W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

4.1. Ludzie! Bójcie się Boga, który stworzył was z jednej duszy i z której stworzył drugą do pary, a z pary tej zaludnił ziemię mężczyznami i kobietami. Bójcie się Boga, w imieniu którego zwracacie się do siebie wzajemnie i dbajcie o więzy pokrewieństwa. Zaprawdę, Bóg czuwa nad wami.

4.2. Oddawajcie sierotom ich własność. Nie zamieniajcie dobra na zło, nie zagarniajcie ich majątku, łącząc go ze swoim. Zaprawdę, to jest ogromny grzech.

4.3. Jeżeli obawiacie się, że nie będziecie sprawiedliwi dla sierot, to bierzcie sobie za żony następne kobiety, z którymi będziecie się zgadzać, dwie, trzy lub cztery. A jeżeli obawiacie się, że nie będziecie dla nich sprawiedliwi, poślubcie tylko jedną ^[1]Werset ten, moim zdaniem, wskazuje, że modelem małżeństwa jest monogamia, a wielożeństwo jest dopuszczone w określonych przypadkach, chociaż przyznać należy, że interpretacja taka pojawiła się w islamie dopiero w XX wieku. Wcześniej nikt monogamii, jako modelu małżeństwa, w tym wersecie nie dostrzegał.  Jest tu pewna polemika wskazująca, że takie interpretowanie jest przykładem wczytywania w islam pewnego współczesnego modelu, który przez większość historii islamu był w koranicznej egzegezie nieobecny, co moim zdaniem nie oznacza jednak, że ta interpretacja jest błędna. albo (żeńcie się) z tymi, które były waszymi niewolnicami ^[2]Dosł. „które posiadły wasze prawice”, kobiety wzięte w niewolę, żony wziętych w niewolę, czasami wyrażenie tłumaczone także jako „służebnice”, „służące” lub „będące na utrzymaniu”. To jest postępowanie właściwe, aby uniknąć wobec nich niesprawiedliwości.

4.4. I oddawajcie kobietom w darze ich wiana. Jeżeli jednak one, zechcą w swej dobroci dać wam jego część, przyjmijcie to z radością i pożytkiem.

4.5. Nie dawajcie (ludziom) lekkomyślnym waszych dóbr, które Bóg dał wam na utrzymanie. Z dóbr tych zaopatrujcie ich, ubierajcie i przemawiajcie do nich z życzliwością.

4.6. Sprawdzajcie sieroty ^[3]Czy można uznać je za zdolne do decydowania o samych sobie. aż do osiągnięcia przez nich wieku małżeńskiego, a jeżeli zauważycie u nich zdolność do właściwego osądu, oddajcie im ich majątki. Nie zarządzajcie ich własnością rozrzutnie i pospiesznie przed osiągnieciem przez nich dojrzałości. Jeżeli jest ktoś bogaty, niech w ogóle, wspaniałomyślnie, powstrzyma się od tego, a ubogi niech robi to rozsądnie ^[4]Za taką opiekę przysługiwało wynagrodzenie. Tu jest wskazanie, aby człowiek majętny w ogóle z niego zrezygnował.. A kiedy będziecie oddawać im ich własność, bierzcie na to świadków. A Bóg wystarczy, jako rozliczający.

4.7. Mężczyźni otrzymują swoją część spadku po rodzicach i krewnych i kobiety otrzymują

swoją część spadku po rodzicach i krewnych. Niezależnie od tego, czy to udział mały czy duży, jest im przeznaczony.

4.8. Jeżeli przy podziale spadku są dalsi krewni, sieroty i biedni, to wspomóżcie ich z waszej części spadku i rozmawiajcie z nimi uprzejmie.

4.9. Ci, którzy są zaniepokojeni losem swoich słabych dzieci, w przypadku gdyby je zostawili, powinni obawiać się Boga i wypowiadać się sprawiedliwie.

4.10. Zaprawdę ci, którzy niesprawiedliwie przejadają dziedzictwo sierot, będą płonąć od środka wystawieni na pożarcie ognia.

4.11. Oto co Bóg nakazuje wam w przypadku waszych dzieci: synowi przypada w udziale tyle samo co dwóm córkom. Jeżeli córek będzie więcej, to otrzymają dwie trzecie z tego majątku, a jeśli będzie jedna, to otrzyma połowę. Jeżeli zmarły ma dziecko, to rodzicom zmarłego przypadnie jedna szósta pozostawionego majątku. Jeżeli nie ma dzieci i dziedziczą po nim rodzice, to matce przypada jedna trzecia, a jeśli zmarły miał braci, to matka otrzyma jedna szóstą po oddaniu legatu (zobowiązań), jeżeli był zapisany lub po uregulowaniu długu zmarłego. Nie wiecie bowiem, kto jest wam bardziej użyteczny, czy wasi rodzice czy dzieci. To jest prawo ustanowione przez Boga. Zaprawdę, Bóg jest Wszechwiedzący i Mądry.
4.12. Wam przypada połowa z tego, co zostawiły wasze żony, jeżeli były bezdzietne. Jeżeli miały dzieci, to wówczas przypada wam jedna czwarta tego, co pozostawią, ale po spłaceniu długów i zapisanego legatu. Waszym żonom przypadnie jedna czwarta z tego, co pozostawicie, jeśli byliście bezdzietni. Jeżeli macie dzieci, to wasze żony otrzymają jedną ósmą, po spłaceniu długów i zapisanego legatu. A gdyby mężczyzna lub kobieta, których spadek miałby być dzielony, nie posiadali dzieci i rodziców, a mieliby rodzeństwo, brata lub siostrę (krewnych w linii bocznej), to oni otrzymają jedną szóstą. Jeżeli byłoby ich więcej, to wówczas mają oni równy (niekrzywdzący nikogo) udział w jednej trzeciej spadku, po spłaceniu długów i zapisanego legatu. Takie jest przykazanie Boga, a On jest Mądry i Wielkoduszny.

4.13. Takie są zasady ustanowione przez Boga. A kto jest posłuszny Bogu i Jego Wysłannikowi, ten zostanie przez Boga wprowadzony do Rajskiego Ogrodu, pod którymi płyną strumienie. Mieszkać tam to jest wielkie szczęście.

4.14. Kto nie jest posłuszny Bogu i Jego Wysłannikowi i będzie łamał zasady ustanowione przez Boga, to On sprawi, że znajdzie się w ogniu (piekielnym). Zamieszka w nim, a to jest wielce poniżająca kara.

4.15. Jeżeli któraś z waszych żon winna będzie niegodziwości, to przedstawcie czterech świadków, aby to udowodnić. Jeżeli oni to poświadczą, to zamknijcie je w domach, dopóki nie przyjdzie po nie śmierć lub Bóg nie wyznaczy im innego losu.

