Inny tytuł nadawany tej surze przez tłumaczy to „Wierzący” lub „Wierny”. Tytuł ten nawiązuje do postaci z wersetu 28.

W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

40.1. Ha. Mim.

40.2. Księgę tę objawił Bóg Wszechmocny i Wszechwiedzący.

40.3. Przebaczający grzechy, Przyjmujący Skruchę, Surowy w karaniu i Pełen Łaski.  Nie ma innego boga poza Nim. Do Niego wszystko ostatecznie powraca.

40.4. Nikt nie sprzeciwia się objawieniom Boga, z wyjątkiem tych, którzy nie uwierzyli. Niech nie zwiedzie cię ich krzątanina w tej krainie.

40.5. Przed nimi sprzeciwiał się (objawieniom Boga) lud Noego oraz inne ludy, które nastały po nich. Każdy z tych ludów spiskował przeciw posłańcowi, który do nich przychodził. Spierali się i używali kłamstw, próbując obalić prawdę. Ukarałem ich więc, a moja kara była straszna.

40.6. Tak wypełni się słowo dane niewiernym przez twojego Pana, że staną się mieszkańcami Piekła.

40.7. Ci, którzy niosą tron (Boga) i gromadzą się wokół niego, wielbią Boga i głoszą Jego chwałę. Proszą o przebaczenie dla tych, którzy uwierzyli: „Panie nasz, miłosierdzie Twoje i wiedza obejmują wszystko. Przebacz tym, którzy się nawrócili i podążają Twoją drogą, i oszczędzić im kary w ogniu piekielnym.

40.8. Panie nasz, wpuść ich do Rajskich Ogrodów, które obiecałeś dla nich i dla sprawiedliwych spośród ich rodziców, małżonków i dzieci. Ty jesteś Wszechmocny i Mądry!

40.9. I chroń ich od popełniania złych uczynków. Kogokolwiek uchronisz od złych uczynków, to w tym Dniu przebaczysz mu. To będzie (jego) największy sukces”.

40.10. Ci, którzy nie uwierzyli, usłyszą: „Niechęć Boga do was jest większa niż wasza nienawiść do samych siebie, dlatego że zostaliście wezwani, aby uwierzyć, a nie uwierzyliście”.

40.11. Oni powiedzą: „Panie nasz! Dwa razy byliśmy w śmierci i dwa razy powołałeś nas do życia^[1]Chodzi o stan przed narodzeniem (pierwszy stan śmierci, czyli braku życia w ciele, które będzie dopiero kształtowane w łonie matek wraz z tchnieniem ducha), narodzenie, śmierć i zmartwychwstanie..  Teraz, kiedy wyznajemy nasze grzechy, czy jest (jeszcze dla nas) jakaś droga wyjścia?”.

40.12. Usłyszą: „Stało się tak, dlatego że gdy objawiono wam, że jest jeden Bóg, to nie uwierzyliście. Kiedy jednak zaczęto dodawać Mu współtowarzyszy, to uwierzyliście i w Niego^[2]Werset ten, moim zdaniem, jednoznacznie wskazuje, że formą kultu wielu Arabów był już henoteizm a nie politeizm.. Dlatego został na was wydany wyrok przez Boga Wyniosłego i Wielkiego”.

40.13. On jest tym, który objawia wam Swoje znaki i zsyła wam zaopatrzenie z nieba, ale pamiętają o tym tylko ci, którzy zwracają się ku Niemu.

40.14. Dlatego wzywajcie Boga, oddając Mu się całkowicie, nawet jeśli niewiernym się to nie podoba.

40.15. On jest tym, który wywyższa wszystkie poziomy, On jest władcą majestatycznego tronu. On zsyła Ducha swego przykazania, wybranemu spośród swoich sług, aby ostrzegał (ludzi) przed Dniem Sądu.

40.16. To jest Dzień, w którym czyny wszystkich zostaną ujawnione. Żaden z nich nie ukryje niczego przed Bogiem. Do kogo będzie należeć cała władza w tym Dniu? Do Boga, Jedynego i Wszechmocnego.

40.17. Tego Dnia każda dusza otrzyma zapłatę za to, co zrobiła. W tym Dniu nie będzie niesprawiedliwości. Bóg jest szybki w rozliczaniu.

40.18. Ostrzegaj ich przed tym nadchodzącym Dniem. Kiedy nadejdzie, serca podejdą im do gardeł z przerażenia. Niesprawiedliwi nie będą mieli ani przyjaciela, ani orędownika, którego by wysłuchano.

