W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

19.1. Kaf. Ha. Ja. Ajn. Sad.

19.2. Oto wspomnienie łaski okazanej Jego słudze Zachariaszowi.

19.3. Kiedy potajemnie zwracał się do swego Pana,

19.4. mówił: „Panie mój, kości mam już słabe, głowa pokryła się siwizną, ale zawsze byłem szczęśliwy, modląc się do Ciebie, Panie mój!

19.5. Obawiam się, co uczyni moja rodzina, gdy umrę.  Moja żona jest bezpłodna, daj mi, od Ciebie, następcę.

19.6. Będzie on moim dziedzicem, dziedzicem rodu Jakuba i miej Panie z niego zadowolenie”.

19.7. (I usłyszał): „Zachariaszu, przekazujemy ci dobra nowinę o twoim synu, który będzie miał na imię Jan. Przed nim nikt nie nosił tego imienia”.

19.8. Zachariasz zapytał: „Panie mój, jak mogę mieć syna, skoro moja żona jest bezpłodna, a ja jestem już tak stary?”.

19.9. (Ponownie usłyszał):„Tak się stanie. Twój Pan mówi, że jest to dla Niego łatwe i ciebie przedtem stworzył z niebytu”.

19.10. Zachariasz poprosił: „Panie mój, daj mi jakiś znak”. W odpowiedzi usłyszał: „Znakiem dla ciebie będzie to, że będąc zdrowym, zaniemówisz i przez trzy noce nie będziesz rozmawiał z ludźmi”.

19.11. Wyszedł Zachariasz ze świątyni i dał znak swojemu ludowi, aby oddawali Bogu cześć rano i wieczorem.

19.12. (Powiedzieliśmy ^[1]Do Jana po jego narodzinach.): „Janie, postępuj zgodnie z księgą” ^[2]Torą.. I daliśmy mu mądrość, kiedy był jeszcze dzieckiem

19.13. oraz czułość, niewinność i pobożność.

19.14. I to, że okazywał szacunek swoim rodzicom. Nie okazywał pychy i nie sprzeciwiał się.

19.15. Pokój z nim, w dniu jego narodzin, w dniu jego śmierci i w dniu jego zmartwychwstania.

19.16. Wspomnij w Koranie Marię i dzień, kiedy oddaliła się od rodziny i odwróciła się w kierunku wschodnim.

19.17. Odseparowała się od rodziny zasłoną. Wtedy wysłaliśmy do niej anioła ^[3]Gabriela., który objawił się jej, jako człowiek doskonały.

19.18. Powiedziała: „Zwracam się do Miłosiernego o ochronę przed tobą, (strzeż się) jeśli jesteś bogobojny!”.

19.19. On powiedział: „Jestem tylko posłańcem od twojego Pana, aby przekazać ci dar od Boga, jakim będzie twój wybrany syn”.

19.20. Ona zapytała: „Jak mogę mieć syna, skoro nie zbliżył się do mnie żaden mężczyzna, a ja nie jestem nierządnicą?”.

19.21. Odpowiedział jej: „Tak się stanie. Twój Pan mówi, że jest to dla Niego łatwe. Uczyni go znakiem dla ludzi i łaską, która od Niego spłynie (na nich). Taka jest Jego wola”.

19.22. I stała się brzemienną, po czym oddaliła się w odległe miejsce.

19.23. Bóle porodowe sprawiły, że chwyciła się pnia palmy i mówiła: „Szkoda, że nie umarłam wcześniej i nie zostałam zapomniana”.

19.24. Wtedy przemówił do niej anioł: „Nie zamartwiaj się, Pan umieścił u twych stóp strumień.

19.25. Potrząśnij mocno pniem palmy, a zrzuci ona świeże daktyle.

19.26. Jedz, pij i bądź pocieszona. A jeśli spotkasz jakiegoś człowieka, powiedz mu, że ślubowałaś Miłosiernemu post i nie będziesz dzisiaj z nikim rozmawiać”.

19.27. I (kiedy urodziła) poszła do swego ludu niosąc Jezusa, a oni powiedzieli jej: „Mario, uczyniłaś rzecz niebywałą.

19.28. O siostro Aarona ^[4]W XIX – wiecznym, wydanym, polskim tłumaczeniu Koranu znajduje się przypis mówiący o tym, że według podań chrześcijan wschodnich Maria miała brata Aarona. Tu jednak zwrot „Siostro Aarona” nawiązuje do pochodzenia rodowego Marii, która wywodziła się w prostej linii od brata Mojżesza., ojciec twój był prawym człowiekiem, a i matka twoja była kobietą przyzwoitą”.

