W imię Boga Miłosiernego, Miłującego.

48.1. Daliśmy ci wyraźne zwycięstwo ^[1] Dotyczy to pokojowego porozumienia w al-Hudajbijah (6 rok Hidżry/ 628 r.) i ogłoszenie pokojowego wejścia ( bez walki) do Mekki (8 H / 630 r.). ,

48.2. aby Bóg przebaczył ci twoje przeszłe i przyszłe grzechy, dopełnił Swojego miłosierdzia względem ciebie i poprowadził drogą prostą.

48.3 Tak Bóg ochrania cię Swoim trwałym wsparciem.

48.4. On jest tym, który zesłał spokój w serca wierzących, aby zwiększyć ich wiarę. Do Boga należą siły nieba i ziemi. Bóg jest Mądry i Wszechwiedzący.

48.5. On wprowadzi wierzących mężczyzn i wierzące kobiety do Ogrodów, poniżej których płyną strumienie, aby zamieszkali tam na wieki. On odpuści im ich grzechy. To w Jego oczach jest wielkim triumfem.

48.6. Bóg ukarze hipokrytów i hipokrytki, bałwochwalców i bałwochwalczynie, którzy mają złą opinię o Bogu. Zło obróci się przeciwko nim. Bóg pogniewał się na nich, przeklął ich i przygotował dla nich Piekło. Cóż za nieszczęsne przeznaczenie!

48.7. Do Boga należą wojska nieba i ziemi. Bóg jest Wszechmocny i Mądry.

48.8. Wysłaliśmy ciebie jako świadka, zwiastuna dobrej nowiny i jako ostrzegającego.

48.9. Abyście wierzyli w Boga i Jego Wysłannika, wspierali go i szanowali. Chwalcie Pana rano i wieczorem.

48.10. Ci, którzy składają tobie przysięgę wierności, składają ją Bogu. Ręka Boga jest na ich rękach ^[2]Tzn., że Bóg jest świadkiem tej przysięgi.. Jeżeli ktoś złamie przysięgę, czyni to na własną zgubę. Ten, kto dotrzyma złożonego Bogu przyrzeczenia, otrzyma od Niego wspaniałą nagrodę.

48.11. Beduini, którzy pozostaną na tyłach, powiedzą: „Musieliśmy zająć się naszym dobytkiem i naszymi rodzinami, poproś więc o przebaczenie dla nas”. Słowa, które wypowiadają, nie oddają tego, co mają w sercach. Powiedz: „Kto was ochroni przed Bogiem, jeśli On zechce dla was jakiegoś nieszczęścia lub jeśli zechce dla was jakiegoś błogosławieństwa?”, Bóg dobrze wie, co robicie.

48.12. Skrycie wierzyliście, że Wysłannik i wierzący nigdy nie powrócą do swoich rodzin, i ta pewność radowała wasze serca. Mieliście złe myśli i ponieśliście stratę.

48.13. Każdemu niewiernemu, który nie wierzy w Boga i Jego Wysłannika, przygotowaliśmy ogień piekielny.

48.14. Bóg jest władcą nieba i ziemi. On okazuje łaskę, komu zechce i karze, kogo zechce. Bóg jest Przebaczający i Miłujący.

48.15. Kiedy wyruszycie po zdobycze wojenne ^[3]Dotyczy to kampanii przeciwko miastu Khaibar (początek 7 H./ rok 628). Doszło tam do bitwy między zamieszkującymi ją żydami a muzułmanami., ci, którzy pozostawali na tyłach, powiedzą: „Idziemy z wami”. Oni chcą zmienić rozkaz Boga. Powiedz im: „Nie pójdziecie z nami. Tak już wcześniej nakazał Bóg”. Oni odpowiedzą; „Nie jest tak, a wy nam zazdrościcie” ^[4]Tego, że przedtem się nie narażali i pozostali na tyłach („w tyle”).. Jest wręcz przeciwnie, ale oni niewiele lub w ogóle nic, rozumieją.