40.19. On dostrzeże zdradę w ich oczach^[3]Zdrada, a właściwie zdradzieckość w oczach według komentatorów, oznacza grzechy popełniane oczami, na przykład patrzenie na to, co zakazane. i wie, co skrywają ich serca.

40.20. Bóg osądza sprawiedliwie, podczas gdy ci, których dodają Mu jako współtowarzyszy, nie mogą nikogo osądzić. Bóg jest Wszechsłyszący i Wszechwidzący.

40.21. Podróżowali przecież po ziemi i nie widzieli, jaki był koniec tych, którzy byli przed nimi? Oni byli potężniejsi od nich i pozostawili po sobie wiele śladów (swojej obecności i potęgi). A jednak Bóg ich ukarał za ich grzechy i nie znaleźli żadnego przed Nim obrońcy.

40.22. Przychodzili do nich posłańcy z jasnymi dowodami, będący jednymi z nich, a oni i tak nie uwierzyli. Dlatego Bóg ich ukarał. Bóg jest Silny i Surowy w karaniu.

40.23. Wysłaliśmy Mojżesza z Naszymi znakami i wyrazistym autorytetem

40.24. do Faraona, Hamana i Koraha, ale oni powiedzieli: „On jest czarownikiem i wielkim kłamcą”.

40.25. I kiedy objawił im prawdę od Nas, oni powiedzieli: „Zabijemy ich synów, pozostawiając przy życiu kobiety”. Jednak plany niewiernych zawsze spełzną na niczym.

40.26. Faraon powiedział: „Pozwólcie mi samemu zabić Mojżesza, niech się odwołuje do swego Pana. Obawiam się, że może zmienić naszą religię lub wszcząć bunt w naszym kraju”.

40.27. Mojżesz powiedział: „Mój Pan jest i waszym Panem. Rzeczywiście szukam u niego schronienia przed każdym tyranem, który nie wierzy w Dzień Sądu”.

40.28. A pewien wierzący skrycie człowiek z rodu Faraona powiedział: „Chcecie zabić tego człowieka tylko dlatego, że powiedział, iż jego Panem jest Bóg i przedstawił jasne dowody od waszego Pana? Przecież jeśli kłamie, to kłamstwo to obróci się przeciwko niemu. Ale jeśli mówi prawdę, to część z tego, przed czym przestrzegał, zwróci się przeciwko tobie. Zaprawdę, Bóg nie prowadzi przekraczających granicę kłamców.

40.29. Ludu mój, dziś macie władzę i panujecie na ziemi. Ale kto uchroni was przed karą Boga, gdy ona spadnie na was?”. Faraon powiedział: „Macie iść za tym, co ja uznam za stosowne, poprowadzę was właściwą drogą”.

40.30. Ten, który wierzył, powiedział: „Ludu mój! Boję się, że przyjdzie dzień, który skończy się dla was tak, jak dla ludów, które przed wami sprzeciwiły się (Bogu).

40.31. Spadnie na was kara, podobnie jak na sprzeciwiające się ludy Noego, Ad, Thamud i te, które przyszły po nich. Bóg nie chce żadnego zła dla swoich sług.

40.32. Ludu mój! Boję się o was, kiedy przyjdzie Dzień, w którym będziecie się wzajemnie nawoływać (do udzielenia pomocy).

40.33. To będzie Dzień, w którym będziecie chcieli zawrócić i uciec. Ale nic nie uchroni was przed Bogiem. Kogo Bóg sprowadzi z drogi prostej, ten nie znajdzie już innego przewodnika”.

40.34. Wcześniej przybył już do was Józef z jasnymi dowodami, ale wy zawsze wątpiliście w jego przesłanie. A kiedy umarł, powiedzieliście: „Bóg już nie pośle po nim żadnego innego posłańca”. Bóg tak wprowadza w błąd tych, którzy przekraczają granice i wątpią.

40.35. Oni zaprzeczają objawieniom Boga, nie mając żadnych argumentów. To odrażająca cecha w oczach Boga i tych, którzy uwierzyli. Tak Bóg zamyka serca każdego dumnego tyrana.

40.36. Faraon powiedział: „Hamanie, zbuduj dla mnie wysoką wieżę, abym miał drogę do nieba na wyciągnięcie ręki.

40.37. Drogę do nieba, którą udam się do Boga Mojżesza, którego^[4]Tzn. Mojżesza. tak naprawdę – uważam za kłamcę”. W ten sposób złe uczynki Faraona jemu samemu wydały się dobre i został odsunięty od drogi prostej. Plan Faraona zakończył się porażką.