4.16. Jeżeli dwoje spośród was dopuści się tego, to surowo ukarzcie ich oboje. Jeżeli jednak okażą skruchę i dokonają poprawy, to pozostawcie ich w spokoju. Zaprawdę, Bóg przyjmuje ukorzenie się i jest Miłujący.

4.17. Bóg wybacza tym, którzy grzeszą nieświadomie i od razu okażą skruchę. Bóg zwraca się ku nim, bo jest Mądry, Wszechwiedzący.

4.18. Bóg nie wybacza tym, którzy popełniają zło, a dopiero w obliczu śmierci mówią: „Teraz się nawracam” ^[5]Bóg w swoim miłosierdziu jest jednak gotowy wybaczyć niemal do samego momentu śmierci. Imam Bakir (a.s.) powiedział: „Skrucha możliwa jest aż do momentu, kiedy dusza podchodzi do gardła (opuszczając ciało)” (Tafsir al-Ajjaszi). . Nie ma też przebaczenia dla tych, którzy umierają jako niewierzący. Dla nich jest przygotowana bolesna kara.

4.19. Wierzący! Nie wolno wam dziedziczyć kobiet wbrew ich woli. Nie zabraniajcie im (kiedy chcą odejść) zabrać część z tego, co wnieśliście jako wiano, chyba, że dopuszczą się wszetecznictwa, które zostanie im udowodnione. Traktujcie je dobrze. A jeżeli poczujecie do nich odrazę, to może będzie to odraza do czegoś, w czym Bóg umieścił wiele dobrego.

4.20. A jeżeli zechcecie się rozwieść i wziąć sobie drugą żonę, nie odbierajcie tej pierwszej niczego z jej wiana, który jej ofiarowaliście. Czy nie wiecie, że robiąc to, zniesławilibyście się i popełnili grzech?

4.21. Jakbyście mogli to zrobić, skoro obcowaliście ze sobą i złożyliście im uroczystą przysięgę?

4.22. Nie bierzcie sobie za żony kobiet, które wcześniej wyszły za waszych ojców, chyba że było to w przeszłości. Zaprawdę jest to niegodziwe i obrzydliwe, to droga zła.

4.23. Zabronione są wam: wasze matki, wasze córki i wasze siostry, a także: siostry waszych ojców, siostry waszych matek, córki braci i sióstr waszych. Ponadto: mamki, które was wykarmiły, wasze przyrodnie siostry, matki waszych żon, pasierbice, które są pod waszą opieką i są córkami żon waszych, z którymi współżyliście. Jeżeli jednak nie doszło do współżycia, wówczas nie jest to grzechem. Zabronione są także żony waszych synów, których spłodziliście. Zabronione jest wam posiadanie żon, które są siostrami, chyba że stało się to w przeszłości. Zaprawdę Bóg jest Miłosierny i Miłujący.

4.24. Zabronione są wam kobiety zamężne, za wyjątkiem żon mężczyzn wziętych w niewolę. Tak ustanowił Bóg. Dozwolone jest wam więc poszukiwanie żon wśród kobiet niewymienionych wcześniej. Wykorzystujcie swój majątek i żeńcie się z nimi, zamiast bezprawnie cudzołożyć. Za przyjemność jakiej doznajecie od nich, dawajcie im wiano, tak jak to ustalone, a w tym, co ustalicie między sobą później, nie będziecie mieć grzechu. Zaprawdę, Bóg jest Mądry, Wszechwiedzący.

4.25. A kto jest zbyt ubogi, aby poślubić wierzące kobiety, niech weźmie sobie za żonę wierzącą niewolnicę. Bóg wie najlepiej, jak szczera jest wasza wiara. Jesteście sobie równi ^[6]Chodzi o przynależność do jednej społeczności wiernych., dlatego poślubiajcie je za zgodą ich opiekunów. Zgodnie z przyjętym zwyczajem dawajcie im wiano jak kobietom czystym (cnotliwym), a nie jak cudzołożnicom lub kobietom mającym kochanków. A jeżeli wzięliście z nimi ślub, a one dopuściły się wszetecznictwa, to spotka ich połowa tej kary, która nałożona byłaby na kobiety wolne. To prawo ^[7]Do poślubienia niewolnicy. dla tych z was, którzy obawiają się grzechu. Najlepiej dla was będzie, jak okażecie cierpliwość. Bóg jest Miłosierny i Miłujący.

4.26. Bóg chce wam to wyjaśniać i prowadzić was drogą tych, którzy byli już przed wami oraz zwracać się ku wam. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

4.27. Bóg kieruje się do was ze Swym miłosierdziem, ale ci, którzy kierują się swoimi namiętnościami, chcą was od niego odwrócić.

4.28. Bóg chce przynieść wam ulgę, ponieważ człowiek został stworzony słabym.

4.29. Wierzący! Nie okradajcie się wzajemnie z waszych majątków, pozyskujcie dobra uczciwie handlując między sobą. Nie zabijajcie się. Zaprawdę, Bóg jest dla was Współczujący.

4.30. A jeżeli ktoś uczyni to z wrogości, kierując się złem, tego Wrzucimy do ognia. Bóg uczyni to z łatwością.

4.31. Jeżeli będziecie wystrzegać się wielkich grzechów, które zostały wam zakazane, to Bóg odpuści wam te mniejsze i przeprowadzi was przez bramę chwały (do Raju).

4.32. Nie pożądajcie tego, co Bóg ofiarował innym, a wam nie. Mężczyźni otrzymają to, na co sobie zasłużyli i kobiety otrzymają to, na co zasłużyły. Proście Boga o wyrozumiałość. Zaprawdę, Bóg widzi wszystko, co czynicie.

4.33. Każdemu wyznaczymy spadkobierców tego, co pozostawili rodzice i najbliżsi krewni. Tym, z którymi jesteście związani przymierzem, także dawajcie ich udział. Zaprawdę, Bóg jest Świadkiem wszystkiego.

4.34. Bóg dał mężczyznom przewagę nad kobietami, gdyż mają być ich opiekunami, chronić i utrzymywać je ze swojego majątku. Zacne kobiety godzą się z tym i w czasie nieobecności mężów swoich chronią to, co Bóg nakazał im chronić ^[8]Honoru swoich mężów, swojego i rodziny.. Napominajcie te kobiety, których nieposłuszeństwa się obawiacie. Następnie pozostawcie je samotne w łożach, a w ostateczności możecie użyć wobec nich siły. Jeżeli one są posłuszne, zgodnie z nakazem Boga, to nie bądźcie wobec nich surowi. Zaprawdę, Bóg jest Wielki i Wzniosły.

