W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

74.1. O ty, zakryty (płaszczem)^[1]Według przekazów, temu objawieniu towarzyszyło uczucie chłodu, więc Prorok (s) poprosił swoją żonę Chadidżę o okrycie go płaszczem..

74.2. Wstań i ostrzegaj.

74.3. Głoś chwałę swego Pana

74.4. i oczyść swoje szaty ^[2]Znaczenie: chrońcie swoje szaty od wszelkiego brudu i nieczystości. Czystość ciała i odzieży oraz czystość duszy są ze sobą powiązane. Stąd np. przed modlitwą dokonujemy ablucji i zakładamy czyste ubrania..

74.5. Uciekaj od tego, co obrzydliwe^[3]Znaczenie: od bałwochwalstwa lub złych uczynków..

74.6. Nie okazuj łaski dla uzyskania zysku.

74.7. Bądź wytrwały dla swego Pana.

74.8. A kiedy (anioły) zadmą w trąby,

74.9.  nastanie z pewnością trudny Dzień (Zmartwychwstania),

74.10. niełatwy dla niewiernych.

74.11. Pozostaw Mnie z tym^[4]Odniesienie do Walida bin al-Mughiraha z rodu Kurajszytów, jednego z najbogatszych ludzi w Mekce. Żądał ,aby Muhammad (s) wycofał się ze swej misji i nie obrażał bożków czczonych w Arabii. Próbował przekonać Proroka (s) poprzez Abu Taliba (wuja Proroka)., którego Sam stworzyłem^[5]Rzadziej tłumaczone jako „Pozostaw Mnie samego z tym, którego stworzyłem”. Wydaje mi się jednak, że jest tu wyraźne podkreślenie tego, że Bóg stworzył go Sam, bo jest Jedynym Stwórcą, bez współtowarzyszy i bożków, których czcił Walid. Inna interpretacja: „którego stworzyłem samego”, czyli bez rodzeństwa, bez majątku i potomstwa. Z uwagi na następne wersety i ta interpretacja wydaje się słuszna.

74.12. i dałem mu ogromne bogactwo,

74.13. i synów, których ma przy sobie.

74.14. Otworzyłem przed nim wszystko,

74.15. a on żąda jeszcze więcej.

74.16. O nie! On uparcie odrzuca Nasze znaki.

74.17. Wkrótce zmuszę go do ciężkiej wspinaczki (przez życie).

74.18. On rozmyślał i planował^[6]Snuł plany przeciwko Prorokowi (s) i islamowi..

74.19. Niech przepadnie za to, co zaplanował.

74.20. Tak! Przepadnie za to, co zaplanował.

74.21. On spojrzał (na innych),

74.22. zmarszczył brwi i spojrzał wyniośle.

74.23. Potem się odwrócił pełen dumy

74.24. i powiedział: „To^[7]Koran., to tylko czary.

74.25. To są tylko słowa zwykłych ludzi”.

74.26. Ja narażę go na palący Sakar^[8]Nazwa ognia, jako określenie części piekła. Tłumaczone także jako „piekło”, „otchłań piekielna” itp..

74.27. Ale skąd ty masz wiedzieć, co to jest Sakar?

74.28. On niczego nie oszczędza i nie pozostawia nic nienaruszonego,

74.29. wypala nawet skórę.

74.30. Czuwa nad nim dziewiętnastu (strażników).

74.31. Strażnikami tego ognia są tylko aniołowie. Ustanowiliśmy taką ich liczbę, aby doświadczyć niewiernych^[9]Niewierni kpili z tego, że ma być tylko dziewiętnastu strażników, kiedy wszyscy ludzie, począwszy od Adama, którzy czynili zło, mają znaleźć się w Piekle. Kiedy zobaczą, że taka liczba jest wystarczająca, upokorzy ich to. Aniołowie są silniejsi od ludzi. i umocnić w wierze tych, którzy otrzymali księgi^[10]Żydzi i chrześcijanie., aby  zwiększyć wiarę tych, którzy uwierzyli, aby nie wątpili ci, co otrzymali Księgę^[11]Koran. i wierni, aby ci, których serca toczy choroba (nienawiści) i niewierni, zapytali: „Co Bóg chce przekazać przez tę przypowieść?”. A Bóg w ten sposób pozwala zbłądzić tym, których wybierze i prowadzi drogą prostą tych, których wybierze. Nikt nie zna zastępów twego Pana, jak tylko On sam. To nic innego, jak tylko przypomnienie dla wszystkich ludzi.

74.32. O nie ^[12]Wykrzyknik do poprzedniego wersetu, w znaczeniu: Nie! Nie wolno się z tego (z liczby strażników) wyśmiewać.! Na księżyc!

74.33. Na noc, gdy przemija!

74.34. Na poranną zorzę ^[13]Lub: jutrzenkę., gdy się pojawia!

74.35. On^[14]On, czyli Sakar  (Piekło), jako konsekwencja poprzednich wersetów i następnych wersetów, choć niektórzy komentują, że w tym przypadku „on” oznacza Koran. jest jednym z najwyraźniejszych znaków.

74.36. To ostrzeżenie dla ludzkości,

74.37. dla każdego z was, którzy idą naprzód lub zostają w tyle.

74.38. Każda dusza jest zastawem^[15]To jakby umowa pomiędzy człowiekiem a Bogiem (tak jak umowa pomiędzy pożyczkodawcą i pożyczkobiorcą, gdzie ten drugi daje poręczenie, zastaw pod to, co pożyczył). Zdolności i autorytet, które Bóg dał człowiekowi na świecie, są długiem, który Bóg dał Swojemu słudze, a gwarancją tego długu jest sam człowiek i jego czyny, to jest zobowiązanie wobec Boga. Dzięki tym zdolnościom otrzymanym od Boga człowiek powinien czynić dobro, dzięki któremu dług może zostać spłacony. Człowiek wykupi zastawioną rzecz, czyli siebie samego. tego, co uczyniła.

74.39. Wyjątkiem są ci, którzy będą po prawej stronie^[16]Którzy księgę swoich czynów dostaną do prawej dłoni..

74.40. Oni w Ogrodach będą wzajemnie pytać się

74.41. o grzeszników.

74.42. „Co doprowadziło was do palącego Sakaru?”.

74.43. Oni odpowiedzą: „Nie byliśmy wśród tych, którzy się modlili.

74.44. Nie karmiliśmy też biednych.

74.45. Oddawaliśmy się próżnym rozmowom z tymi, którzy oddawali się próżnym rozmowom.

74.46. Za kłamstwo uznaliśmy Dzień Sądu.

74.47. Aż to, co nieuchronne, przeszło do nas”^[17]Śmierć i Dzień Zmartwychwstania..

74.48. Nie pomoże im poręcznie wstawiających się (za nimi).

74.49. Co się dzieje z ludźmi, że odwracają się od tego napomnienia,

74.50. jakby byli przestraszonymi (dzikimi) osłami

74.51. uciekającymi przed lwem^[18]Lub: strzelcem.?

74.52. Każdy z nich chce otrzymać swoją księgę^[19]Odniesienie do argumentów niewierzących, że uwierzyliby, gdyby Bóg każdemu z nich dał osobne objawienie..

74.53. A przecież tak się nie stanie! ​Oni nie boją się życia przyszłego^[20]Bo w nie, nie wierzą..

74.54. A tak nie będzie! Zaprawdę, to jest napomnienie.

74.55. Kto zechce, będzie o tym pamiętać.

74.56. Lecz oni nie odniosą z tego pożytku, chyba że sam Bóg zechce. On jest godzien tego, aby się Go bać i jest Źródłem Przebaczenia.