to pojmujecie?

11.52. Ludu mój! Proście Boga o przebaczenie i się nawróćcie, a On ześle wam z nieba rzęsisty deszcz i uczyni was jeszcze mocniejszymi. Nie odwracajcie się od Niego jako grzesznicy”.

11.53. Powiedzieli: „Hudzie! Niczego nie dowiodłeś, a więc nie porzucimy naszych bogów tylko z tego powodu, co nam powiedziałeś. Nie wierzymy ci.

11.54. Możemy ci powiedzieć, że jeden z naszych bogów rzucił na ciebie klątwę”. On odpowiedział: „Wzywam Boga na świadka i was także, że nie ponoszę winy za to, że dodajecie Mu współtowarzyszy.

11.55. Jest tylko On! Spiskujcie więc nadal wszyscy przeciwko mnie, nie każcie mi czekać.

11.56. Ufam mojemu i waszemu Panu. Nie ma na ziemi zwierzęcia, którego on by nie trzymał za grzywę ^[16]Bóg ma władzę nad każdym stworzeniem.. Pan mój jest na drodze prostej.

11.57. A jeśli się odwrócicie, to wiedzcie, że przekazałem wam to, z czym zostałem posłany. Mój Pan zastąpi was innym ludem. Wy nie jesteście w stanie zaszkodzić Mu w jakikolwiek sposób. Pan mój jest Strażnikiem wszystkich rzeczy”.

11.58. A kiedy wypełniła się Nasza wola, w Swym miłosierdziu uratowaliśmy Huda i tych, którzy razem z nim wierzyli. Tak uchroniliśmy ich przed straszną karą.

11.59. Taki był lud Ad. Odrzucili znaki swojego Pana, przeciwstawili się Jego posłańcom, ale poszli za rozkazem każdego upartego tyrana.

11.60. Klątwa ciążyła na nich w tym życiu i będzie nad nimi w Dniu Zmartwychwstania. Oni naprawdę nie wierzyli w swojego Pana. Niech zginie Ad, lud Huda!

11.61. Wysłaliśmy do ludu Thamud ich brata Saleha. Powiedział (Saleh): „Ludu mój! Czcijcie Boga, nie ma innego boga poza Nim. On stworzył was z ziemi i osiedlił was na niej. Proście Go o przebaczenie i okażcie przed Nim skruchę. Zaprawdę, mój Pan jest blisko i wsłuchuje się (w wasze modlitwy)”.

11.62. Oni odpowiedzieli: „Salehu, jesteś jednym z nas i do tej pory pokładaliśmy w tobie nadzieję. A teraz zabronisz nam czcić to, w co wierzyli nasi ojcowie? Szczerze wątpimy w to, do czego nas przekonujesz!”.

11.63. Saleh odpowiedział: „Ludu mój! Odpowiedzcie mi: Jeżeli ja opieram się na wyraźnych znakach od Boga i On obdarzył mnie Swoim miłosierdziem, to kto uchroni mnie przed Jego gniewem, jeżeli okażę Mu swoje nieposłuszeństwo?  Gdybym was słuchał, poniósłbym ogromną stratę.

11.64. Ludu mój! Oto wielbłądzica, znak dla was od mojego Pana. Pozwólcie jej paść się na ziemi Boga, nie krzywdźcie jej, bo dopadnie was kara, która jest blisko”.

11.65. A oni i tak ją zabili. Wtedy Saleh powiedział: „Cieszcie się (życiem) w swoich domach jeszcze przez trzy dni, a potem wypełni się obietnica, od której nie ma ucieczki”.

11.66. A kiedy wypełniła się Nasza wola, w Swym miłosierdziu uratowaliśmy Saleha i tych, którzy razem z nim wierzyli, od wielkiej hańby tego Dnia. Zaprawdę, Bóg jest Wielki i Silny.

11.67. I wśród (przerażającego) krzyku ^[17]Trzęsienie ziemi, któremu towarzyszył głośny, przeraźliwy dźwięk, zwany w tym wersie krzykiem. spadła kara na tych, którzy zgrzeszyli. Leżeli (martwi) w swoich domach, twarzami do ziemi,

11.68. jak gdyby nigdy tam nie mieszkali. Lud Thamud nie uwierzył w swojego Pana. Niech zniknie lud Thamud.

