W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

14.1. Alif. Lam. Ra. To jest Księga, którą ci objawiono, abyś mógł za pozwoleniem Boga wyprowadzić ludzi z ciemności ku światłości na drogę Wszechmocnego i Godnego Chwały Boga,

14.2. do którego należy wszystko, co jest w niebie i na ziemi. Biada niewierzącym, czeka ich straszna kara,

14.3. bo przedkładają życie doczesne nad życie przyszłe i odciągają ludzi od drogi prostej do Boga, czyniąc ją pokrętną. Oni dalece zbłądzili.

14.4. Wysyłaliśmy proroków, którzy w języku ludu (z którego się wywodzili) mogli tłumaczyć wyraźne znaki. Bóg zezwala schodzić z drogi prostej komu zechce i prowadzi tą drogą tych, których zechce. On jest Potężny i Mądry.

14.5. Posłaliśmy Mojżesza z Naszymi znakami, nakazując mu: „Wyprowadź swój lud z ciemności ku światłu i napominaj go dniami Boga” ^[1]Lub „przypominaj dni Boga”. Dni – tu w znaczeniu ważnych wydarzeń.. To wystarczające znaki dla wszystkich, którzy są wytrwali i wdzięczni.

14.6. Mojżesz mówił do swego ludu: „Przypomnijcie sobie miłosierdzie Boga, kiedy wyzwolił was spod panowania Faraona i jego ludzi. Zadawali wam straszne cierpienia, zabijając waszych synów, a oszczędzając tylko kobiety. To była wielka próba, jakiej poddał was Bóg”.

14.7. I wtedy wasz Pan oznajmił: „Jeśli będziecie okazywać wdzięczność, obdarzę was Swoimi łaskami, jeśli będziecie niewdzięczni, srogo was ukarzę” ^[2]Imam Sadik (a.s.) powiedział: „Unikanie grzechów jest formą wdzięczności Bogu za Jego łaski” (Al-Kafi)..

14.8. Mojżesz powiedział: „Jeślibyście przestali wierzyć wraz ze wszystkimi mieszkańcami ziemi, to Bóg i tak będzie Bogaty i Godny Chwały”.

14.9. Czyż nie dotarła do was opowieść o ludzie Noego, o ludach Ad i Thamud i tych, którzy byli po nich, o których wiedział tylko Bóg? Przychodzili do nich prorocy z jasnymi dowodami, ale oni przykładali ręce do ust i mówili: „Nie wierzymy w to, z czym do nas przybyliście i wątpimy w to, do czego nas wzywacie”.

14.10. Prorocy odpowiadali: „Wątpicie w Boga, stworzyciela nieba i ziemi? On wzywa was, aby wam wybaczyć wasze grzechy, aby dać wam jeszcze czas, ale ostateczny termin jest już wyznaczony”. Oni powiedzieli; „Jesteście takimi samymi ludźmi, jak my. Chcecie oddalić nas od wiary naszych przodków. Pokażcie jasne dowody (waszego) przewodnictwa”^[3]Chcieli cudu..

14.11. Prorocy mówili: „Jesteśmy zwykłymi śmiertelnikami jak wy, ale Bóg obdarza miłosierdziem tych ze swoich sług, których tylko zechce. Nie możemy wam przedstawić jasnych dowodów (naszego) przewodnictwa, chyba że Bóg da nam taką możliwość. Tylko w Bogu wierzący mogą pokładać swoje zaufanie.

14.12. A dlaczego nie mielibyśmy ufać Bogu, który wskazał nam drogi, po których mamy kroczyć. My na pewno z cierpliwością będziemy znosić krzywdy, które nam zadajecie. W Bogu pokładają nadzieję ci, którzy Mu ufają.

14.13. Niewierzący mówili do wywodzących się z nich proroków: „Jeżeli nie powrócicie do naszej religii, to wygnamy was z naszej ziemi”. Wtedy ich Pan oznajmił: „Bóg z pewnością zniszczy grzeszników

14.14. i osiedli was na ich ziemi. To obietnica dla tych, którzy obawiają się Sądu Bożego i Moich gróźb”.

