W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

28.1.Ta. Sin. Mim.

28.2. To są znaki jasnej Księgi.

28.3. Opowiemy ci prawdziwą historię Mojżesza i Faraona, dla ludzi wierzących.

28.4. Faraon był wyniosłym przywódcą na swojej ziemi. Podzielił swój lud na kasty, prześladując jedną z nich. Zabijał ich synów, oszczędzając jedynie kobiety. Był on jednym z tych, którzy szerzyli niesprawiedliwość.

28.5. My zechcieliśmy okazać miłosierdzie tym, którzy byli najbardziej poniżani na ziemi, uczynić ich przywódcami wierzących i dziedzicami (ziemi).

28.6. Chcieliśmy dać im silną pozycję na ziemi, aby Faraon, Haman^[1]Minister, doradca Faraona lub imię naczelnego nadzorcy robót w kamieniołomach (wówczas słowo Haman jest imieniem) ewentualnie najwyższy kapłan kultu Amona. Nie powinien być mylony z wymienionym w Biblii Hamanem, ministrem na dworze perskiego króla Ahaswerusa (Artakserkesa I). i ich wojska zobaczyli w nich to, czego się obawiali.

28.7. Powiedzieliśmy matce Mojżesza: „Karm go piersią, a kiedy będziesz bała się o niego, wrzuć go do rzeki. Nie obawiaj się i nie smuć, oddamy ci go i uczynimy jednym z posłańców”.

28.8. I rodzina Faraona wychowała go na swojego przeciwnika i przyczynę swoich zmartwień. Faraon, Haman i ich wojska byli ludźmi grzesznymi.

28.9. Żona Faraona powiedziała: „On będzie radością dla moich i twoich oczu. Nie zabijaj go. Być może będziemy mieli z niego jakąś korzyść albo uznamy go za naszego syna”. Oni niczego nie podejrzewali.

28.10. Serce matki Mojżesza wypełniła pustka. Chciała wszystko to ujawnić, ale uspokoiliśmy jej serce, aby mogła pozostać wśród wierzących.

28.11. Powiedziała siostrze Mojżesza: „Pójdź za nim”. I ona obserwowała go z daleka, tak że oni o tym nie wiedzieli.

28.12. Uczyniliśmy, że on nie przyjmował mleka mamek, więc ona powiedziała: „Czy chcecie, abym wskazała wam rodzinę, która dla was zaopiekuje się nim i będzie mu szczerze oddana?”.

28.13. I tak zwróciliśmy go jego matce, aby otarła łzy ze swoich oczu i więcej się nie smuciła i żeby wiedziała, że obietnice Boga są zawsze prawdziwe. Większość ludzi jednak tego nie wie.

28.14. Kiedy Mojżesz osiągnął dojrzałość i stał się silnym (mężczyzną), obdarzyliśmy go mądrością i wiedzą. Tak nagradzamy ludzi czyniących dobro.

28.15. Pewnego dnia udał się do miasta, niezauważony przez jego mieszkańców, i spostrzegł dwóch bijących się mężczyzn. Jeden z nich należał do jego ludu, drugi był z ludu jego wrogów^[2]Izraelita i Egipcjanin.. Ten, który należał do jego ludu, poprosił go o pomoc przeciwko temu, który był jego wrogiem. Mojżesz uderzył go pięścią, powodując jego śmierć. Powiedział: „To przez szatana, największego wroga, który sprowadza z drogi prostej”.

28.16. Powiedział także: „Panie mój, zgrzeszyłem przeciwko sobie, przebacz mi”. I Bóg mu przebaczył. On jest najbardziej Przebaczający i Miłujący.

28.17. Powiedział (Mojżesz). „Panie mój, przez miłosierdzie, które mi okazałeś, nigdy nie będę wspierał grzeszników”.

28.18. Następnego dnia udał się do miasta pełen obaw, zachowując czujność. Człowiek, który dzień wcześniej prosił go o pomoc, ponownie go wzywał na ratunek. Mojżesz powiedział do niego: „Ty na pewno jesteś w jawnym błędzie”.