19.29. Wtedy Maria wskazała na Jezusa, a oni zapytali ją: „Mamy rozmawiać z małym chłopcem, który jest w kołysce?”.

19.30. Wtedy przemówił do nich Jezus: „Jestem sługą Boga. On dał mi księgę ^[5]Ewangelię. i uczynił prorokiem.

19.31. On błogosławi mi, gdziekolwiek jestem i nakazał mi modlitwę i płacenie podatku przez całe życie.

19.32. Nakazał mi okazywać szacunek mojej matce, uwolnił mnie od pychy, która uczyniłaby mnie nieszczęśliwym.

19.33. Pokój, który spłynął na mnie w dniu narodzin, będzie ze mną w dniu śmierci mojej i w Dniu Zmartwychwstania” ^[6]Dotyczy to Dnia Zmartwychwstania wszystkich ludzi..

19.34. Oto Jezus, syn Marii, prawdziwe słowo, w które wątpią.

19.35. Nie godzi się by Bóg wziął sobie syna. Chwała Mu. Jeżeli zechce, aby była jakaś rzecz, wypowiada tylko słowo: „Bądź” i ona się staje.

19.36. Jezus powiedział: „Zaprawdę, Bóg jest moim i waszym Panem. Jemu tylko oddawajcie cześć, to jest droga prosta”.

19.37. Jednak powstało wiele sekt, które toczą spór (wokół niego). Biada tym, którzy nie wierzą i wątpią w nadejście Dnia Sądu.

19.38. Wtedy, gdy staną przed Nami, wyraźnie będą słyszeć i widzieć, ale dziś ci grzesznicy tylko błądzą.

19.39. Ostrzegaj ich przed nadejściem Dnia żalu (Sądu), kiedy będą zapadać wyroki. Oni nadal to lekceważą i nie wierzą.

19.40. Tylko My odziedziczymy ziemię i wszystkich ludzi, którzy staną przed Nami.

19.41. I przytocz w Księdze (Koranie) opowieść o człowieku sprawiedliwym, o proroku Abrahamie.

19.42. On powiedział do swojego ojca: „Ojcze mój, dlaczego oddajesz cześć temu, co nie słyszy, nie widzi i nie może w niczym pomóc?

19.43. Ojcze, otrzymałem wiedzę, której ty nie otrzymałeś, więc postępuj tak jak ja, a zaprowadzę cię ku drodze prostej.

19.44. Ojcze, nie oddawaj czci szatanowi, który zbuntował się przeciwko Miłosiernemu.

19.45. Ojcze, boję się, że będziesz stronnikiem szatana, i że zostaniesz ukarany przez Boga”.

19.46. Jego ojciec odpowiedział mu: „Abrahamie, wyrzekniesz się moich bogów? Jeżeli to uczynisz, ukamienuję cię. Lepiej oddal się ode mnie na jakiś czas”.

19.47. Abraham powiedział: „Pokój z tobą”, będę modlił się, aby Bóg ci wybaczył. On okazuje mi Swoje miłosierdzie.

19.48. Oddalę się od ciebie i od tego, do czego się modlisz poza Bogiem. Ja modlę się tylko do Boga i wierzę, że się w tym nie zawiodę”.

19.49. I Abraham oddalił się od nich i od tego, czemu oddawali cześć, a My obdarzyliśmy go Izaakiem i Jakubem ^[7]Synem i wnukiem. i każdego z nich wybraliśmy na proroka.

19.50. Obdarzyliśmy ich Naszymi łaskami i sprawiliśmy, że zyskali powszechny szacunek .

19.51. I przytocz w Księdze (Koranie) opowieść o Mojżeszu, który był człowiekiem szczerze oddanym, wysłannikiem i prorokiem.

19.52. Wezwaliśmy go od prawej strony góry ^[8]Synaj. i pozwoliliśmy zbliżyć się na tyle blisko, aby mógł z Nami porozmawiać.

19.53. I obdarzyliśmy go bratem Aaronem, który był prorokiem.

19.54. I przytocz w Księdze (Koranie) opowieść o człowieku, który dotrzymywał obietnic, o posłańcu i proroku Ismaelu.

19.55. On nawoływał swój lud do modlitwy i płacenia podatku, a jego Pan upodobał go sobie.

19.56. I przytocz w Księdze opowieść o człowieku sprawiedliwym, o proroku Enochu.

19.57. I wynieśliśmy go na godne dla niego miejsce.

19.58. Oto Nasi wybrańcy, którzy kroczyli drogą prostą, i których Bóg obdarzył swą łaską spośród proroków z potomstwa Adama, z potomstwa tych, którzy byli z Noem, z potomstwa Abrahama i Izraela i spośród tych, których wybraliśmy, i poprowadziliśmy. Kiedy objawiano im Nasze znaki, padali na twarz, modlili się i płakali.

19.59. Po nich pojawiały się pokolenia, które się nie modliły i podążały za przyjemnościami życia doczesnego. Wkrótce dosięgnie je kara.

19.60. Za wyjątkiem tych, którzy okazali skruchę, uwierzyli i spełniali dobre uczynki. Ci nie doznają niesprawiedliwości i wejdą do Raju.

19.61. Do obiecanych przez Miłosiernego Wiecznych Ogrodów, które są jeszcze ukryte przed ich wzrokiem. Obietnice dane przez Boga zawsze się spełniają.

