W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

23.1. Szczęśliwi są ci wierzący,

23.2. którzy pokornie się modlą,

23.3. którzy unikają próżnych słów,

23.4. którzy płacą podatek,

23.5. którzy chronią swoją intymność ^[1]Intymne części ciała.,

23.6.  –  ale nie wobec swoich żon i tych, które były w niewoli, bo wtedy są wolni od grzechu,

23.7. grzeszą, gdy przekroczą te granice  –

23.8. którzy dbają o to, co im powierzono i dotrzymują obietnic,

23.9. którzy regularnie odprawiają swoje modlitwy.

23.10. Oni są spadkobiercami,

23.11. którzy odziedziczą Raj i pozostaną w nim na wieczność.

23.12. Stworzyliśmy człowieka z czystej gliny,

23.13. później już umieszczaliśmy kroplę nasienia w bezpiecznym miejscu.

23.14. Następnie z kropli nasienia utworzyliśmy (przywierającą) grudkę skrzepniętej krwi, potem kęsek mięsa, z tego kęska utworzyliśmy kości, które następnie oblepiliśmy ciałem. Później przeobraziliśmy go w inne stworzenie. Chwała Bogu, najlepszemu ze stwórców.

23.15. Potem z pewnością umrzecie,

23.16. ale zostaniecie wskrzeszeni w Dniu Zmartwychwstania.

23.17. Stworzyliśmy nad wami siedem warstw^[2]Tłumaczone także jako „siedem dróg” lub „siedem niebios”., a w dziele stwarzania nie byliśmy nieuważni.

23.18. Zesłaliśmy wodę z nieba w odpowiedniej ilości. Pozostawiliśmy ją na ziemi, ale mamy władzę nad tym, aby zabrać ją z powrotem.

23.19. Sprawiliśmy, że dzięki niej macie ogrody palm daktylowych i winorośli, które przynoszą obfitą ilość owoców, które spożywacie.

23.20. I drzewo, które rośnie na górze Synaj. Daje ono oliwę i przyprawę dla tych, którzy jedzą.

23.21. Macie przykład w (waszych) trzodach. Z ich wnętrz macie co pić, niektóre z nich spożywacie, macie wiele z nich korzyści.

23.22. Na nich przemieszczacie się oraz na okrętach.

23.23. Posłaliśmy Noego do jego ludu, przemówił do nich: „Ludu mój! Czcijcie Boga, nie ma innego boga poza Nim. Bądźcie bogobojni”.

23.24. Przywódcy jego ludu, którzy nie uwierzyli, powiedzieli: „On jest takim samym człowiekiem, jak wy. Wywyższa się nad wami. Gdyby Bóg tego chciał, zesłałby do nas aniołów. My nie słyszeliśmy o czymś takim od naszych przodków.

23.25. To człowiek opętany, ignorujcie go więc przez jakiś czas (może się zmieni)”.

23.26. Noe prosił: „Panie mój, pomóż mi, bo oni uznali mnie za kłamcę”.

23.27. Wtedy objawiliśmy mu: „Na Naszych oczach zbuduj Arkę, zgodnie z Naszym objawieniem. Kiedy ci rozkażemy, a wody zewsząd trysną, weź na Arkę po parze ze wszystkich zwierząt, swoją rodzinę – za wyjątkiem tych, na których wyrok już wydano – i nie wstawiaj się za grzesznikami. Oni zostaną utopieni.

23.28. A kiedy znajdziesz się na Arce powiedz: >>Chwała niech będzie Bogu, że uwolnił nas od tego niesprawiedliwego ludu<<.

23.29. A kiedy opuścisz Arkę, powiedz: >>Panie mój, pozwól abym dotarł do jakiegoś błogosławionego miejsca. Ty jesteś Najlepszym z przewodników, którzy doprowadzają do celu<<”.

