W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

15.1. Alif. Lam. Ra. Oto znaki Księgi i Jasnego Koranu.

15.2. Niewierni być może będą chcieli być poddanymi Bogu ^[1]Czyli: muzułmanami. Zechcą nimi być w Dniu Sądu..

15.3. Zostaw ich, niech jedzą, używają (życia) i żyją płonną nadzieją. Wkrótce wszystkiego się dowiedzą.

15.4. Żadnego miasta nie zniszczyliśmy, zanim nie zesłaliśmy mu pisma z wyznaczonym terminem ^[2]Terminem zniszczenia, jeśli nie będą spełnione żądania Boga, wzywające do wiary i moralności..

15.5. Żaden lud nie może opóźnić lub przyspieszyć wyznaczonego terminu.

15.6. Mówili: „Ty, któremu (rzekomo) zesłano ostrzeżenia, jesteś opętany ^[3]Przez dżina lub szatana..

15.7. A jeżeli mówisz prawdę, to przyprowadź do nas aniołów”.

15.8. Jednak My wysyłamy anioły już jako wypełnienie prawdy, a wtedy niewiernym skończy się czas.

15.9. Naprawdę to My objawiamy to ostrzeżenie ^[4]Tj. Koran. i jesteśmy jego Strażnikiem.

15.10. Przed tobą wysyłaliśmy proroków do różnych dawnych plemion.

15.11. I każdy Nasz prorok był wyśmiewany.

15.12. Tak sprawiliśmy, że to (wyśmiewanie) przeniknęło do ich serc ^[5]Tzn. wyśmiewanie się z proroków stało się zwyczajem. Według niektórych komentatorów, tak w ich sercach umocniła się niewiara. Jeszcze inni uważają, że to Koran niepostrzeżenie przeniknął ich serca dzięki temu, że zostali wysłani prorocy..

15.13. Oni i tak nie wierzą (w objawienie), chociaż mają przykład ludów, które były przed nimi.

15.14. Nawet, gdybyśmy otworzyli przed nimi niebiańskie bramy i oni przeszliby przez nie,

15.15. to i tak by powiedzieli: „Nasze oczy nas okłamują albo my zostaliśmy zaczarowani”.

15.16. To My umieściliśmy na niebie konstelacje i sprawiliśmy, że są piękne dla tych, którzy je obserwują.

15.17. Chronimy je przed zakusami przeklętych demonów.

15.18. Z wyjątkiem tych, którzy podsłuchują ukradkiem ^[6]Boga i aniołów.– ich dosięgnie jasny płomień.

15.19. Rozpostarliśmy ziemię i mocno osadziliśmy na niej góry oraz sprawiliśmy, że rodzi ona wszelkie owoce w określonym rytmie wzrostu.

15.20. Stworzyliśmy na ziemi wszystko, co jest potrzebne do życia dla was i dla tych (zwierząt), którymi nie musicie się opiekować.

15.21. Nie ma takiej rzeczy, której nie mielibyśmy w ogromnej ilości u Siebie. Zsyłamy je jednak według potrzeb.

15.22. Posyłamy też wiatr naganiający deszczowe chmury dla zapewnienia płodów (ziemi). Zapewniamy wam wodę do picia, ale to nie wy jesteście tymi, którzy nią rozporządzają.

15.23.To My dajemy (ludziom) życie i jesteśmy ich dziedzicami ^[7]Tzn. każde życie powraca do Boga.. Cały wszechświat jest Naszym dziedzictwem.

15.24. My znamy tych, którzy byli przed wami i będą po was ^[8]Chodzi o tych, którzy „przodują” w dobrych uczynkach i posłuszeństwie Bogu i tych, którzy w tej kwestii pozostają w tyle..