14.15. Modlili się o wydanie wyroku i każdy uparty prześladowca był zawiedziony.

14.16. Przed nim znajduje się Piekło, gdzie będzie pił ropiejący napój.

14.17. Będzie go przełykał, ale sprawiać mu to będzie ogromną trudność. Śmierć będzie podchodzić do niego z każdej strony, jednak nie będzie umierać, aż w końcu spadnie na niego straszna kara.

14.18. Czyny niewierzących są niczym popiół, nad którym pojawił się gwałtowny podmuch w burzliwy dzień. Oni nie będą mieli żadnej władzy nad tym, na co sobie zasłużyli. Oni zbłądzili bezpowrotnie.

14.19. Czy nie widzicie, że to rzeczywiście  Bóg stworzył niebo i ziemię? Jeżeli tylko zechce, pozbędzie się was i dokona nowego stworzenia.

14.20. To nie stanowi dla Boga żadnej trudności.

14.21. Wszyscy staną przed Bogiem. Ludzie bezwolni powiedzą do (swoich) zarozumiałych przywódców: „Podążaliśmy za wami, czy teraz pomożecie nam i uratujecie przed karą Boga?”. Oni odpowiedzą: „Gdyby Bóg nami kierował, to z pewnością poprowadzilibyśmy was drogą prostą. Teraz już nie ma dla nas znaczenia, czy będziemy niecierpliwi czy okażemy cierpliwość, dlatego że nie ma już dla nas żadnej nadziei” ^[4]Schronienia, ucieczki..

14.22. A kiedy wyrok zapadnie, szatan powie: „Naprawdę to Bóg dał wam prawdziwą obietnicę, a ja was okłamałem. Nie miałem jednak nad wami władzy, zwodziłem was tylko, a wy posłuchaliście mnie (z własnej woli). Nie miejcie więc pretensji do mnie. Miejcie je tylko do samych siebie. Nie mogę wam pomóc tak, jak nie mogę spodziewać się pomocy od was. Zaprzeczam temu, co robiliście, czyniąc mnie równym Bogu”. Z pewnością dla niesprawiedliwych przygotowana jest sroga kara.

14.23. Wierzący, którzy postępowali sprawiedliwie, wejdą do Rajskich Ogrodów, pod którymi płynąć będą strumienie i zamieszkają w nich, z rozkazu Pana, na wieki. Tam będą się pozdrawiać słowem „Pokój” (z tobą).

14.24. Czy nie znasz przypowieści Boga o dobrym słowie? Jest on jak dobre drzewo o mocnych korzeniach i gałęziach sięgających nieba.

14.25. Z woli Boga rodzi ono nieustannie owoce. Bóg przynosi ludziom przypowieści, aby zaczęli się zastanawiać.

14.26. W przypowieści o złym słowie jest ono przyrównane do złego drzewa, które łatwo wyrwać z ziemi ze względu na słabość korzeni.

14.27. Bóg wzmacnia wierzących słowem silnie zakorzenionym w tym i przyszłym życiu. Niewierzących natomiast sprowadza z drogi prostej. Bóg czyni to, co zechce.

14.28. Czy nie widziałeś tych, którzy wymienili błogosławieństwo Boga na niewiarę i wprowadzili swój lud do miejsca upadku.

14.29. Do Piekła, gdzie będą paleni. To najgorsze miejsce do przebywania.

14.30. Wyznaczyli równych Bogu, aby odciągnąć wierzących od Jego drogi. Powiedz im: „Czerpcie z tego radość póki możecie, bo podążacie niechybnie do ognia piekielnego”.

14.31. Powiedz Moim wierzącym sługom, że zanim nadejdzie dzień, kiedy nie będzie już możliwości targu i przyjaźni, niech modlą się i rozdają, jawnie lub skrycie, z tego, co im ofiarowaliśmy.