23.30. W tym są Nasze znaki. My poddajemy ludzi próbie.

23.31. Po nich powołaliśmy inne pokolenie.

23.32. Posłaliśmy im posłańca z takim przesłaniem: „Służcie Jedynemu Bogu. Nie ma innego Boga niż On. Czy nie chcecie być bogobojni?”.

23.33. Niewierzący przywódcy jego ludu, którzy kłamstwem nazwali życie przyszłe, a którym pozwoliliśmy korzystać z przyjemności życia doczesnego, powiedzieli: „On jest takim samym człowiekiem, jak wy. Spożywa to samo, co wy i pije to samo, co wy.

23.34. Jeżeli posłuchacie człowieka, który jest taki sam jak wy, to będziecie zgubieni.

23.35. Czy on wam obiecuje, że jak umrzecie, a wasze kości obrócą się w proch, to powstaniecie z martwych?

23.36. Jakże dalekie jest to, co wam obiecuje.

23.37. Nie ma innego życia poza tym, które mamy teraz. Żyjemy, umieramy i nie będzie żadnego zmartwychwstania.

23.38. A on jest tylko człowiekiem, który wymyśla kłamstwa przeciwko Bogu. My mu nie wierzymy”.

23.39. On poprosił: „Panie mój, pomóż mi, bo oni uznali mnie za kłamcę”.

23.40. Bóg odpowiedział mu: „Już wkrótce za to odpokutują”.

23.41. I jako krzyk^[3]Podmuch. spadła na nich Nasza kara, postąpiliśmy z nimi jak z odpadami. Przeklęci niech będą ludzie niesprawiedliwi.

23.42. I po nich powołaliśmy nowe pokolenie.

23.43. Każdy lud ma swój wyznaczony termin i nie może go wydłużyć lub przyspieszyć.

23.44. Potem wysyłaliśmy Naszych posłańców jednego po drugim. I każdy z nich, jak przybywał do swojego ludu, uznawany był za kłamcę. I tak znikały te ludy jedne po drugich, pozostały po nich tylko opowieści. Niech przeklęci będą niewierzący.

23.45. Potem wysłaliśmy Mojżesza i Aarona z Naszymi znakami i jasnymi dowodami

23.46. do Faraona i jego dworzan, ale oni byli zbyt dumni i aroganccy.

23.47. Zapytali: „Czy mamy uwierzyć dwóm ludziom, którzy są tacy sami jak my, a ich lud to nasi niewolnicy?”.

23.48. I uznali ich za kłamców. Byli więc zgubieni.

23.49. Objawiliśmy Mojżeszowi księgę, aby mógł prowadzić swój lud.

23.50. I uczyniliśmy syna Marii i jego Matkę Naszymi znakami. Daliśmy im schronienie na bezpiecznym wzgórzu obfitującym w źródła wody.

23.51. Posłańcy! Spożywajcie smaczne rzeczy, spełniajcie dobre uczynki. Ja jestem świadomy tego, co czynicie.

23.52. Wasza wspólnota religijna jest tą samą wspólnotą, a Ja jestem waszym Bogiem. Bójcie się Mnie.

23.53. Ludzie jednak dokonali rozłamów, a każda z grup jest zadowolona z tego, co posiada.

23.54. Pozostaw ich w tym zamieszaniu na pewien czas.

23.55. Czy oni myślą, że przez bogactwo i synów,

23.56. My obdarzamy ich Naszym błogosławieństwem? Jest przeciwnie, ale oni tego nie dostrzegają.

23.57. A ci, którzy są bogobojni,

23.58. ci, którzy uwierzyli w znaki od swojego Pana,

23.59. ci, którzy nie dodają Panu współtowarzyszy

23.60. oraz ci, którzy dają jałmużnę, podczas gdy ich serca drżą z obawy przed powrotem do swojego Pana,

23.61. oni wszyscy chcą i prześcigają się w spełnianiu dobrych uczynków.

