W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

103.1. Na (płynący) czas^[1]Często tłumaczone jak „Pora przedwieczorna”, „czas przedwieczorny”, „pora wieczorna” itp. Moim zdaniem chodzi o czas biegnący, czyli o przeszłość i przyszłość poprzez teraźniejszość, w odniesieniu do czynów człowieka. Każda chwila teraźniejszości, która przemija, staje się przeszłością, każda chwila przyszłości, gdy nadchodzi, jest teraźniejszością i odchodzi w przeszłość. A w tym czasie są osadzone czyny człowieka i jego stosunek do Boga. A czas ten ucieka. Dzień Zmartwychwstania i Sąd zbliżają się nieuchronnie..

103.2. Człowiek jest w stanie zguby.

103.3. Wyjątkiem są ci, którzy uwierzyli, czynili dobro, zachęcali się wzajemnie do prawdy i wytrwałości.