11.69. Nasi posłannicy ^[18]Aniołowie. przybyli do Abrahama z dobrą nowiną. Przywitali się; „Pokój” (z tobą). „Pokój” (z wami). – odpowiedział Abraham i przyniósł pieczonego cielaka.

11.70. Ale kiedy zobaczył, że ich ręce nie sięgają po niego, stał się podejrzliwy i zaczął się ich bać. Oni powiedzieli: „Nie obawiaj się nas, idziemy z posłaniem do ludu Lota” ^[19]Lot był bratankiem Abrahama..

11.71. Obok stała jego żona ^[20]Sara., której oznajmiliśmy dobrą nowinę o narodzinach Izaaka, a z  Izaaka, Jakuba. Roześmiała się ^[21]W wielu bezpośrednich tłumaczeniach: jej uśmiech nastąpił przed uzyskaniem dobrej nowiny o narodzinach syna i wnuka.  W interpretacjach: jej śmiech miał być reakcją na usłyszaną zapowiedź zniszczenia Sodomy i Gomory. W innych interpretacjach, użyty wieloznaczny czasownik arabski, tłumaczony jako „śmiać się”, odczytuje się jako „menstruację”, co miało być potwierdzeniem tego, że stała się płodna. :

11.72. „O biada mi, jakże miałabym teraz urodzić, kiedy jestem już stara i mąż mój jest już starcem? To jest zadziwiające!”.

11.73. Oni odpowiedzieli jej: „Dlaczego dziwisz się rozkazom Boga? Mieszkańcy tego domu, spłynęła na was łaska i miłosierdzie Boże. Chwalcie go, On jest Wspaniały!”.

11.74. Po otrzymaniu dobrej nowiny strach opuścił Abrahama, który zaczął wstawiać się u Nas za ludem Lota.

11.75. Abraham był człowiekiem naprawdę bardzo łagodnym, pobożnym i okazywał przed Nami skruchę.

11.76. (Powiedziano mu) „Abrahamie, odstąp od tych próśb. Decyzja twojego Pana już zapadła. Nadchodzi kara dla nich i nie można już tego odwrócić”.

11.77. A kiedy Nasi posłańcy przybyli do Lota, ten zaczął się martwić o nich, bo nie miał na tyle siły, aby ich ochronić ^[22]Nie wiedząc początkowo, że są oni aniołami, postrzegał ich, jako pięknych młodzieńców, których nie uchroni przed grzesznikami z Sodomy. . Powiedział: „To będzie dzień pełen goryczy”.

11.78. I jego lud, który popełniał grzechy, pośpiesznie przybył do niego. Lot powiedział do nich: „Ludu mój. Oto są moje córki. One są dla was czystsze. Bójcie się Boga i nie okrywajcie mnie hańbą przed moimi gośćmi. Czy nie ma wśród was chociaż jednego sprawiedliwego?”.

11.79. Oni odrzekli: „Wiesz przecież, że nie rościmy sobie prawa do twoich córek i dobrze wiesz, czego chcemy”.

11.80. Lot odpowiedział : „O, gdybym znalazł jakąś podporę, aby być silniejszym od was i powstrzymać was”.

11.81. (Wtedy) przemówili aniołowie: „Locie, jesteśmy posłańcami od twojego Pana. Oni nie są w stanie cię dosięgnąć. Nocą wyruszysz ze swoją rodziną. Nikt z was się nie obejrzy, za wyjątkiem twojej żony, na którą spadanie to samo, co na nich. Czas dla nich dopełni się nad ranem, a czyż poranek nie jest już blisko?”.

11.82. A kiedy wypełniła się Nasza wola, miasto zostało zburzone. Zasypaliśmy je, warstwa po warstwie, deszczem kamieni z wypalonej gliny,

11.83. które były oznaczone symbolem Boga. One bliskie są wszystkich grzeszników ^[23]Tzn. taka kara może spotkać wszystkich, którzy grzeszą. .

11.84. Wysłaliśmy do ludu Midianitów  ich brata Szoajba . Powiedział (Szoajb): „Ludu mój! Czcijcie Boga, nie ma innego boga poza Nim. Dobrze wymierzajcie i sprawiedliwie ważcie, bo widzę, że żyjecie w dobrobycie i boję się kary, jaka was spotka w Dniu Sądu.