23.62. Żadnej duszy nie obciążamy ponad jej siły. U nas jest Księga mówiąca prawdę i nikt nie zostanie pokrzywdzony.

23.63. Ale serca niewiernych są w niepewności i robią wiele złych rzeczy oprócz tych, które czynią na co dzień.

23.64. Kiedy będziemy karać tych, którzy żyją w zbytku, oni będą błagać o pomoc.

23.65. (Usłyszą ): „Nie błagajcie teraz o pomoc, bo jej nie otrzymacie.

23.66. Były wam przecież recytowane Nasze znaki^[4]Koran., ale odwróciliście się od tego na pięcie,

23.67. okazując wyniosłość wobec nich, prowadząc nocami niegodziwe rozmowy”.

23.68. Dlaczego nie zastanowili się na słowami Koranu? Czy przyszło do nich coś innego, niż objawiono ich dalekim przodkom?

23.69. Czy dlatego odrzucili Wysłannika, bo go nie rozpoznali?

23.70. Czy też powiedzą, że opętały go dżinny? Jest przecież inaczej. On przyszedł do nich z prawdą, ale większość z nich nienawidzi prawdy.

23.71. Gdyby prawda była zgodna z ich namiętnościami, to zniszczeniu uległyby już niebiosa, ziemia i wszystko, co się na nich znajduje. Przyszliśmy do nich z napomnieniem, ale odwrócili się od niego.

23.72. Przecież nie zażądałeś od nich zapłaty? Najwspanialsza zapłata jest od Twego Pana. On jest Najlepszym z obdarowujących.

23.73. Zaprawdę, wzywałeś ich do pójścia drogą prostą.

23.74. Jednak ci, którzy nie wierzą w życie wieczne, nie pójdą drogą prostą.

23.75. Gdybyśmy okazali im litość i uwolnili ich od zła, to oni nadal trwaliby ślepo w swoim nieposłuszeństwie.

23.76. Ukaraliśmy ich, ale oni i tak nie poddali się swojemu Panu i nie upokorzyli się przed Nim.

23.77. Kiedy My otworzymy im bramy najsurowszej kary (wiecznej), wtedy wpadną w rozpacz.

23.78. Bóg jest tym, który dał wam słuch, wzrok i uczucia^[5]lub : „uszy, oczy i serca”., ale wy nie okazujecie wdzięczności.

23.79. To on pomnożył was na ziemi i przed Nim staniecie.

23.80. On daje życie i przynosi śmierć, On przemienia noc i dzień. Nie możecie tego zrozumieć?

23.81. Oni jednak powtarzają to, co ludy, które były przed nimi.

23.82. Pytają: „Czy kiedy umrzemy, a nasze kości obrócą się w proch, to powstaniemy z martwych?

23.83. Takie obietnice składano też naszym ojcom. To tylko mity naszych przodków”.

23.84. Ty zapytaj: „Czy nie wiecie do kogo należy ziemia i wszystko co się na niej znajduje?”.

23.85. Odpowiedzą: „Do Boga”. Powiedz: „To dlaczego się nie opamiętacie?”.

23.86. Pytaj: „Kto jest Panem siedmiu niebios i Wspaniałego Tronu?”.

23.87. Odpowiedzą: „Bóg”. Powiedz: „To dlaczego nie jesteście bogobojni?”.

23.88. Zapytaj: „Czy wiecie, kto ma władzę nad wszystkim, kto sprawuje najlepszą opiekę, chociaż sam nie potrzebuje opieki?”.

23.89. Odpowiedzą: „Bóg”. Powiedz: „To dlaczego sami się okłamujecie?”.

23.90. Jest tak, że objawiliśmy im prawdę, a oni nadal tkwią w kłamstwie.

23.91. Bóg nie wziął sobie nikogo za potomstwo i nikogo nie uczynił bogiem równym Sobie. Gdyby tak było, to każdy z takich bogów przywłaszczyłby sobie część z dzieła stworzenia i chciałby dominować nad innymi. Chwała niech będzie Bogu Jedynemu, który jest ponad tym wszystkim, co o Nim opowiadają.