28.19. I kiedy chciał wystąpić przeciwko innemu człowiekowi, który był wrogiem ich obu, ten (proszący o pomoc) powiedział: „Czy i mnie zamierzasz zabić, tak jak wczoraj zabiłeś? Czy chcesz być tyranem na ziemi, czy być wśród tych, którzy postępują sprawiedliwie?”.

28.20. I oto nadbiegł z drugiego krańca miasta człowiek, który powiedział: „Mojżeszu, przywódcy naradzają się, aby cię zabić. Uciekaj stąd, ja naprawdę radzę ci to szczerze”.

28.21. Uciekł więc stamtąd przestraszony i czujny. Powiedział: „Panie mój, uwolnij mnie od ludzi niesprawiedliwych”.

28.22. Skierował się do krainy Midian, mówiąc: „Ufam, że Pan mój pokieruje mnie właściwą drogą”.

28.23. Kiedy przybył do wód Midianu, spotkał tam mężczyzn pojących bydło. Na uboczu dostrzegł dwie oczekujące kobiety. Zapytał je: „Co się z wami dzieje?”. One odpowiedziały: „Nie możemy podejść do wodopoju z naszymi stadami, dopóki nie odejdą od niego pasterze, a ojciec nasz jest już bardzo stary”.

28.24. Wtedy on napoił ich stada, a potem skrył się w cieniu i powiedział: „Panie mój, potrzebuję jakiegokolwiek dobra, które zechcesz mi zesłać”.

28.25. Jedna z kobiet podeszła do niego nieśmiało i powiedziała: „Ojciec mój wzywa cię do siebie, aby wynagrodzić cię za to, żeś napoił nasze stada”. I kiedy Mojżesz przybył do niego, opowiedział mu swoją historię. On powiedział: „Nie lękaj się. Uciekłeś od ludzi niesprawiedliwych”.

28.26. Jedna z dwóch kobiet powiedziała: „Ojcze, przyjmij go do pracy, albowiem najlepiej wziąć na służbę człowieka silnego i godnego zaufania”.

28.27. (Jej ojciec) powiedział: „Oddam ci za żonę jedną z moich córek, jeżeli pozostaniesz u mnie na służbie przez osiem lat. Jeżeli zechcesz, możesz zostać na służbie przez lat dziesięć, ja nie będę cię do tego zmuszał. Jeżeli Bóg zechce, to poznasz mnie, jako jednego z ludzi sprawiedliwych”.

28.28. Mojżesz powiedział: „To jest umowa pomiędzy mną a tobą. Którego z tych dwóch terminów dopełnię, nie będzie to wobec mnie niesprawiedliwością. Bóg jest świadkiem naszej rozmowy”.

28.29. Kiedy Mojżesz zakończył swoją służbę, odszedł wraz ze swoją rodziną i ujrzał ogień u zbocza góry. Powiedział: „Poczekajcie! Być może uda mi się przynieść płonącą żagiew, to się ogrzejecie, albo znajdę przy ogniu jakąś wiadomość”.

28.30. A kiedy tam dotarł, od prawej strony doliny dobiegł do niego głos wydobywający się z krzewu rosnącego w miejscu uświęconym. Usłyszał: „Mojżeszu! Ja jestem twoim Bogiem, Panem światów.

28.31. Rzuć twoją laskę”. A kiedy zobaczył, że zmieniła się ona w pełzającego węża,  odwrócił się plecami i zastygł w przerażeniu. Powiedziano mu: „Mojżeszu, przybliż się i nie lękaj. Jesteś wśród tych, którzy mogą czuć się bezpieczni.

28.32. Włóż rękę pod swoją szatę, a zajaśnieje bielą, cały czas będąc zdrową. Przyciśnij swoje ramię do ciała, a nie będziesz odczuwał strachu. To dwa znaki od twojego Pana dla Faraona i jego dworzan. To są ludzie grzeszni”.

28.33. Mojżesz powiedział: „Panie mój, zabiłem jednego z nich, boję się, że i mnie zabiją.

28.34. Mój brat Aaron jest sprawniejszy w mowie ode mnie. Poślij go ze mną i uczyń go moim wspólnikiem, który potwierdzi, co mówię, ponieważ boję się, że uznają mnie za kłamcę”.