4.35. A jeżeli obawiacie się konfliktu między małżonkami, to wyślijcie do nich mediatorów, po jednym z jego i jej rodziny. Jeżeli oboje wyrażą wolę pogodzenia się, to Bóg doprowadzi do tego. Zaprawdę, Bóg jest Wszechświadomy i Wszechwiedzący.

4.36. Czcijcie Boga i nie dodawajcie mu współtowarzyszy. Okazujcie dobroć rodzicom, bliskim krewnym, sierotom, biednym, bliskiemu sąsiadowi ^[9]Pod względem znajomości, zamieszkania i wiary. , dalszemu sąsiadowi, tym, którzy są właśnie obok was, podróżnemu i wziętym w niewolę. Zaprawdę, Bóg nie kocha (ludzi) aroganckich i wyniosłych,

4.37. tych, którzy są skąpi i namawiają innych do skąpstwa, ukrywając to, co Bóg zesłał im w swojej hojności. To niewierzący, na których czeka sroga kara.

4.38. (Nie miłuje Bóg) także tych, którzy rozdają swoje bogactwo tylko na pokaz, a nie wierzą w Boga i Dzień Sądu. Oni są przyjaciółmi szatana, to najgorszy z przyjaciół.

4.39. Czy odnieśliby jakąś krzywdę, gdyby uwierzyli w Boga i Dzień Sądu oraz rozdawali z tego, co dał im Bóg? Bóg dobrze ich zna.

4.40. Zaprawdę, Bóg nawet na miarę ulotnego pyłku nie wyrządzi nikomu niesprawiedliwości, a każdy dobry czyn wynagrodzi po wielokroć. Nagroda od Niego będzie ogromna.

4.41. Co będzie (z niewierzącymi w Dniu Zmartwychwstania), jeśli zbierzemy świadków ze wszystkich ludów i (jeszcze) przyprowadzimy ciebie jako świadka przeciwko nim?

4.42. W tym Dniu ci, którzy nie uwierzyli i zbuntowali się przeciwko Wysłannikowi, zapragną zapaść się pod ziemię, bo niczego nie ukryją przed Bogiem.

4.43. Wierzący! Nie módlcie się, gdy jesteście odurzeni, do czasu, aż będziecie świadomie wypowiadać słowa modlitwy. Jeżeli jesteście nieczyści lub odbywacie podróż, nie podejmujcie modlitwy przed dokonaniem obmycia. Jeżeli jesteście chorzy, podróżujecie, byliście w ustronnym miejscu, mieliście intymny kontakt z żoną, a nie macie wody, wykorzystajcie czysty piasek do oczyszczenia twarzy i dłoni. Bóg jest Wybaczający i Miłosierny.

4.44. Czy nie widzisz, że ci, którym zesłano część Księgi, świadomie błądzą i żałują, że wy nie zbłądziliście razem z nimi?

4.45. Bóg dobrze zna waszych wrogów. Bóg wystarczy za Opiekuna i Pomocnika.

4.46. Są wśród żydów tacy, którzy zmieniają sens słów i mówią: „Słyszeliśmy, ale nie posłuchamy”, „słuchajcie, ale nie usłyszcie”, „zwróć się do nas” ^[10]Por. przypis do wersu 2:104.. To pokrętny język mający uderzyć w religię. Gdyby mówili: „Słyszeliśmy i jesteśmy posłuszni”, „słuchajcie (i zrozumcie)”, „spójrz na nas”, to byłoby prostsze i lepsze dla nich. Bóg jednak przeklął ich za to, że nie wierzą. Tylko nieliczni z nich są wierzący.

4.47. O ludu księgi! Wierzcie w to, co zostało wam zesłane jako potwierdzenie prawdziwości tego, o czym już wiedzieliście. Uwierzcie, zanim odmienię wasze twarze i skieruję je w innym kierunku, zanim was przeklnę jak tych, którzy naruszali szabat. Rozkaz Boga zawsze musi być wypełniony.

4.48. Zaprawdę, Bóg nie wybaczy tym, którzy dodają Mu towarzyszy, chociaż mniejsze grzechy wybaczy tym, którym zechce. Ci, którzy dodają Mu towarzyszy, popełniają wielki grzech.

4.49. Czy znasz takich, którzy uważają samych siebie za oczyszczonych? Nie. To Bóg oczyszcza tych, których chce i nie doznają oni niesprawiedliwości, nawet gdyby mierzyć ją okruchem daktyla.

4.50. Spójrz, jak wymyślają kłamstwa przeciwko Bogu, to już wystarczy za jawny grzech.

4.51. Czy nie widziałeś tych, którym zesłano część Księgi? Oni wierzą w fałszywe bóstwa jak: Dżabt i Taghut ^[11]Al-Dżabt i At-Taghut – imiona bóstw staroarabskich. i mówią o niewierzących, że to oni są na właściwiej drodze, a nie ci, którzy uwierzyli.

4.52. To są ci, których przeklął Bóg. A kogo On przeklnie, ten nie znajdzie nikogo, kto mu pomoże.

4.53. Co by było, gdyby oni mieli udział w (Boskiej) władzy? Nie daliby ludziom nawet tyle, co dziurka w pestce daktyla.

4.54. Czy muszą zazdrościć ludziom tego, co ofiarował im Bóg w swojej łasce? Przecież daliśmy potomkom Abrahama księgę, mądrość i ogromne królestwo.

4.55. Byli wśród nich tacy, którzy uwierzyli i tacy, którzy nie uwierzyli. Dla tych ostatnich jest kara ognia piekielnego.

4.56. Tych, którzy odrzucili Nasze znaki, zaprawdę, będziemy palić w ogniu. Gdy spali się ich skóra, dostana nową, aby ciągle odczuwali karę. Zaprawdę, Bóg jest Wielki i Mądry.

4.57. Tych, którzy uwierzyli (w Nasze znaki) i spełniają dobre uczynki, wprowadzimy do Rajskich Ogrodów, pod którymi płyną strumienie. Będą tam żyć wiecznie. Będą tam mieli nieskazitelne małżonki oraz odpoczywać będą w kojącym cieniu.

4.58. Zaprawdę, Bóg nakazuje oddawać właścicielom powierzone mienie. A jeżeli sprawujcie sąd nad ludźmi, róbcie to sprawiedliwie. Jakże wspaniałe jest to, co nakazuje Bóg. On jest Wszechsłyszący i Wszechwidzący.

