32.1 Alif. Lam. Mim.

32.2. Nie ma żadnej wątpliwości, że objawienie tej księgi pochodzi od Pana światów.

32.3. Czy oni mówią: „On to wszystko wymyślił?”. Nie (wymyślił)! To jest prawda, objawiona przez twojego Pana, abyś ostrzegał ludzi, do których nikt przed tobą nie przybył z ostrzeżeniem, i aby mogli iść drogą prostą.

32.4. To jest Bóg, który stworzył niebiosa i ziemię oraz to wszystko, co jest między nimi, w ciągu sześciu dni, po czym w siódmym dniu osiadł na Tronie. Poza Nim, nie masz żadnego innego opiekuna i obrońcy. Pomyślcie o tym.

32.5. On Swoje rozkazy kieruje z nieba na ziemię, a te wracają do Niego w ciągu jednego dnia, który według waszego czasu trwa tysiąc lat.

32.6. Taki jest Bóg, który wie o wszystkim, co ukryte, a co jawne. Bóg jest Wszechmocny i Miłujący.

32.7. On każdą rzecz stworzył doskonałą. Tworzenie człowieka rozpoczął z gliny.

32.8. Następnie tworzył jego dzieci z cząstki nędznego płynu.

32.9. Później nadał jej cechy i natchnął Swoim duchem. Dał wam słuch, wzrok i serce, a tak mało okazujecie Mu wdzięczności.

32.10. Pytają: „Czy po naszym rozkładzie w ziemi powrócimy w nowym stworzeniu?”, ale nie wierzą, że staną przed swoim Bogiem.

32.11.  Powiedz im: „Przyjdzie po was Anioł Śmierci, któremu zostaliście powierzeni i zabierze was do waszego Pana”.

32.12. Gdybyś mógł zobaczyć winnych, jak opuszczą głowy przed swoim Panem i jak powiedzą: „Panie nasz, widzieliśmy i słyszeliśmy, więc odeślij nas z powrotem, a będziemy czynić dobro. Teraz już jesteśmy przekonani”.

32.13. Gdybyśmy tylko chcieli, to każdy znalazłby się na drodze prostej, ale prawdziwa jest Nasza obietnica, że zapełnimy Piekło dżinnami i ludźmi, wszystkim razem.

32.14. Zakosztujecie kary, bo zapomnieliście o spotkaniu z tym, wyznaczonym wam, Dniem. My też zapomnieliśmy o was i zakosztujecie kary, która będzie wiecznie trwać.

32.15. Oprócz tych, którzy wierzą w Nasze znaki, którzy oddają pokłon do ziemi, gdy tylko się im o nich przypomni i głoszą Naszą chwałę, nie okazując żadnej pychy.

32.16. Boki ich ciał zrywają się z łoża i bogobojnie z nadzieją, wzywają swojego Pana i rozdają z tego, co zostało im przez Nas ofiarowane.

32.17. Żadna dusza nie wie, jaka rozkosz dla ich oczu jest przed nią ukryta, za dobro, które czyniła.

32.18. Nie są sobie równi ci, którzy wierzą, z tymi, którzy są grzesznikami.

32.19. Wierzącym, którzy spełniali dobre uczynki, przeznaczone są miejsca w gościnnych Ogrodach Schronienia za to, co czynili.

32.20. Dla niewierzących miejscem schronienia będzie Ogień. Za każdym razem, kiedy spróbują się z niego wydostać, będą do niego wracać i usłyszą: „Zakosztujcie kary ognia (piekielnego), w którą nie wierzyliście”.

32.21. Sprawimy, że zakosztują mniejszej kary w tym świecie ^[1]Prorok Muhammad (s) powiedział: „Mniejsza kara w tym wersie to trudy, problemy i choroby, jakich doświadcza człowiek w tym świecie” (Nur al-Thakalajn)., zanim posmakują wielkiej kary (w życiu przyszłym), aby mogli się nawrócić.

32.22. Czyż może być ktoś bardziej niesprawiedliwy niż ten, który został napomniany poprzez Nasze znaki, a potem się od nich odwrócił? Z pewnością weźmiemy odwet na grzesznikach.

32.23. Daliśmy już Mojżeszowi księgę ^[2]Torę. – więc nie miejcie wątpliwości co do tego, że się z Nim spotkacie ^[3]Według niektórych komentatorów chodzi o tu o spotkanie z Mojżeszem lub spotkanie Mojżesza z Bogiem, lub spotkanie Proroka Muhammada z Mojżeszem podczas podróży nocnej. – i ustanowiliśmy przewodnictwo dla synów Izraela ^[4]Tu także alternatywnie: Mojżesz jako przewodnik (przywódca) lub przewodnictwo księgi. Można też całe to wydarzenie, czyli ofiarowanie Mojżeszowi Tory przez Boga, traktować jako znak (przewodnictwo) od Pana..

32.24. I dopóki byli wytrwali, i wierzyli w Nasze znaki, wyznaczałem spośród nich przywódców, którzy kierowali tym ludem, zgodnie z Moimi przykazaniami.

32.25. Co do tego, w czym się poróżnili, to Bóg rozsądzi między nimi w Dniu Zmartwychwstania.

32.26. Czyż nie jest dla nich przykładem to, ile pokoleń przed nimi zostało zniszczonych. Chodzą przecież po gruzach ich domostw. W tym są Nasze znaki. Czy oni nie będą posłuszni?

32.27. Czyż nie widzą tego, jak kierujemy wodę ku suchej ziemi i wyrasta z niej plon, który spożywają ich trzody i oni sami? Czy tego nie dostrzegają?

32.28. Mówią: „Jeżeli mówisz prawdę, to (powiedz) kiedy nadejdzie to zwycięstwo?”.

32.29. Powiedz: „W dniu zwycięstwa nie pomoże niewiernym nawet to, gdyby uwierzyli, nie będzie żadnego odroczenia”.

32.30. Odwróć się od nich i czekaj. Oni także czekają.