W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

96.1. Czytaj, w imię twego Pana, który stworzył.

96.2. Stworzył człowieka z grudki skrzepniętej krwi.

96.3. Czytaj, Pan twój jest Najwspanialszy.

96.4. On nauczał człowieka poprzez pióro,

96.5. a nauczył człowieka tego, czego on nie wiedział.

96.6. Jednak człowiek przekracza granice tego, co jest dozwolone,

96.7. ponieważ wierzy, że jest samowystarczalny.

96.8. Ale wszyscy powrócicie do waszego Pana.

96.9. Czy widziałeś tego, który przeszkadza

96.10. słudze (Wysłannikowi), kiedy się modli?

96.11. Czy myślisz, że on idzie drogą prostą

96.12. i nakazuje pobożność (czy też nie)?

96.13. Jak myślisz, co by się stało, gdyby uznał prawdę za kłamstwo i odwrócił się?^[1]Wersety od 9-14 są skierowane do wierzącego Amr ibn Hiszama (zwanego także Abu al-Hakam lub Abu Dżahl) i zwraca się w nich uwagę na to, że pomimo ataków na Wysłannika(s) on nadal postępuje droga prostą, modli się i nakazuje innym pobożność, dlatego użyłem nawiasu ze zwrotem „czy też nie”.

96.14. Czy on myśli, że Bóg go nie widzi?

96.15. Ale nie (da rady szkodzić Wysłannikowi). Jeżeli nie przestanie, chwycimy go za kosmyk włosów.

96.16. Za kłamliwy i grzeszny kosmyk włosów.

96.17.  Niech więc wezwie swoich pomocników,

96.18. a My wezwiemy strażników (Piekła).

96.19. Nie, nie zwracaj na niego uwagi, ale pokłoń się pobożnie i zbliż się do Boga.