4.59. Wierzący! Słuchajcie Boga, Jego Wysłannika oraz tych, którzy mają autorytet ^[12]Imam Bakir (a.s.) spytany o to, kim są owi ludzie z autorytetem, odpowiedział: „Imamowie” (Tafsir al-Ajjaszi).. Jeżeli dojdzie wśród was do nieporozumień, a wierzycie w Boga i Dzień Sądu, zdajcie się na Niego i Jego Wysłannika. To najpiękniejsze i najlepsze dla was rozwiązanie.

4.60. Czy nie widziałeś tych, którzy mówią, że wierzą w to, co zostało tobie objawione i co było objawione przed tobą? Pomimo tego, chcą oddać się pod osąd bożka (Taghuta), chociaż wiara w niego została im zabroniona. Szatan chce wyprowadzić ich w pole.

4.61. Jeżeli mówi się do nich: „Kierujcie się do tego, co objawił Bóg, przychodźcie do Wysłannika”, wówczas wychodzi ich obłuda. Odwracają się od ciebie całkowicie.

4.62. A co będzie, jak dotknie ich nieszczęście, które zgotują sobie własnymi rękami? Wtedy przyjdą do ciebie i będą się zarzekać, wzywając Boga na świadka: „Chcieliśmy jedynie dobra i pojednania”.

4.63. Bóg dobrze wie, co kryją ich serca. Upomnij ich i przemów językiem zrozumiałym, aby ich przekonać.

4.64. Każdego z proroków wysyłaliśmy po to, aby go słuchano zgodnie z wolą Boga. A jeżeli oni po tym, jak sami sobie wyrządzili krzywdę, przyszliby do ciebie, prosili Boga o przebaczenie, a Wysłannik prosiłby o wybaczenie dla nich, z pewnością zobaczyliby, że Bóg przyjmuje ich skruchę, że jest Miłujący.

4.65. Ale nie, na Boga! Oni nie uwierzą, dopóki nie zrobią ciebie sędzią orzekającym w sprawie sporów, które toczą. I muszą jeszcze pozbyć się swojego wewnętrznego oporu wobec tego, co postanowisz i się temu całkowicie podporządkować.

4.66. A gdybyśmy nakazali im, aby oddali swoje życie albo opuścili swoje domostwa, to jedynie nieliczni by to zrobili. A jeżeli by posłuchali, byłoby to dla nich najlepsze i umocniłoby to ich.

4.67. Wtedy dostaliby od Boga wspaniałą nagrodę.

4.68. Bóg poprowadziłby ich drogą prostą.

4.69. A ci, którzy posłuchają Boga, znajdą się wśród tych, których on już obdarzył Swą łaską: proroków, prawdomównych, męczenników i bezgrzesznych. A to wspaniałe towarzystwo.

4.70. To jest łaska okazana przez Boga. (Do tego, aby ja otrzymać) Wszechwiedzący Bóg wystarcza.

4.71. Wierzący! Ostrożnie rozeznajcie (zagrożenie) i idźcie w małych oddziałach albo wszyscy razem.

4.72. Są wśród was tacy, którzy będą celowo pozostawać w tyle, a jak spotka was nieszczęście, powiedzą: „Bóg czuwał nade mną, dlatego że nie byłem z nimi”.

4.73. Jednak, gdy Bóg okaże wam Swą łaskę, to on powie beznamiętnie: „Gdybym był razem z nimi, także osiągnąłbym zwycięstwo”.

4.74. Niech więc za sprawę Boga walczą ci, którzy gotowi są oddać swe życie doczesne za życie przyszłe. A jeśli ktoś walczy za sprawę Boga, to czy zginie, czy zwycięży, dostanie wspaniałą nagrodę.

4.75. Dlaczego nie walczycie za sprawę Boga i za pokrzywdzonych: mężczyzn, kobiety i dzieci, którzy mówią: „Panie nasz, wyprowadź nas z tego miasta, którego mieszkańcy prześladują nas. Daj nam od Siebie opiekuna i pomocnika”.

4.76. Wierzący walczą za sprawę Boga, a niewierzący za sprawę Taghuta. Walczcie ze sprzymierzeńcami szatana, on jest słabym strategiem.

4.77. Czy nie widziałeś tych, którym powiedziano: „Powstrzymujcie swoje ręce (od broni), módlcie się i płaćcie podatek?”. A kiedy wydany zostaje rozkaz walki, wtedy część z nich obawia się ludzi, tak jakby obawiała się Boga, a nawet bardziej. Mówią: „Panie nasz, dlaczego rozkazujesz nam walczyć? Nie możesz dać nam więcej czasu?” Powiedz im: „Korzyści z życia na tym świecie są nikłe. Życie w świecie przyszłym jest najlepsze dla tych, którzy boją się Boga. Nie spotka was niesprawiedliwość nawet wielkości skórki od daktyla”.

4.78. Gdziekolwiek będziecie, dosięgnie was śmierć, nawet gdybyście zamknęli się w niedostępnych wieżach. Kiedy spotka ich ^[13]Niewiernych. coś dobrego, mówią: „To pochodzi od Boga”, a kiedy spotka ich coś złego, twierdzą, że „To pochodzi od ciebie” ^[14]Od Proroka (s).. Powiedz im: „Wszystko pochodzi od Boga. Dlaczego są ludzie, którzy nie rozumieją prostych słów”.

4.79. Każde dobro, które ciebie spotyka, pochodzi od Boga, każde zło, które cię dotknie, jest od ciebie samego. Wysłaliśmy cię jako Wysłannika dla wszystkich ludzi, a Bóg wystarczy za Świadka.

4.80. Każdy, kto jest posłuszny Wysłannikowi, jest posłuszny Bogu. Nie posłaliśmy cię po to, abyś opiekował się tymi, którzy się odwrócili (od Boga).

4.81. Owszem, oni mówią: „Jesteśmy posłuszni”, lecz kiedy oddalą się od ciebie, to część z nich buntuje się nocą przeciwko temu, co powiedziałeś. Bóg zapisuje wszystko, co planują po nocach. Zaufaj Bogu i odwróć się od nich. Bóg wystarczy za Opiekuna.

4.82. Dlaczego oni nie rozmyślają nad Koranem? Przecież, gdyby zesłał go ktoś inny niż Bóg, znaleźliby w nim liczne sprzeczności.

4.83. Kiedy dociera do nich dobra wiadomość lub taka, które wywołuje u nich strach, to od razu ją rozpowszechniają. Powinni pójść z nią do Wysłannika lub do tych, którzy sprawują władzę, aby poznali ją ci, którzy dokonają właściwej oceny. Gdyby nie miłosierdzie i łaska Boga nad wami z pewnością większość z was poszłoby za szatanem.