11.85. Ludu mój! Sprawiedliwie wymierzajcie i sprawiedliwie ważcie, nie okradajcie ludzi z ich dóbr. Nie wprowadzajcie zamieszania na ziemi szerząc niesprawiedliwość.

11.86. To, co daje Bóg, jest dla was lepsze, jeśli jesteście wierzący. A ja nie jestem waszym stróżem”.

11.87. Oni odrzekli: „Czy ty prosisz w swojej modlitwie, abyśmy porzucili to, w co wierzyli nasi ojcowie i abyśmy nie mogli dysponować naszym majątkiem tak, jak my tego chcemy? Ty przecież jesteś łagodny i rozważny”.

11.88. Szoajb powiedział: „Ludu mój. Pomyślcie nad tym: ja opieram się na jasnych dowodach od mojego Pana i otrzymałem od Niego to, co najpiękniejsze. Nie chcę dla was szkody przez to, czego wam zakazuję, chcę tylko, na ile mogę, naprostować wasze życie. Moje powodzenie zależy od Boga, Jemu tylko zaufałem i tylko do niego się zwracam.

11.89. Nie pozwólcie, aby niechęć do mnie doprowadziła was go grzechu i aby nie spotkało was to samo, co spotkało ludy Noego, Huda oraz  lud Saleha i w tak nieodległym od was czasie lud Lota.

11.90. Proście o wybaczenie waszego Pana. Zwróćcie się całkowicie ku Niemu. Bóg jest Miłosierny i najbardziej Miłujący”.

11.91. Oni powiedzieli: „Szoajbie, niewiele rozumiemy z tego, co mówisz, ale widzimy, że jesteś między nami całkowicie bezbronny. Gdyby nie twój ród, ukamienowalibyśmy cię. Nie miałbyś przecież wobec nas żadnych szans” ^[24]Lub: „nie masz nad nami władzy”.

11.92. On powiedział: „Ludu mój! Czy mój ród więcej dla was znaczy niż Bóg? Dlatego odwróciliście się od Niego? Wiedzcie, że Bóg mój widzi wszystko, co czynicie.

11.93. Ludu mój! Postępujcie tak, jak pozwala wam na to wasza pozycja. Ja też tak uczynię. Wkrótce dowiecie się, na kogo spadnie poniżająca kara i kto był kłamcą. Wyczekujcie tego, ja poczekam wraz z wami”.

11.94. A kiedy wypełniła się Nasza wola, w Swym miłosierdziu uratowaliśmy Szoajba i tych, którzy razem z nim wierzyli. I wśród (przerażającego) krzyku spadła kara na tych, którzy zgrzeszyli. Leżeli (martwi) w swoich domach, twarzami do ziemi,

11.95. jak gdyby nigdy tam nie mieszkali. Tak zniknął lud Midian, jak wcześniej zniknął lud Thamud.

11.96. I posłaliśmy Mojżesza z Naszymi znakami i silnymi dowodami

11.97. do Faraona i jego dworzan, którzy posłuchali rozkazu Faraona. A rozkaz Faraona był złem.

11.98. On stanie na czele swojego ludu w Dniu Zmartwychwstania i poprowadzi ich do źródła ognia. Jakże nędzne jest to źródło, do którego on ich zaprowadzi.

11.99. Klątwa ciążyła na nich w tym życiu i będzie nad nimi w Dniu Zmartwychwstania. Dar, który otrzymają, będzie wyjątkowo niemiły.

11.100. Przytoczyliśmy ci część opowieści o niektórych miastach. Jedne z nich jeszcze istnieją, inne zostały skoszone niczym zboże.

11.101. To nie Bóg ich skrzywdził, to oni sami siebie skrzywdzili. Kiedy wypełniła się Jego wola, nie uratowali ich bogowie, którym oddawali cześć poza Bogiem (Jedynym). Oni jeszcze mocniej przyczynili się do ich zguby.

11.102. Taka była kara dla tych miast, na które twój Pan wydał wyrok za to, że czyniły zło. Zaprawdę, kara ta jest bolesna i straszna.

11.103. Jest to znak dla tych, którzy obawiają się przyszłego życia i wyroku w Dniu Sądu, przed którym wszyscy staniecie. Jest to Dzień, w którym wszyscy ludzie zostaną zgromadzeni i wszyscy będą jego świadkami.