40.38. Ten, który uwierzył, powiedział: „Ludu mój! Chodźcie ze mną, a poprowadzę was właściwą drogą.

40.39. Ludu mój! Życie tego świata nie jest niczym innym, jak tylko ulotną przyjemnością, ale życie przyszłe jest wiecznym miejscem do zamieszkania.

40.40. Każdy, kto dopuszcza się niesprawiedliwości, będzie za to rozliczony. Każdy, kto jest sprawiedliwy, czy to wierzący mężczyzna czy to wierząca kobieta, wejdzie do Raju, gdzie otrzyma wszelkie dobra.

40.41. Ludu mój! Ja nawołuję dla was zbawienia, a wy nawołujecie mnie do Piekła?

40.42. Nawołujecie mnie, abym przestał wywyższać Boga (jedynego) i dodał Mu współtowarzyszy, o których nic nie wiem, a ja wzywam was do Wszechmocnego i Przebaczającego.

40.43. Na pewno to, do czego wzywacie mnie, abym uwierzył, nie posiada żadnej mocy w tym świecie i nie będzie miało żadnej mocy w życiu przyszłym. Na pewno wszyscy powrócimy do Boga i grzesznicy zamieszkają w Piekle.

40.44. Niebawem przypomnicie sobie to, co teraz mówię. Powierzam moją sprawę Bogu. On widzi wszystkie swoje sługi”.

40.45. Bóg uratował go przed złem, które wobec niego planowali, a ludowi Faraona przygotowano najstraszniejszą karę.

40.46 Ogień, w którym będą paleni rano i wieczorem. A w Dniu, kiedy nadejdzie Godzina (Zmartwychwstania), powiedziane będzie: „Najsurowsza kara spadnie na lud Faraona”.

40.47. Kiedy znajdą się w ogniu (piekielnym), będą się kłócić miedzy sobą. Poddani powiedzą do swoich wyniosłych przywódców: „Poszliśmy za wami. Czy możecie nas teraz uwolnić od cierpienia w ogniu?”.

40.48. Ci, którzy okazywali wyniosłość, powiedzą: „Przecież i my znaleźliśmy się w ogniu. Bóg już osądził Swoje sługi”.

40.49. Będący w ogniu powiedzą do strażników Piekła: „Czy możecie pomodlić się do waszego Pana, aby chociaż na jeden dzień złagodził nasze cierpienie?”.

40.50. Strażnicy zapytają: „Czy posłańcy, którzy byli jednymi z was, nie przyszli do was z jasnymi znakami?”. Odpowiedzą (grzeszni): „Tak”. Powiedzą im (strażnicy): „Módlcie się więc sami”. Jednak modlitwy niewiernych zawsze są daremne.

40.51. Z pewnością My pomożemy Naszym posłańcom i Naszym wierzącym w tym życiu i w Dniu, kiedy zjawią się świadkowie.

40.52. W tym dniu skrucha niesprawiedliwych nie przyniesie im korzyści. Zostali potępieni i przeznaczone jest dla nich najgorsze miejsce do zamieszkania.

40.53. Wskazaliśmy Mojżeszowi drogę prostą. Sprawiliśmy, że dzieci Izraela odziedziczyły Torę,

40.54. jako przewodnictwo i napomnienie dla tych, którzy są rozumni.

40.55. Bądź więc wytrwały (Muhammadzie), bo z pewnością wypełni się obietnica Boga. Proś o przebaczenie za swój grzech i głoś chwałę Boga wieczorem i rankiem.

40.56. Serca tych, którzy zaprzeczają znakom Boga bez żadnych dowodów, przepełnione są poczuciem wielkości, której nigdy nie osiągną. Szukaj więc schronienia u swego Boga. On jest Wszechsłyszący i Wszechwiedzący.

40.57. Stworzenie niebios i ziemi jest czymś bardziej wspaniałym niż stworzenie istoty ludzkiej, ale większość ludzi o tym nie wie.

40.58. Ślepcy i ci, którzy widzą, nie są tacy sami, tak jak ci, którzy wierzą i czynią dobro, nie są tacy sami jak ci, którzy czynią zło. Niewiele się nad tym zastanawiacie.

40.59. Godzina (sądu) z pewnością nadejdzie i nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Jednak większość ludzi w to nie wierzy.

40.60. Wasz Pan powiedział: „Wzywajcie mnie, a odpowiem wam. Ale ci, którzy są zbyt dumni, by Mnie czcić, wejdą do piekła okryci hańbą”.

40.61. To Bóg ustanowił dla was noc, abyście mogli odpoczywać i dzień, abyście mogli widzieć. Zaprawdę, Bóg jest Panem miłosierdzia, ale większość ludzi nie okazuje Mu wdzięczności.