4.84. Walcz za sprawę Boga, gdyż jesteś odpowiedzialny wyłącznie za siebie. Zachęcaj do tego wierzących. Być może Bóg osłabi siły tych, którzy nie wierzą. Bóg jest silniejszy od nich i Potężny w wymierzaniu kary.

4.85. Ten, który wstawia się w dobrej sprawie, będzie miał w niej udział. Ten, który wstawia się za złem, będzie nim podwójnie doświadczony. Bóg czuwa nad wszystkim.

4.86. Jeżeli ktoś cię pozdrawia, pozdrów go tak samo lub jeszcze mocniej. Zaprawdę, Bóg wszystko zapisuje.

4.87. Nie ma innego boga jak Jedyny Bóg. On zgromadzi was z w Dniu Zmartwychwstania, który z pewnością nastąpi. Co może być bardziej prawdziwe niż słowa Boga?

4.88. Dlaczego przyjmujecie skrajne postawy wobec obłudników. Oni dostali od Boga to, na co sobie zasłużyli. Czy chcecie wprowadzić ich na drogę prostą, pomimo że Bóg ich z niej sprowadził? Kogo Bóg sprowadzi z drogi, tego ty nie dasz rady z powrotem na nią wprowadzić.

4.89. Oni chcieliby, abyście przestali wierzyć, tak jak oni przestali, abyście byli im równi. Nie dobierajcie sobie spośród nich przyjaciół i opiekunów, dopóki sami nie powrócą na drogę Boga. A jeżeli (ponownie) wystąpią przeciw wam, schwytajcie ich i zabijajcie wszędzie, gdzie ich znajdziecie. Nie szukajcie wśród nich pomocników  i opiekunów

4.90. oprócz tych, którzy są związani z wami przymierzem lub tych, którzy przyszli do was ze skruszonym sercem z powodu tego, że walczyli z wami i z własnym ludem. Przecież, gdyby Bóg zechciał, to dałby im przewagę nad wami i oni zwalczyliby was. Jeżeli odstąpią od walki z wami i zaproponują pokój, to wówczas Bóg nie skieruje was przeciwko nim.

4.91. Są wśród nich tacy, którzy chcieliby przymierza z wami i jednocześnie ze swoim ludem. Jednak za każdym razem, gdy szykuje się bunt przeciwko wam, bezmyślnie się do niego przyłączają. Jeżeli więc nie poniechają was, nie zaproponują pokoju, nie będą trzymać rąk przy sobie, to schwytajcie ich i zabijcie, gdziekolwiek na nich natraficie. Daliśmy wam nad nimi przewagę.

4.92. Nie może wierzący zabijać wierzącego, chyba że nastąpi to przez pomyłkę. Jeżeli stanie się to przez pomyłkę, należy odkupić to wyzwoleniem wierzącego niewolnika i zapłatą odszkodowania za przelaną krew zabitego jego spadkobiercom, chyba że zrzekną się tej zapłaty. Jeżeli zabity był wierzący, a należał do wrogiego wam ludu, to należy dać wolność wierzącemu niewolnikowi. Jeżeli zabity należał do ludu, z którym macie przymierze, to należy zapłacić odszkodowanie za przelaną krew zabitego jego spadkobiercom i wyzwolić wierzącego niewolnika. Jeżeli sprawca nie ma takiej możliwości, to musi odbyć dwumiesięczny post, jako pokutę przed Bogiem. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

4.93. A kto świadomie zabije wierzącego, to zapłatą dla niego będzie Piekło. Bóg rozgniewa się na niego, przeklnie go i przygotuje straszną karę.

4.94. Wierzący! Kiedy będziecie walczyć na drodze Boga, kierujcie się rozumem i tym, którzy proponują wam pokój, nie zarzucajcie: „Wy jesteście niewierzący” tylko po to, aby zabrać im jakieś ulotne dobra tego świata, a przecież u Boga są najwspanialsze dobra. Wy byliście kiedyś tacy jak oni, dopóki Bóg nie okazał wam łaski. Kierujcie się rozumem. Bóg doskonale wie, co czynicie.

4.95. Ci, którzy nie podejmują trudu za sprawę Boga, z wyjątkiem tych, którzy nie mogą, nie są równi tym, którzy podjęli walkę za sprawę Boga, poświęcając swój majątek i samych siebie. Stoją wyżej w oczach Boga ci, którzy poświęcili swój majątek i samych siebie, niż ci, którzy zostali w domach. Wszystkim Bóg obiecał dobre rzeczy, ale tych, którzy wyrośli ponad siedzących w domach, wyróżni dobrem szczególnym,

4.96. czyli zbliżeniem ich do Siebie przez Swoją miłość i przebaczenie. Bóg jest najbardziej Przebaczający i Miłujący.

4.97. Kiedy aniołowie zabierać będą dusze tych, którzy wyrządzali sami sobie niesprawiedliwość, zapytają: „W jakiej byliście sytuacji?”. A oni odpowiedzą: „Byliśmy prześladowani na ziemi”. Aniołowie zapytają: „Czy ziemia Boga nie jest na tyle duża, że można było wyemigrować do innej krainy?”. Dlatego miejscem schronienia dla nich będzie Piekło. To bardzo złe miejsce do zamieszkania.

4.98. Wyjątkiem są ci z prześladowanych mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy nie byli zdolni do samodzielnego działania, których nie poprowadzono drogą prostą.

4.99. Zapewne Bóg im przebaczy, bo jest Miłujący i Przebaczający.

4.100. A kto wyemigruje ze swojej krainy dla sprawy Boga, ten znajdzie na ziemi wiele miejsc obfitych i bezpiecznych. A ten, który podczas takiej migracji dla Boga i Jego Wysłannika zginie, to dostanie nagrodę od Boga. Bóg jest Miłosierny i Miłujący.

4.101. Gdy jesteście w podróży, nie będziecie mieli grzechu, jeśli w obawie przed niewiernymi skrócicie modlitwę. Zaprawdę, niewierni są waszymi jawnymi wrogami.

4.102. Jeżeli (Wysłanniku) znajdziesz się wśród nich (wierzących) i będziesz dla nich prowadził modlitwę, niech jeden oddział zbrojny stanie w jednej linii z tobą do modlitwy. Kiedy oddadzą pokłony, niech staną za tobą i do modlitwy ostrożnie przystąpi drugi oddział i niech ma przy sobie broń. Niewierni chcieliby, abyście odkładali swoją broń i ekwipunek, dzięki temu mogliby napaść, zadając jedno skuteczne uderzenie. Nie popełnicie grzechu, jeżeli złożycie broń, gdy przeszkadza wam deszcz lub choroba. W takiej sytuacji zachowajcie jednak szczególną ostrożność. Zaprawdę, Bóg przygotował niewierzącym poniżającą karę.