19.62. Nie będą tam słuchać próżnych słów, tylko słowo: „Pokój”. Będą otrzymywać pożywienie rano i wieczorem.

19.63. To jest Ogród, który damy jako dziedzictwo Naszym bogobojnym sługom.

19.64. (Gabriel powiedział) „Zstępuję z nieba tylko wtedy, gdy otrzymam polecenie od twojego Pana. Do Niego należy to, co jest przed nami, to, co jest za nami i to, co jest pomiędzy ^[9]Według różnych interpretacji może chodzić o przyszłość, przeszłość, teraźniejszość lub o sprawy tego świata i świata przyszłego, lub o czas przed aktem stworzenia i czas po unicestwieniu stworzenia.. Twój Pan nie zapomina.

19.65. On jest Władcą nieba i ziemi i tego, co znajduje się między nimi. Dlatego służ Mu i bądź w tym cierpliwy. Czy znasz kogoś, kogo można by nazwać tak jak Jego?”.

19.66. Człowiek (ciągle) pyta: „Jeśli umrę, czy zostanę przywrócony do życia?”.

19.67. Czy człowiek nie pamięta, że powołaliśmy go do życia z niebytu?

19.68. Na twego Pana! Z pewnością zgromadzimy ich razem z demonami, a potem rozstawimy ich klęczących wokół Piekła.

19.69. Potem z każdej grupy wybierzemy tych, którzy byli największymi buntownikami.

19.70. My wiemy najlepiej, kto zasługuje na karę palenia w Piekle.

19.71. Myślicie, że nie przybędziecie no to spotkanie? To jest wyrok twojego Pana, który już zapadł.

19.72. Oszczędzimy sprawiedliwych, a grzeszników pozostawimy na kolanach.

19.73. Kiedy recytowane są im Nasze znaki, to niewierzący mówią do wierzących: „Która z naszych dwóch grup jest w lepszym położeniu i przebywa w lepszym towarzystwie?”.

19.74. Ileż to przed nimi wytraciliśmy pokoleń, które były bogatsze i miały lepszą pozycję.

19.75. Powiedz: „ Miłosierny Bóg udzielił odroczenia tym, którzy błądzą, aż do momentu, kiedy ujrzą to, co ich czeka, karę lub Godzinę. Wtedy dowiedzą się, kto jest w gorszym położeniu i przebywa w słabszym towarzystwie”.

19.76. Bóg powiększa przewodnictwo dla tych, którzy kroczą drogą prostą. Dobre, trwałe uczynki są nagradzane przez twojego Pana najlepszymi nagrodami i są najlepiej przez Niego odpłacane.

19.77. Widziałeś przecież niewiernego, który nie uwierzył w Nasze znaki i powiedział: „Z pewnością będę bogaty i będę miał dużo dzieci”.

19.78. Czy on poznał jakąś tajemnicę albo zawarł przymierze z Bogiem?

19.79. Na pewno nie! Spisane będą jego słowa, a jego kara będzie wydłużona.

19.80. Odziedziczymy po nim to, o czym mówi, a przed Nami stanie zupełnie osamotniony.

19.81. Oni zaczęli czcić innych bogów poza Bogiem (Jedynym), aby one dały im siłę.

19.82. Na próżno! To, co oni czczą, wkrótce wyrzeknie się ich i wystąpi przeciw nim.

19.83. Czy nie wiesz, że to My wysłaliśmy demony, aby podburzały ich do zła?

19.84. Dlatego nie chciej, aby przyspieszać ich karę, My odroczyliśmy ją na pewien czas ^[10]Aby spisać ich czyny..

19.85. Nadejdzie Dzień, w którym My przyjmiemy bogobojnych jako honorowych gości.

19.86. Grzeszników popędzimy do Piekła jak zwierzęta do źródła.

19.87. Nikt nie będzie miał prawa, aby się za nim wstawić, wyjątkiem będą ci, którzy zawarli z Bogiem przymierze.

19.88. Oni mówili: „Miłosierny ma potomstwo”.

19.89. Wymyślili rzecz odrażającą.

19.90. O mało nie pękło niebo, ziemia się rozstąpiła, a góry rozkruszyły,

19.91. z  powodu takich słów.

19.92. Dostojeństwo Boga nie pozwala, aby miał syna.

19.93. Wszystko, co jest w niebie i na ziemi, ma służyć Bogu.

19.94. Bóg wie o nich wszystko i wszystkich ich policzył.

19.95. Każdy z nich, pojedynczo, stanie przed Nim w dniu Zmartwychwstania.

19.96. Tych, którzy wierzą i czynią dobro, Bóg obdarzy swoją miłością.

19.97. Objawiliśmy Koran w twoim języku, aby był łatwy do zrozumienia i abyś mógł przekazać wierzącym dobrą nowinę i ostrzec tych, którzy są uparci.

19.98. Ileż pokoleń unicestwiliśmy przed nimi. Czy słyszysz choć jednego z nich, czy dochodzi do ciebie z niebytu ich szept?