28.35. Usłyszał Mojżesz: „Wzmocnię twoje ramię twoim bratem, a obaj otrzymacie ode mnie moc i dzięki Moim znakom oni was nie skrzywdzą. Obaj wraz z tymi, którzy pójdą za wami, będziecie zwycięzcami”.

28.36. A kiedy Mojżesz stanął przed nimi^[3]Faraonem i jego dworem. z Naszymi znakami, oni powiedzieli. „To jest jedynie magia. Nie słyszeliśmy o tym od naszych przodków”.

28.37. Mojżesz odpowiedział: „Mój Pan wie najlepiej, kto przynosi od Niego przewodnictwo i kto otrzyma ostateczne schronienie. Zaprawdę, grzesznicy nigdy nie osiągną szczęścia”.

28.38. Faraon odpowiedział: „Moi dworzanie. Nie ma innego boga poza mną. Hamanie, wypal dla mnie glinę i zbuduj mi wysoką wieżę, abym mógł wspiąć się do Boga Mojżesza, którego uznaję za kłamcę”.

28.39. Faraon i jego dworzanie postępowali arogancko i bezprawnie na swojej ziemi. Nie wierzyli w to, że staną przed Nami.

28.40. Pochwyciliśmy ich i wrzuciliśmy do morza. Zobacz, jaki koniec spotkał tych, którzy szerzyli niesprawiedliwość.

28.41. Uczyniliśmy ich przewodnikami, kierującymi ludzi do ognia piekielnego. W Dniu Zmartwychwstania nie znajdą żadnej pomocy.

28.42. Już na tym świecie dopadła ich Nasza klątwa, a w Dniu Zmartwychwstania znajdą się wśród przegranych.

28.43. Po unicestwieniu poprzednich pokoleń daliśmy Mojżeszowi księgę, jako światło, miłosierdzie i przewodnictwo dla ludzi po drodze prostej. Oby się opamiętali!

28.44. Nie byłeś przy tym, jak przy zachodnim zboczu góry dawaliśmy rozkazy Mojżeszowi. Nie byłeś także jednym ze świadków tego.

28.45. Powołaliśmy (po Mojżeszu) wiele pokoleń, którym daliśmy dużo czasu. Ty nie byłeś wśród ludu Midian, aby recytować im Nasze objawienie, wysyłaliśmy tam innych posłańców.

28.46. Nie byłeś też przy zboczu góry, kiedy wzywaliśmy Mojżesza. Ale teraz, dzięki Naszemu miłosierdziu, zostałeś posłany, aby ostrzec lud, który dotąd nie otrzymał proroctwa. Mogą cię wysłuchać.

28.47. W przeciwnym razie, gdyby spotkało ich nieszczęście za to, co czynili własnymi rękami, powiedzieliby: „Panie nasz, gdybyś wysłał do nas posłańca, to poszlibyśmy za Twoimi objawieniami i uwierzylibyśmy”.

28.48. Jednak, gdy tylko prawda od Nas do nich dotarła, powiedzieli: „Dlaczego on nie otrzymał tego samego, co dane było Mojżeszowi?”. A czy oni uwierzyli w to, co było w przeszłości objawione Mojżeszowi? Powiedzieli: „To tylko dwie księgi czarów^[4]Tora i Koran., które się wzajemnie uzupełniają. Nie wierzymy w żadną z nich”.

28.49. Powiedz: „Jeżeli mówicie prawdę, to przynieście mi księgę od Boga, która byłaby lepszym przewodnictwem po drodze prostej niż te dwie, a ja pójdę za nią”.

28.50. A jeżeli ci nie odpowiedzą, to wiedz, że oni podążają jedynie za swoimi namiętnościami.  Kto bardziej błądzi niż ten, który podąża za swoimi namiętnościami bez przewodnictwa Boga? Zaprawdę, Bóg nie prowadzi ludzi grzesznych.

28.51. Objawialiśmy im Słowo (fragment po fragmencie), aby się opamiętali.

28.52. Ci, którym objawiliśmy księgę przed Koranem, uwierzyli w nią.

28.53. Kiedy jest im recytowana, mówią: „Wierzymy w nią, to jest prawda od naszego Pana, któremu już wcześniej byliśmy całkowicie poddani”.