4.103. Po skończonej modlitwie wspominajcie (w myślach) Boga, stojąc, siedząc czy leżąc. Jeżeli jesteście bezpieczni, odprawiajcie modlitwy zgodnie z przyjętym rytuałem. Przestrzegajcie, ustalonego dla wiernych, czasu obowiązkowej modlitwy.

4.104. Nie ustawajcie w ściganiu swoich wrogów ^[15]Chodzi o agresorów wycofujących się z pola bitwy.. Jeśli wy cierpicie, to i oni cierpią jak wy. Wy jednak macie nadzieję w Bogu, a oni jej nie mają. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

4.105. My zesłaliśmy ci Księgę zawierającą prawdę, abyś mógł sądzić sprawy ludzi tak, jak nakazał Bóg. Nie bądź obrońcą zdrajców

4.106. i proś Boga o przebaczenie. Wiedz, że On jest Przebaczający i Miłujący.

4.107. Nie wstawiaj się za tymi, którzy zdradzili samych siebie. Zaprawdę, Bóg nie kocha zdrajców i grzeszników.

4.108. Oni mogą ukryć się przed ludźmi, ale nie zdołają się ukryć przed Bogiem. On jest z nimi, gdy po nocach planują rzeczy, których On nie pochwala. Bóg przenika wszystko, co robią.

4.109. Wierni, jesteście tymi, który proszą o ich usprawiedliwienie w tym życiu. A kto się za nimi wstawi u Boga w Dniu Zmartwychwstania? Kto będzie ich opiekunem?

4.110. Kto czyni zło, krzywdzi własną duszę, a potem zwróci się do Boga z prośbą o przebaczenie, ten odnajdzie Boga, który jest Przebaczający i Miłujący.

4.111. Kto popełnia grzech, szkodzi sam sobie. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

4.112. Jeżeli ktoś popełni błąd lub grzech, a później oskarży o to niewinnego, ten jest godny pogardy i popełnia wielką niegodziwość.

4.113. Gdyby nie łaska i miłosierdzie Boga okazywane tobie, to niektórzy z nich chcieliby wprowadzić cię w błąd. Lecz to oni błądzą, nie szkodząc ci w ogóle. Bóg zesłał ci Księgę i mądrość, i nauczył tego, czego nie wiedziałeś. Wielka jest łaska Boga nad tobą.

4.114. W większości ich poufnych rozmów nie ma nic dobrego, chyba że ktoś namawia do dawania jałmużny, dobroci lub zgody. Kto tak robi, chcąc przypodobać się Bogu, otrzyma wspaniałą nagrodę.

4.115. Kto odejdzie od Wysłannika, wiedząc już, że otrzymał on posłannictwo i uda się inną drogą niż wierzący, to pozwolimy mu podążać drogą, którą sam sobie wybrał. Doprowadzimy go do Piekła, to najgorsze miejsce, gdzie można dojść.

4.116. Bóg nie wybacza, jeżeli przypisuje mu się współtowarzyszy, ale jeżeli będzie miał taką wolę, wybaczy inne grzechy, komu zechce. Jednak ten, kto dodaje mu współtowarzyszy, schodzi z drogi całkowicie.

4.117. Poza Bogiem, oni wzywają jeszcze bóstwa płci żeńskiej ^[16]Chodzi zapewne o „Banat Allah” – triadę mekkańskich bogiń, które czczono  w Arabii przed islamem jako córki Boga. Były to:  Al-Lat, Manat i Al-Uzza. i zbuntowanego szatana.

4.118. Gdy Bóg go przeklął, on powiedział: „Z pewnością uda mi się przekonać do siebie część Twoich sług.

4.119. Zwiodę ich z Twojej drogi i wzbudzę w nich pożądania. Rozkażę im obcinać uszy zwierząt i oszpecać Twoje stworzenia” ^[17]To odniesienie do zwyczaju wśród Arabów, którzy podcinali uszy wielbłądzic, gdy ta urodziła pięć lub dziesięć młodych, oddając w ten sposób cześć bóstwu. Podobnie czyniono z wielbłądem, który spłodził dziesięć młodych.. Kto weźmie sobie jego za opiekuna, zamiast Boga, poniesie ogromną stratę.

4.120. Szatan składa fałszywe obietnice i pobudza różne pragnienia. On obiecuje urojenia.

4.121. Dla tych (wierzących szatanowi) miejscem zamieszkania będzie Piekło. Nie znajdą od niego wybawienia.

4.122. Tych, którzy wierzą i czynią dobro, Bóg wprowadzi do Rajskich Ogrodów, pod którymi płyną strumienie. Tam znajdą nieśmiertelność, będą żyć wiecznie. Obietnice Boga są prawdziwe. Kto od Niego jest bardziej wiarygodny w tym, co mówi?

4.123. To nie jest uzależnione od waszych pragnień, czy pragnień ludzi księgi. Kto czyni zło, będzie za to ukarany. Nikt nie może go od tego uchronić, poza Bogiem, który jest najlepszym Opiekunem i Pomocnikiem.

4.124. Ci, którzy spełniają dobre uczynki, wierzący mężczyźni i wierzące kobiety, wejdą do Rajskiego Ogrodu. Nie spotka ich niesprawiedliwość, nawet tak niewielka jak łupinka daktyla.

4.125. Kto może być lepszy w wierze niż ten, który całkowicie poddał się Bogu, czyni dobro i kontynuuje tradycję Abrahama uznającego Jedynego Boga.

4.126. Do Niego należy wszystko to, co jest w niebie i na ziemi. Bóg obejmuje wszystkie rzeczy.

4.127. (Wysłanniku) oni pytać cię będą o prawa kobiet. Odpowiedz im: „Bóg objawia wam przecież te prawa w Księdze. Recytowałem wam już prawa osieroconych dziewcząt, którym nie dajecie tego, co im należne, chociaż chcecie je poślubić, a także przykazania, co do praw zabiedzonych dzieci i co do tego, abyście dla wszystkich sierot byli sprawiedliwi. O wszystkim, co dobrego uczynicie, Bóg dobrze wie”.

4.128. Jeżeli żona obawia się, że maż będzie ją źle traktował albo ją opuści, to nie popełnią grzechu, jeżeli dążyć będą do zgody. Zgoda jest najlepsza. W duszach ludzkich jest stała skłonność do chciwości. Jeżeli jednak czynicie dobro i jesteście bogobojni, to Bóg ma pełną świadomość tego, co czynicie.