15.25. Ich wszystkich zbierze razem twój Pan. On jest Mądry i Wszechwiedzący.

15.26. To My stworzyliśmy człowieka z suchej gliny i ukształtowaliśmy go z ciemnego mułu.

15.27. Dżinny stworzyliśmy wcześniej z czystego ognia.

15.28. Pan powiedział do aniołów: „Stworzę człowieka z suchej gliny i uformuję go z ciemnego mułu.

15.29. A kiedy ostatecznie go ukształtuję i natchnę go Moim duchem, wówczas oddajcie mu pokłon”.

15.30. I oddali mu wszyscy aniołowie pokłon.

15.31. Nie posłuchał jedynie (szatan) Iblis. Nie chciał być wśród tych, którzy kłaniają się człowiekowi.

15.32. Zapytał Bóg: „Iblisie, dlaczego nie chcesz być wśród tych, którzy się pokłonili?”.

15.33. On odpowiedział: „Nie zamierzam kłaniać się człowiekowi, którego stworzyłeś z suchej gliny i uformowałeś z ciemnego mułu”.

15.34. Bóg odpowiedział: „Zatem odejdź stąd, bo jesteś wśród poniżonych.

15.35. Przekleństwo Moje będzie nad tobą do Dnia Sądu”.

15.36. Iblis prosił: „Panie, odrocz swój wyrok do Dnia Zmartwychwstania”.

15.37. Bóg powiedział: „Jesteś wśród tych, którym odroczono wyrok,

15.38. aż do wyznaczonego Dnia”.

15.39. Iblis odpowiedział: „Panie mój, za to, że Ty sprowadziłeś mnie z drogi prostej, ja upiększę im to, co jest na ziemi i będę ich wszystkich zwodził z Twojej drogi,

15.40. za wyjątkiem tych z Twoich sług, którzy są Ci szczerze oddani”.

15.41. Bóg powiedział: „To jest droga prosta, która prowadzi do Mnie.

15.42. Nie będziesz miał władzy nad Moimi sługami, za wyjątkiem tych, którzy zbłądzą, chcąc iść za tobą”.

15.43. Dla nich miejscem obiecanym jest Piekło.

15.44. Ma ono siedem rodzajów bram, które będą przekraczać ^[9]Odpowiednio do swoich przewinień..

15.45. A sprawiedliwi znajdą się wśród Ogrodów i źródeł.

15.46. (Usłyszą) „Wejdźcie tam w pokoju i bezpieczeństwie”.

15.47. Z ich serc usuniemy wszelką zazdrość, czyniąc ich braćmi i spoczną na łożach zwróceni do siebie twarzami.

15.48. Nie będą tam odczuwać zmęczenia i będą tam przebywać na wieki.

15.49. Powiedz Moim sługom, że Bóg jest Przebaczający i Miłujący

15.50. i to, że Moja kara jest najbardziej sroga.

15.51. Opowiedz im o gościach Abrahama.

15.52. Jak przyszli do niego z powitaniem „Pokój”, a on im odpowiedział: „Obawiam się was”.

15.53. Oni powiedzieli: „Nie obawiaj się. Przychodzimy do ciebie z dobrą nowiną o twoim synu, który będzie bardzo mądry”.

15.54. Abraham powiedział: „Oznajmiacie mi taką nowinę, choć jestem już starcem?  Dlaczego tak mówicie?”.

15.55. Powiedzieli: „Bo ta dobra nowina, którą ci przekazaliśmy jest prawdą. Nie bądź jednym z tych, którzy tracą nadzieję”.

15.56. Abraham odpowiedział: „Nadzieję na miłosierdzie tracą tylko ci, którzy zbłądzili na drodze Boga”.

15.57. I zapytał: „Z jaką misją was posłano?”.

15.58. Odpowiedzieli: „Udajemy się do ludu grzeszników,

15.59. ale nie jest nim Lot i jego rodzina. Oni zostaną uratowani,

15.60. za wyjątkiem jego żony. Ustaliliśmy, że ona była jedną z nich (grzesznych) i pozostanie w tyle”.

15.61. I przybyli posłańcy do Lota i jego rodziny.

15.62. Lot powiedział (do nich): „Jesteście tutaj obcy”.

15.63. Odpowiedzieli: „Tak, ale przynieśliśmy wieści o tym, w co oni wątpią ^[10]O czekającej ich karze..

15.64. To, z czym przychodzimy do ciebie, jest prawdą, a my jesteśmy prawdomówni.

15.65. Kiedy będzie środek nocy, wyjdź (z miasta) ze swoją rodziną. Idźcie jedni za plecami drugich i niech nikt nie ogląda się za siebie. Udajcie się tam, gdzie wam nakazano”.