28.54. Oni za swoją wytrwałość będą wynagrodzeni podwójnie. Oni dobrem za zło odpłacają i dzielą się tym, co im ofiarowaliśmy.

28.55. Odwracają się od próżnych rozmów, kiedy tylko je słyszą. Mówią wtedy: „My robimy to, co do nas należy, a wy róbcie to, co należy do was. Pokój z wami. Nie będziemy podążać razem z ignorantami”.

28.56. Nie możesz poprowadzić wszystkich, których kochasz. Bóg jednak prowadzi tych, których zechce. On wie najlepiej, kto jest na drodze prostej.

28.57. Oni^[5]Mekkańczycy. mówią: „Gdy pójdziemy za tobą, to będziemy musieli opuścić naszą ziemię”. Czy nie zostało dla nich przygotowane Bezpieczne Sanktuarium^[6]Mekka., gdzie składane są owoce każdego rodzaju, jako pożywienie od Nas? Większość z nich jednak tego nie wie.

28.58. Zniszczyliśmy wiele miast, których niewdzięczni mieszkańcy radowali się życiem doczesnym. Ich domy, poza nielicznymi, pozostały niezamieszkane po ich zniknięciu. Tylko My jesteśmy dziedzicem wszystkiego.

28.59. Pan twój nigdy nie zniszczył miasta, dopóki nie posłał do jego matecznika posłańca z Naszymi znakami. Zniszczone zostały tylko te miasta, których mieszkańcy byli grzesznikami.

28.60. Jeżeli jest wam coś dane, to wiedzcie, że jest to jedynie radością i blaskiem tego życia. To, co jest u Boga, jest najlepsze i najtrwalsze. Czy tego nie rozumiecie?

28.61. Czy ten, który doczeka się spełnienia wspaniałej obietnicy, jest podobny do tego, który otrzymał radość w życiu doczesnym i który w Dniu Zmartwychwstania znajdzie się przed Bogiem wśród tych, którzy będą oskarżeni?

28.62. W tym Dniu Bóg zapyta: „I gdzie są ci, których przypisaliście mi jako współtowarzyszy i o których toczyliście spór?

28.63. Ci, wobec których wypełniło się słowo^[7]Zapadł na nich sprawiedliwy wyrok., powiedzieli: „Panie nasz! To są ci, których wprowadziliśmy w błąd, tak samo jak sami w błąd zostaliśmy wprowadzeni. Przed Twoim obliczem, wyrzekamy się ich. Oni nas nie czcili”.

28.64. Bałwochwalcy usłyszą: „Wezwijcie tych, których stawialiście na równi z Bogiem”. Oni zaczną ich wzywać, ale tamci im nie odpowiedzą. I zobaczą karę (której uniknęliby), gdyby tylko poszli za przewodnictwem.

28.65. W tym Dniu Bóg zapyta: „Co odpowiadaliście Moim posłańcom?”.

28.66. Tego dnia nie otrzymają żadnych wieści i nie będą się wzajemnie wypytywać.

28.67. Ci, którzy okażą skruchę, uwierzą i będą czynić dobro, być może osiągną sukces.

28.68. Pan twój stwarza, co zechce i wybiera, kogo zechce. Oni wyboru mieć nie będą. Chwała niech będzie Bogu. On jest ponad tym, co oni dodają Mu jako współtowarzyszy.

28.69. Pan twój wie, co oni skrywają w swych sercach, a co ujawniają.

28.70. On tylko jest Bogiem. Nie ma innego boga poza Nim. Jemu tylko należy się chwała w tym i przyszłym życiu. Do niego należy osąd, a wszyscy przed Nim staną.

28.71. Zapytaj ich: „Czy zastanowiliście się nad tym: gdyby zesłał Bóg na was niekończącą się noc, aż do Dnia Zmartwychwstania, to jaki bóg, poza Nim, mógłby zesłać wam światło? Czy o tym nie słyszeliście?”.

28.72. Zapytaj ich: „Czy zastanowiliście się nad tym: gdyby Bóg zesłał na was niekończący się dzień, aż do Dnia Zmartwychwstania, to jaki bóg, poza Nim, mógłby zesłać wam noc dla odpoczynku? Czy tego nie dostrzegacie?”.