4.129. Nie jesteście w stanie być sprawiedliwymi dla swoich żon, nawet gdybyście bardzo tego chcieli. Nie skłaniajcie się ku jednej, aby inne nie poczuły się odtrącone. Bądźcie sprawiedliwi i bogobojni, a Bóg będzie Przebaczający i Miłujący.

4.130. Jeżeli małżonkowie sprawiedliwie się rozstaną, to Bóg wzbogaci ich ze swojej obfitości. Bóg jest Hojny i Mądry.

4.131. Bóg ma władzę nad wszystkim, co jest w niebie i na ziemi. Jeszcze przed wami nakazaliśmy tym, którym zostały zesłane księgi i wam także: „Bójcie się gniewu Boga”. Jeśli staniecie się niewiernymi, to wiedzcie, że Bóg włada tym, co jest w niebie i na ziemi. On jest wolny od wszelkich potrzeb i pochlebstw.

4.132. Bóg ma władzę nad wszystkim, co jest w niebie i na ziemi, więc wystarczy wam jako Opiekun.

4.133. Ludzie! Jeżeli Bóg zechce, to może was odsunąć i wziąć na wasze miejsce innych. Bóg ma moc, by to uczynić.

4.134. Jeżeli ktoś pragnie nagrody w tym świecie, niech wie, że od Boga może być nagroda w tym i przyszłym życiu. Bóg jest Wszechsłyszący i Wszechwidzący.

4.135. Wierzący! Wykazujcie się przed Bogiem, że jesteście sprawiedliwi nawet, gdyby to było wbrew waszym interesom, waszych matek, ojców i braci, i bez względu na to, czy ktoś jest bogaty czy biedny. Bóg o nich zadba. Nie kierujcie się zatem chciwością, abyście mogli postępować sprawiedliwie. Jeżeli przekłamujecie, odwracacie się od prawdy, wiedzcie, że Bóg wie, co czynicie.

4.136. Wierzący! Trwajcie w wierze w Boga, Jego Wysłannika, Księgę, którą mu Bóg objawił i w księgi, które były zesłane wcześniej. A kto nie wierzy w Boga, Jego aniołów, w Jego księgi, Jego proroków i w Dzień Sądu, ten bardzo zbłądził.

4.137. Tym, którzy – wierzyli, a później odeszli od wiary, by do niej znów powrócić i ponownie odejść, jeszcze bardziej zwiększając swą niewierność – Bóg nie przebaczy i nie sprowadzi ich na drogę prostą.

4.138. Przekaż hipokrytom nowinę o tym, że czeka ich bolesna kara.

4.139. A ci, którzy biorą sobie za opiekunów niewierzących? Czy oczekują, że znajdą u nich moc? Wszelka moc należy do Boga.

4.140. Bóg objawił wam w Księdze, że jeśli usłyszycie, jak niewierzący wyśmiewają się ze znaków Boga, które wyście poznali, to nie możecie być wśród nich, chyba że zaczną mówić o czymś innym. W takim przypadku bylibyście jak oni. Zaprawdę, Bóg zgromadzi wszystkich hipokrytów i umieści ich w Piekle.

4.141. Oni są tymi, którzy obserwują was z wyczekiwaniem i jeżeli Bóg da wam zwycięstwo, wówczas mówią: „Czyż zawsze nie byliśmy z wami?”. Jeżeli Bóg da zwycięstwo niewierzącym, wówczas oni (ich) przekonują: „Czyż nie pomagaliśmy wam, czy nie broniliśmy przed wiernymi?”. Bóg rozsądzi między wami w Dniu Zmartwychwstania i nie stworzy możliwości zwycięstwa niewiernych nad wiernymi.

4.142. Oczywiście, hipokryci chcieliby oszukać Boga, ale to On ich zwodzi. Kiedy stają do modlitwy, robią to leniwie, na pokaz, aby ludzie ich widzieli, o Bogu zaś myślą niewiele.

4.143. Wahają się między jednymi a drugimi (wierzącymi a niewierzącymi), nie opowiadają się za jednymi czy drugimi. Komu Bóg pozwoli zejść z drogi prostej, tego już na nią nie wprowadzisz.

4.144. Wierzący! Nie bierzcie sobie za przyjaciół i opiekunów spośród niewiernych, kosztem wierzących. Czy chcecie dostarczyć Bogu argumenty przeciw sobie?

4.145. Hipokryci znajdą się w głębokim ogniu i nikt im nie pomoże.

4.146. Wyjątkiem są ci, którzy się nawrócili, którzy się poprawili, oddali pod opiekę Boga i są szczerymi Jego wyznawcami. Oni, razem z wierzącymi, otrzymają wkrótce wspaniałą nagrodę.

4.147. Za co Bóg miałby was karać, skoro jesteście wdzięczni i wierzący. Bóg jest Wdzięczny i Wszechwiedzący.

4.148. Bóg nie lubi, gdy ktoś (publicznie) mówi o tym co złe, chyba że został skrzywdzony. Bóg jest Wszechsłyszący i Wszechwiedzący.

4.149. Bez względu na to, czy czynicie dobro jawnie czy skrycie czy też odpuszczacie zło (wiedzcie, że) Bóg jest Odpuszczającym grzechy i  (Bóg jest) Wielki.

4.150. Zaprawdę, ci, którzy nie wierzą w Boga i Jego proroków oraz starali się oddzielić proroków od Niego, mówią: „Wierzymy w jednych (proroków), a w drugich nie”. Oni szukają drogi pośredniej.

4.151. Zaprawdę, oni są niewierni. Dla niewiernych przygotowaliśmy poniżającą karę.

4.152. A ci, którzy wierzą w Boga i Jego proroków i nie czynią żadnego rozróżnienia między nimi, otrzymają wkrótce nagrodę. Bóg jest Przebaczający i Miłujący.

4.153. Ludzie księgi chcą, abyś sprowadził im Księgę z nieba. Oni wcześniej zażądali od Mojżesza, czegoś jeszcze większego. Powiedzieli wówczas: „Okaż nam jawnie oblicze Boga”. Za bezbożność zostali zniszczeni przez piorun z nieba. A kiedy otrzymali wyraźne znaki (od Boga), wzięli sobie cielca (za obiekt kultu). Bóg im to wybaczył i przekazał Mojżeszowi wiedzę i wyraźne znaki.

4.154. Przy zawieraniu z nimi przymierza, wznieśliśmy nad nimi górę ^[18]Synaj. i powiedzieliśmy im: „Przekroczcie z pokorą bramę” ^[19]Do ziemi obiecanej ludowi Izraela..  Nakazaliśmy: „Przestrzegajcie dnia szabatu” i zawarliśmy uroczyste przymierze.