15.66. Poinformowaliśmy go o Naszym rozkazie, że ci, którzy zostaną w tyle, zostaną wycięci do korzeni ^[11]Zniszczeni..

15.67. Ludzie z miasta przybyli rozradowani do Lota.

15.68. On powiedział do nich: „Nie okrywajcie mnie hańbą przed moimi gośćmi.

15.69. Na Boga! Nie poniżajcie mnie”.

15.70. Oni powiedzieli: „Czy nie zabroniliśmy ci gościć u siebie obcych?”.

15.71. Lot odpowiedział: „Jeżeli chcecie coś zrobić, to tu są moje córki”.

15.72. Na twoje życie (Muhammadzie)! Oni w upojeniu błądzili jak ślepcy.

15.73. O wschodzie słońca rozległ się krzyk ^[12]Krzyk anioła, podmuch. i spadła na nich kara.

15.74. Wywróciliśmy ich miasto i zburzyliśmy je deszczem kamieni z wypalonej gliny.

15.75. To są znaki dla tych, którzy potrafią je odczytać.

15.76. A miasto leżało przy (nadal) istniejącej drodze.

15.77. To są znaki dla ludzi wierzących.

15.78. Również mieszkańcy Al – Ajkat ^[13]Tłumaczone jako „lud Lasu”, „mieszkańcy Gąszczu”, „mieszkańcy Drzewa” , „Zarośli”. Dotyczy to krainy Midianitów, do których był posyłany Szoajb. byli grzesznikami.

15.79. I oni także zostali zniszczeni. Oba miasta leżały przy otwartej drodze ^[14]Tzn. leżały w miejscu, gdzie dalej przechodzą ludzie i mogą zatrzymać się tam w celu refleksji.

15.80. Mieszkańcy Al – Hidżr ^[15]Lud Thamud, do którego był posyłany Saleh. uznali posłańców za kłamców.

15.81. Nie uwierzyli w znaki, które im daliśmy.

15.82. Oni w skałach wykuwali sobie domy i myśleli, że są bezpieczni.

15.83. Rankiem rozległ się krzyk i spadła na nich kara.

15.84. I na nic nie zdało się to, co zbudowali.

15.85. My ^[16]Bóg., opierając się na prawdzie, zbudowaliśmy to, co jest w niebie i na ziemi, i wszystko to, co jest pomiędzy nimi. Godzina nadejdzie na pewno, wiec odpuść im ^[17]Muhammad (s) swemu ludowi. pięknym przebaczeniem.

15.86. Zaprawdę, twój Pan jest Stwórcą i Wszechwiedzącym.

15.87. Objawiliśmy ci te siedem wielokrotnie powtarzanych wersetów ^[18]Dotyczy to 1. sury „Otwierającej Księgę” (Al- Fatiha), która jest powtarzana w każdej modlitwie. Wg. tradycji sura ta została objawiona co najmniej dwa razy. i Wielki Koran.

15.88. Nie spoglądaj w kierunku dobra, jakie ofiarowaliśmy niektórym z niewierzących dla doczesnej radości. Nie smuć się ich losem i weź pod swoje skrzydła tych, którzy wierzą.

15.89. Powiedz: „Jestem tym, który wyraźnie ostrzega”.

15.90. Ześlemy karę na odszczepieńców,

15.91. którzy rozdzielili Koran na (pasujące im) fragmenty.

15.92. Na Boga, oni wszyscy będą zapytani

15.93. o to, co zrobili.

15.94. Głoś więc odważnie to, co ci nakazano i odwróć się od tych, którzy dodają Mu współtowarzyszy.

15.95. O tym, że My wystarczymy ci przeciwko tym, którzy szydzą z ciebie,

15.96. i tym, którzy na równi z Bogiem stawiają swoje bożki, oni wkrótce się dowiedzą.

15.97. My wiemy, że sprawia ci przykrość, gdy słyszysz, co oni mówią.

15.98. Ty jednak głoś chwałę swego Pana i bądź wśród tych, którzy głęboko się przed Nim kłaniają.

15.99. Oddawajcie cześć waszemu Panu, aż nadejdzie to, co jest pewne ^[19]Śmierć lub Dzień Sądu..