28.73. On swoim miłosierdziem uczynił dla was i noc, i dzień, abyście mogli odpocząć i abyście mogli poszukiwać Jego szczodrobliwości. Powinniście być za to wdzięczni.

28.74. W tym Dniu Bóg zapyta: „I gdzie są ci, których przypisaliście mi jako współtowarzyszy?”.

28.75. Z każdego ludu wytypujemy świadka i nakażemy mu: „Przedstaw wasze dowody”. Wtedy zrozumieją, że prawda należy tylko do Boga, a to, co wymyślili, opuści ich.

28.76. Korah ^[8]Korah ( arab. Karun)  – arogancki bogacz i dworzanin Faraona. W Biblii Korah jest kuzynem Mojżesza, który zbuntował 250 żydów przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. był z ludu Mojżesza, ale ich prześladował. Daliśmy mu tak wielkie skarby, że najsilniejsi mężczyźni nie mogliby unieść samych tylko kluczy do nich. Jego lud przemówił do niego: „Przestań się chełpić. Bóg nie miłuje tych, którzy się chełpią.

28.77. Z tym, czym obdarował cię Bóg, poszukuj drogi schronienia w życiu przyszłym. Nie zatrać się w życiu doczesnym, czyń dobro przez dobroć, którą okazał ci Bóg. Nie czyń niesprawiedliwości na tym świecie. Bóg nie miłuje tych, którzy szerzą niesprawiedliwość”.

28.78. On odpowiedział: „Wszystko to otrzymałem z powodu wiedzy, którą posiadam”. Czy on nie wiedział, że przed nim Bóg zniszczył całe pokolenia, potężniejsze i bogatsze od niego? Winni nie będą pytani o swoje grzechy.

28.79. I pokazał się swemu ludowi przyozdobiony bogactwem. Ci, którzy pragnęli chwały w życiu doczesnym krzyknęli: „Gdybyśmy posiadali tyle, co dostał Korah! On jest szczęśliwym bogaczem!”.

28.80. Jednak ci, którzy posiedli (prawdziwą) wiedzę, powiedzieli: „Biada wam. Najlepsza nagroda dla tych, którzy wierzą i czynią dobro, pochodzi od Boga. Otrzymają ją ci, którzy są wytrwali”.

28.81. I sprawiliśmy wtedy, że ziemia pochłonęła jego i jego dom. Nie było nikogo, kto obroniłby go przed Bogiem, a i on sam też nie mógł się obronić.

28.82. Ci, którzy poprzedniego dnia chcieli być na jego miejscu, wołali: „Och! Bóg jest tym, który daje najwięcej tym, którym zechce i umniejsza tym, których sobie wybierze. Gdyby Bóg nie okazał nam łaski to i nas pochłonęłaby ziemia. Och, niewierzący nie osiągną sukcesu!”.

28.83. Miejsce zamieszkania w życiu przyszłym przygotowane będzie dla tych, którzy się nie wywyższają w tym życiu i nie szerzą niesprawiedliwości. Sukces zarezerwowany jest dla ludzi bogobojnych.

28.84. Kto przyjdzie z dobrym uczynkiem, otrzyma coś więcej niż ten uczynek. Kto przyjdzie z uczynkiem złym, otrzyma, jako zapłatę, jego równowartość.

28.85. Ten, który objawił ci Koran, sprawi, że powrócisz do miejsca ostatecznego powrotu. Powiedz: „Pan mój wie najlepiej, kto idzie za przewodnictwem, a kto zbłądził”.

28.86. Nie spodziewałeś się, że zostanie ci objawiona Księga, a to była łaska od Boga, dlatego nigdy nie wspieraj niewierzących.

28.87. Nie pozwól, aby oni odwrócili cię od znaków Boga, które zostały ci objawione. Módl się do swojego Boga i nie bądź jednym z bałwochwalców.

28.88. Nie módl się do żadnych innych bogów obok Boga. Nie ma innych bogów poza Nim. Wszystko zginie, tylko nie Jego oblicze. Do Niego należy osąd i wszyscy przed Nim staną.