4.155. (Ściągnęli na siebie gniew Boga) za to, że nie dochowali przymierza, za to, że zaprzeczyli znakom Boga, za to, że bezprawnie zabijali proroków i za to, że mówili: „Zakryły się nasze serca”, a to Bóg je zamknął z powodu ich niewiary i tylko niewielu z nich pozostało wierzącymi.

4.156. I za to, że powiększyli swe wiarołomstwo przez zniesławienie Marii,

4.157. i za to, że mówili: „Zabiliśmy posłańca Bożego, Mesjasza, Jezusa, syna Marii”, tymczasem on nie został zabity i nie był ukrzyżowany, to była iluzja. Różnią się w opiniach na ten temat, mają wątpliwości. Nie mają o tym pojęcia, opierają się na tym, co im się wydaje. Oni z pewnością go nie zabili.

4.158. Przeciwnie, Bóg wywyższył go zabierając do Siebie. Bóg jest Potężny i Mądry.

4.159. Wśród ludzi księgi nie ma nikogo, kto nie uwierzyłby w niego tuż przed śmiercią ^[20]Może to dotyczyć śmierci Jezusa lub śmierci każdego z ludzi księgi. Uwierzenie w Jezusa (a) lub w to, co on przekazał, tuż przed samą śmiercią, będzie nawróceniem już daremnym, będzie na to za późno.. W Dniu Zmartwychwstania on (Jezus) będzie świadczył przeciwko nim.

4.160. Za bezprawie zakazaliśmy żydom rzeczy przyjemnych, które były im dotąd dozwolone, a także za to, że sprowadzili wielu (ludzi) z drogi prostej.

4.161. I z tego powodu, że uprawiali lichwę, chociaż jest ona zakazana, nieuczciwie przejmowali majątki innych. Dla niewiernych My przygotowaliśmy straszna karę.

4.162. Tym spośród nich, którzy mocno trwają w prawdzie, wiernie wierzą w to, co zostało tobie (Muhammadowi.)) objawione i w to, co zostało objawione przed tobą, przestrzegają modlitw, płacą podatek i wierzą w Boga i Dzień Sądu, damy z pewnością wspaniałą nagrodę.

4.163. Zaprawdę, zesłaliśmy ci objawienie, jak objawienie wcześniej dostał Noe i prorocy po nim. Zesłaliśmy objawienie Abrahamowi, Ismaelowi, Izaakowi, Jakubowi i jego (dwunastu) plemionom, Jezusowi, Hiobowi i Jonaszowi, Aaronowi i Salomonowi; a Dawidowi objawiliśmy Psalmy.

4.164. Do Mojżesza natomiast Bóg przemawiał bezpośrednio. Byli wśród proroków od Nas tacy, o których już ci opowiadaliśmy i jeszcze inni, o których ci nie wspominaliśmy.

4.165. Prorocy głosili dobrą nowinę (wierzącym) i ostrzegali (niewierzących), aby po ich misji nikt przed Bogiem nie mógł przedstawić świadectwa, że grzeszył, nie wiedząc o tym. Zaprawdę, Bóg jest Wszechmocny i Mądry.

4.166. Ale wówczas Bóg sam da świadectwo tego, co tobie objawił, co zrobił w Swojej mądrości. I świadczyć będą także aniołowie, chociaż świadectwo Boga jest zupełnie wystarczające.

4.167. Ci, którzy nie uwierzyli i zwiedli z drogi prostej innych, bardzo zbłądzili.

4.168. Zaprawdę, tym, którzy nie uwierzyli i którzy szerzyli niesprawiedliwość, Bóg nie przebaczy i nie poprowadzi ich drogą prostą,

4.169. ale (poprowadzi ich) drogą do Piekła, gdzie zamieszkają na wieki. Bóg uczyni to z łatwością.

4.170. O, ludzie! Do was przyszedł Wysłannik z prawdą od Boga. Uwierzcie więc, bo to jest dla was najlepsze. Jeżeli nie uwierzycie, to pamiętajcie, że do Boga należy wszystko to, co jest w niebie i na ziemi. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

4.171. Ludzie księgi! Nie przekraczajcie granic swojej religii. Nie mówcie o Bogu nic prócz prawdy. Mesjasz Jezus był synem Marii i był jedynie posłańcem Boga, a także wypełnieniem Jego  Słowa danego Marii i Duchem od Niego. Wierzcie w Boga i Jego proroków i nie mówcie o „trójcy”. Przestańcie, tak będzie dla was najlepiej.  Nie godzi się mówić, że Bóg wziął sobie syna. Jest tylko Jeden Bóg i Jemu należy się cała chwała. Do Niego należy wszystko, co jest w niebie i na ziemi. On jest najlepszym Opiekunem.

4.172. Nigdy nie będzie dla Mesjasza wstydem służenie i kłanianie się Bogu, tak jak nie jest to wstydem dla aniołów, które są blisko Boga. A kto jest zbyt dumny, aby Jemu oddawać cześć, ten znajdzie się wśród tych, których wezwie Bóg do Siebie (aby ich osądzić).

4.173. A jeśli chodzi o tych, którzy wierzą i czynią dobro, Bóg wynagrodzi ich, jak na to zasłużyli i obdarzy jeszcze większą łaską. Tych, którzy są zbyt dumni i pogardą jest dla nich oddawanie czci, Bóg boleśnie ukarze. Poza Bogiem nie będą mogli znaleźć kogoś, kto im pomoże i będzie im opiekunem.

4.174. Ludzie! Dostaliście jednoznaczny dowód od Boga, zesłano wam jasne światło.

4.175. Tym, którzy wierzą w Boga i trwają przy Nim, Bóg okaże miłosierdzie i łaskę. Poprowadzi ich drogą prostą.

4.176. Poproszą cię (Muhammadzie) o (dodatkowe) wyjaśnienie. Powiedz im: „Bóg wyjaśnia w sprawie dziedziczenia w linii bocznej (w przypadku, gdy ktoś umrze bezpotomnie). Jeżeli jest to mężczyzna, który nie miał dzieci, a miał siostrę, to ona otrzyma połowę tego, co on pozostawił. Jeżeli umrze ona ^[21]Siostra., a nie miała dzieci, wówczas brat dziedziczy całość spadku. Jeżeli on ma dwie siostry, to przypada im dwie trzecie ^[22]Dzielone „po równo”. jego majątku. A jeżeli miał braci i siostry, to na mężczyznę przypada dwa razy więcej niż na kobietę”. Bóg wam to wyjaśnia, abyście nie pogubili się w tych sprawach. Bóg wie wszystko.