40.62. Takim jest Bóg, wasz Pan, Stwórca wszystkich rzeczy. Nie ma boga poza Nim. Jak mogliście odwrócić się od Niego?

40.63. Odwracają się ci, którzy odrzucają znaki Boga.

40.64. Bóg jest tym, który uczynił dla was ziemię nadającą się do zamieszkania, a niebo potężną kopułą. Nadał wam kształt i uczynił go doskonałym. On jest tym, który zsyła wam wszelkie dobra. Taki jest Bóg, wasz Pan. Chwała Bogu, Panu światów.

40.65. On jest żywym Bogiem i nie ma innego boga poza Nim. Módlcie się więc (tylko) do Niego i całkowicie Mu zaufajcie. Chwała Bogu, Panu światów.

40.66. Powiedz: „Kiedy otrzymałem objawienie, zakazano mi czcić to, do czego wy się modlicie poza Bogiem. Polecono mi poddać się całkowicie Bogu (Jedynemu)”.

40.67. On jest tym, który stworzył was z prochu (ziemi), później już z kropli nasienia, a potem z przylegającej grudki skrzepniętej krwi. Następnie wyprowadza was jako niemowlęta i pozwala osiągnąć dojrzałość. A później starzejecie się, chociaż niektórzy z was umrą wcześniej. Osiągacie wiek wam wyznaczony (przez Boga). Wszystko to powinno was czegoś nauczyć.

40.68. On jest tym, który daje życie i sprowadza śmierć. A kiedy postanowi, że coś ma być, nakazuje tylko „Bądź!” i to się staje.

40.69. Czy nie widzisz tych, którzy zaprzeczają znakom Boga? Jakże daleko oni oddalili się od prawdy.

40.70. Ci, którzy za kłamstwo uznali Księgę i to, co głosili posłańcy, niedługo przekonają się (kto miał rację),

40.71. kiedy zostaną zakuci w łańcuchy, okowy zostaną założone na ich szyje i będą wleczeni do wrzątku,

40.72. a następnie wrzuceni do ognia.

40.73. Będą zapytani: „Gdzie są bożki, które czciliście obok Boga?”.

40.74. Odpowiedzą: „Porzuciły nas. Modliliśmy się do czegoś, co było niczym”. Tak Bóg sprowadza z drogi niewiernych.

40.75. To dlatego, że kroczyliście po ziemi zuchwale i wyniośle.

40.76. Przekroczycie bramy Piekła, by w nim zamieszkać. To jest złe miejsce pobytu (przygotowane) dla tych, którzy okazywali zarozumiałość.

40.77. Bądź więc wytrwały (Muhammadzie), bo z pewnością wypełni się obietnica Boga. Niezależnie od tego, czy pokażemy ci teraz część tego, co im obiecaliśmy, czy też wcześniej zabierzemy cię do Nas, wszyscy staną przed Bogiem.

40.78. Już przed tobą wysyłaliśmy posłańców. Byli wśród nich tacy, o których ci opowiedzieliśmy i tacy, o których ci nie opowiedzieliśmy. Żaden z nich jednak nie objawił znaku^[5]Lub: dokonał cudu. bez pozwolenia Boga. Wtedy, kiedy zostanie wydany rozkaz Boga, odbędzie się sprawiedliwy sąd i ci, którzy głosili kłamstwa, będą przegrani.

40.79. Bóg dał wam zwierzęta, abyście na jednych jeździli, a inne spożywali.

40.80. Macie też z nich inne korzyści, które zaspakajają potrzeby waszych organizmów. Na nich i na statkach przemieszczacie się.

40.81. Bóg objawia wam Swoje znaki, które z nich odrzucicie?

40.82. Oni podróżowali przecież po ziemi i nie widzieli, jaki był koniec tych, którzy byli przed nimi? Oni byli potężniejsi od nich i pozostawili po sobie wiele śladów. Wszystko to, czego dokonali, na nic im się jednak nie przydało.

40.83. Kiedy posłańcy, którzy byli jednymi z nich, przyszli do nich z jasnymi dowodami, radowali się wiedzą^[6]Rozumieć to można także, jako „religią” (którą wyznawali ich przodkowie)., którą posiadali, a to, z czego się wyśmiewali, było przyczyną ich upadku.

40.84. A kiedy dojrzeli Naszą karę, powiedzieli: „Wierzymy tylko w Jedynego Boga i odrzucamy to, co dodawaliśmy Mu jako współtowarzyszy”.

40.85. Lecz uwierzenie po tym, jak zobaczyli nadchodzącą karę, nie mogło już im w niczym pomóc. Takie od zawsze jest prawo Boga wobec Jego sług. Niewierni zostaną ukarani.