14.32. Bóg jest tym, który stworzył niebo i ziemię, i zsyła deszcz na ziemię. Dzięki Niemu rodzi ona owoce, które możecie spożywać. Oddał wam rzeki i powierzył wam statki, aby z Jego rozkazu pływały po morzach.

14.33. Dał wam słońce i księżyc regularnie wschodzące i zachodzące i tak otrzymaliście noc i dzień.

14.34. I dał wam wszystko, o co prosiliście. Nie zdołacie policzyć dobrodziejstw, jakimi was obdarzył. Jednak człowiek jest bardzo często niesprawiedliwy i niewdzięczny.

14.35. Wspomnij, co powiedział Abraham: „Boże, uczyń to miasto bezpiecznym, ochroń mnie i moje dzieci przed bałwochwalcami.

14.36. Panie mój! Oni wielu ludzi sprowadzili z drogi prostej. Kto teraz pójdzie ze mną, będzie jak ja, kto mi się przeciwstawi (będzie niewierzącym). Bóg jest Przebaczający i Miłujący.

14.37. Panie nasz, część mojej rodziny osiedliłem w nieurodzajnej dolinie, obok Twojego Świętego Domu ^[5]Kaaba.. Spraw, aby się modlili i aby serca ludzkie były im przychylne. Ześlij im owoców, aby byli wdzięczni.

14.38. Panie nasz, Ty wiesz co skrywamy, a co robimy jawnie. Nic, co jest w niebie i na ziemi nie może się ukryć przed Bogiem.

14.39. Chwała niech będzie Bogu, który dał mi na starość synów, Ismaela i Izaaka. Mój Pan wysłuchuje modlitw.

14.40. Panie mój, spraw, abym regularnie modlił się do Ciebie i o to samo proszę w sprawie mojej rodziny. Przyjmij Panie moje błagania!

14.41. Panie nasz, w Dniu Sądu wybacz mi, moim rodzicom i wszystkim wierzącym”.

14.42. Nie myślcie, że Bóg nie zwraca uwagi na to, co robią niesprawiedliwi. On udziela im tylko odroczenia do Dnia, kiedy ich oczy napełnią się przerażeniem.

14.43. Będą wtedy szli przed siebie pełni strachu z zadartymi głowami, by na siebie nie patrzeć, a ich serca wypełni pustka.

14.44. Ostrzegaj ludzi przed Dniem Sądu, w którym będzie orzeczona kara i grzesznicy powiedzą: „Panie nasz, odrocz nam jej wykonanie choć na krótką chwilę, a my odpowiemy na Twoje wezwanie i pójdziemy za posłańcami”. Bóg odpowie: „Czy już wcześniej nie przysięgaliście, że taki koniec was nie spotka?

14.45. Zamieszkaliście wśród tych, którzy sami sobie szkodzili i wiedzieliście co ich spotkało, przytaczaliśmy wam wiele zrozumiałych przypowieści”.

14.46. Uciekali się do różnych sztuczek, ale Bóg zawsze zniweczy ich zamiary, nawet gdyby mieli moc przenoszenia gór.

14.47. Bóg dotrzyma obietnic, które dał swoim posłańcom. Bóg jest Wielki i ma siłę, aby się odpłacić.

14.48. W tym Dniu ziemia zostanie zastąpiona inną ziemią, podobnie stanie się z niebem i wszyscy staną przed Bogiem Jedynym, Najwyższym.

14.49. W tym Dniu ujrzysz grzeszników skutych łańcuchami.

14.50. Ich ubrania będą ze smoły, a twarze ich pokryje ogień,

14.51. aby mógł Bóg zapłacić każdej duszy tyle, na ile sobie zasłużyła. Bóg jest dokładny w rozliczaniu.

14.52. To obwieszczenie jest dane ludziom, jako ostrzeżenie i wiadomość, że Bóg jest Jedyny. Ci, co mają rozum, zastanowią się nad tym.