11.104. Nadejście tego Dnia jest odraczane, ale tylko do pewnego czasu.

11.105. A kiedy już nadejdzie ten Dzień, nikt nie przemówi bez zgody Boga. Będą tam ludzie przeklęci i szczęśliwi.

11.106. Przeklęci znajdą się w Piekle, gdzie będą wzdychać i płakać.

11.107. Będą tam umieszczeni na całe wieki, dopóki trwać będzie niebo i ziemia, chyba że Bóg zadecyduje inaczej. Wszystko odbywa się tak, jak On tego zechce.

11.108. Szczęśliwi znajdą się w Raju ^[25]Prorok Muhammad (s) powiedział: „Prawdziwe szczęście przychodzi wtedy, kiedy całe życie spędza się na służbie Bogu” (Nahdż al-Fasaha). . Będą tam umieszczeni na całe wieki, dopóki trwać będzie niebo i ziemia, chyba że Bóg zadecyduje inaczej. To jest dar nieustający.

11.109. Nie miej wątpliwości wobec tego, co jest obiektem czci tych (grzesznych) ludzi. Oni oddają cześć temu, co dawniej ich ojcowie. Zapłacimy im za to w całości, bez żadnych ulg.

11.110. Objawiliśmy Mojżeszowi księgę ^[26]Torę., ale stała się przedmiotem nieporozumień. I gdyby nie wcześniejsze słowo twojego Pana, spory te już dawno byłyby rozstrzygnięte. Oni jednak pogrążeni są w wątpliwościach co do niej ^[27]Co do Tory..

11.111. Twój Pan, na pewno, zapłaci każdemu z nich za to, co czynią. On ma wiedzę o wszystkim, co oni robią.

11.112. Tak jak ci nakazano, idź więc wytrwale drogą prostą, razem z tymi, którzy uwierzyli. Nie przekraczajcie granic (tego, co jest dozwolone). Bóg dobrze widzi wszystko, co czynicie.

11.113. Nie szukajcie pomocy u tych, którzy czynią zło, abyście nie zbliżyli się do kary ognia. Nie miejcie innych patronów i opiekunów niż Bóg, bo wtedy żadnej pomocy nie otrzymacie.

11.114. Módlcie się na początku i na końcu dnia i we wczesnych godzinach nocy ^[28]Prorok (s) powiedział: „Pięć dziennych modlitw jest jak strumień płynący przed waszym domem. Ten, kto umyje się w tym strumieniu pięć razy dziennie pozostanie zawsze czysty” (Kanz al-Ummal). Powiedział również: „O ludzie, modlitwa gasi ogień, jaki rozpaliliście przeciw sobie swoimi uczynkami” (Bihar al-Anłar).. Dobre uczynki chronią przed złem. To jest napomnienie dla tych, którzy wspominają Boga.

11.115. Bądź wytrwały, Bóg z pewnością nagrodzi tych, którzy czynią dobro.

11.116. Dlaczego więc nie było wśród pokoleń przed wami ludzi, którzy byliby cierpliwi, którzy sprzeciwialiby się złu, poza tymi nielicznymi, których uratowaliśmy? Niesprawiedliwi czynili zło i cieszyli się życiem doczesnym. Zostali grzesznikami.

11.117. Twój Pan nigdy nie zniszczyłby tych miast, gdyby ich mieszkańcy pracowali nad polepszeniem siebie.

11.118. Gdyby wasz Pan zechciał, to uczyniłby ludzkość jedną wspólnotą. Ludzie jednak nie przestają się kłócić,

11.119. za wyjątkiem tych, którym Bóg okazał miłosierdzie. Z tego powodu zostali stworzeni i dlatego wypełni się Jego słowo: „Zaprawdę, wypełnię Piekło dżinnami i większością ludzi, gdzie będą razem przebywać”.

11.120. Opowiedzieliśmy ci o tych wszystkich posłańcach, aby wzmocnić twoje serce i objawić prawdę, jako pouczenie i napomnienie dla wierzących.

11.121. Powiedz tym, którzy nie wierzą: „Postępujcie tak, jak uważacie i my również będziemy tak postępować.

11.122. I wyczekujcie, tak jak i my oczekujemy”.

11.123. Do Boga należą wszelkie tajemnice nieba i ziemi i do Niego wszystko powraca. Dlatego wierzcie w Niego i w Nim pokładajcie nadzieję. Wasz Pan jest świadomy tego, co robicie.