23.92. On wie o wszystkim, co jest jawne i ukryte. On jest ponad tym wszystkim, co Mu dodają, jako współtowarzyszy.

23.93. Powiedz: „Panie mój, okaż mi to, co im obiecałeś

23.94. i nie umieszczaj mnie wśród ludzi niesprawiedliwych”.

23.95. My mamy moc, aby pokazać ci to, co zostało im obiecane.

23.96. Zło, dobrem oddalaj. My dobrze wiemy, co oni Mi przypisują.

23.97. Powiedz: „Panie mój, w Tobie szukam schronienia przed podszeptami demonów.

23.98. Panie mój, szukam u Ciebie schronienia, aby nie pojawiali się obok mnie”.

23.99. Kiedy śmierć przychodzi do jednego z nich^[6]Tych, którzy dodają Bogu współtowarzyszy., on błaga: „Panie mój, odeślij mnie z powrotem,

23.100. abym mógł spełniać dobre uczynki w życiu, które tam pozostawiłem”. To nieprawda, to tylko słowa, które on wypowiada. Za nim jest już ustanowiona bariera aż do Dnia Zmartwychwstania.

23.101. W Dniu, kiedy zadmą w trąby, zniknie wszelkie pokrewieństwo między nimi i nie będą się o siebie wypytywać.

23.102. Wtedy ci, których szale (z dobrymi uczynkami) przeważą, będą szczęśliwi.

23.103. Ci, których szale będą za lekkie, sami sobie zaszkodzili i zamieszkają na wieczność w Piekle.

23.104. Ogień będzie spalał im twarze, wykrzywią się ich usta, odsłaniając zęby.

23.105. Usłyszą: „Czy nie recytowano wam Naszych objawień? Jednak uznaliście je za kłamstwo”.

23.106. Powiedzą: „Panie nasz, dopadło nas nieszczęście, byliśmy zaślepieni.

23.107. Panie nasz! Zabierz nas stąd, a jeżeli nadal będziemy szerzyć zło, to wtedy rzeczywiście będziemy ludźmi niesprawiedliwymi”.

23.108. Bóg odpowie im: „Pozostańcie tu okryci hańbą i nie przemawiajcie do Mnie.

23.109. Część z Moich sług tak mówiła: >>Panie nasz! Wierzymy, więc przebacz nam nasze grzechy i zmiłuj się nad nami. Ty jesteś najbardziej Miłosierny z okazujących litość<<.

23.110. Wy jednak wyśmiewaliście się z nich tak bardzo, że zapomnieliście o wychwalaniu Mnie, pogrążając się w ośmieszaniu ich.

23.111. Dzisiaj wynagrodziłem ich za wytrwałość. Oni są zwycięzcami”.

23.112. Później Bóg zapyta: „Ile lat spędziliście na ziemi?”.

23.113. Odpowiedzą: „Byliśmy tam dzień, a może tylko część dnia. Zapytaj tych, którzy to policzyli” ^[7]Aniołów spisujących dobre i złe uczynki..

23.114. Bóg powie im: „Byliście tam tylko chwilę, ale tego nawet nie wiecie.

23.115. Myśleliście pewnie, że stworzyłem was bez celu, że nie staniecie już przede Mną?”

23.116.Chwała niech będzie Bogu, Prawdziwemu Władcy. Nie ma boga poza Nim, Władcą Wspaniałego Tronu.

23.117. A ten, który zwraca się do innego boga poza Bogiem (Jedynym), bez żadnego dowodu na jego istnienie, będzie się z tego musiał rozliczyć przed swoim Panem. Niewierni z pewnością nie będą szczęśliwi.

23.118. Powiedz: „Panie mój, przebacz i zmiłuj się. Ty jesteś Najwspanialszym z tych, którzy okazują litość”.