48.16. Powiedz Beduinom, którzy pozostawali na tyłach: „Będziecie wezwani przeciwko wielkiemu i silnemu ludowi. Będziecie z nimi walczyć, chyba że się poddadzą. Jeśli będziecie posłuszni, Bóg was wspaniale wynagrodzi. Ale jeśli uciekniecie ^[5]Dosł. : „odwrócicie się”., tak jak wcześniej uciekaliście, On odpłaci wam karą bolesną”.

48.17. Nie ma winy po stronie ślepych, nie ma winy po stronie kalekich i nie ma winy po stronie chorych, jeśli nie walczą. Tych, którzy są posłuszni Bogu i Jego Wysłannikowi, wpuści Bóg do Ogrodów, pod którymi płyną strumienie. A tym, którzy się odwracają, Bóg odpłaci karą bolesną.

48.18. Bóg był zadowolony z wierzących, kiedy pod drzewem ^[6]W al-Hudajbijah. złożyli ci przysięgę wierności. Bóg dobrze wiedział, co skrywają ich serca. Zesłał na nich spokój i nagrodził bliskim zwycięstwem ^[7]Kampania przeciwko miastu Khaibar.

48.19. i dużą ilością wojennych zdobyczy. Bóg jest Wszechwładny i Mądry.

48.20. Bóg obiecał wam, że zyskacie wiele zdobyczy. W ten sposób przyśpieszył to dla was, powstrzymał ludzi przed agresją przeciwko wam i uczynił to znakiem dla wierzących. Tak Bóg prowadzi was po drodze prostej.

48.21. Są i inne dobra, których nie zdołaliście zdobyć, ale Bóg objął je Swą Mocą. Zaprawdę, On ma władzę nad wszystkim.

48.22. A gdyby ci, którzy nie uwierzyli, walczyli przeciwko wam, to z pewnością uciekliby (przed wami), bo nie mają żadnych opiekunów, ani pomocników.

48.23. Takie jest odwieczne prawo Boga i nie znajdziesz w nim żadnych zmian.

48.24. On jest tym, który w dolinie Mekki powstrzymał ich (agresywne) ręce przeciwko wam i wasze (agresywne) ręce przeciwko nim po tym, jak dał wam zwycięstwo nad nimi ^[8]Układ w al-Hudajbijah.. Bóg widzi wszystko, co robicie.

48.25. To są ci, którzy nie uwierzyli i nie dopuścili was do Świętego Meczetu ^[9]Al – Kaaba. oraz nie pozwolili, aby wasze zwierzęta ofiarne dotarły do miejsca przeznaczenia. Gdyby nie wierni mężczyźni i wierne kobiety (mieszkający w Mekce), których nawet nie znałeś, doszłoby do walki. Zupełnie nieświadomie popełniłbyś grzech, tratując ich (w walce). W ten sposób Bóg dopuszcza do swego miłosierdzia, kogo chce. Gdyby jednak oni ^[10]Wierzący i niewierzący. Bóg nie dopuścił do walki o Mekkę, ponieważ wśród jej mieszkańców byli także muzułmanie. byli rozdzieleni, to ukaralibyśmy tych, którzy nie uwierzyli, ogromnym cierpieniem.

48.26. Serca tych, którzy nie uwierzyli, wypełniła agresywna pogarda do prawdy, wywodząca się z okresu ciemności ^[11]Arabii przed islamem.. Bóg zesłał poczucie spokoju i bezpieczeństwa na Wysłannika i wiernych i przekazał im słowa sprawiedliwości, do czego mieli prawo i byli tego godni. Bóg wie o wszystkim.

48.27. Bóg wypełnił prawdziwą wizję, którą miał Wysłannik: „Zgodnie z wolą Boga wejdziecie bezpiecznie do Świętego Meczetu z ogolonymi głowami lub obciętymi włosami, bez uczucia strachu. Ale Bóg wie więcej, niż wy wiecie i przygotował wam nadchodzące zwycięstwo”.

48.28. On posłał Swojego Wysłannika z przewodnictwem i religią prawdziwą, wywyższając ją ponad wszystkie inne religie. Bóg wystarczy jako świadek.

48.29. Muhammad jest Wysłannikiem Boga. Ci, którzy są z nim, są surowi wobec niewiernych, ale współczujący między sobą. Widzisz ich kłaniających się, padających na twarz, szukających błogosławieństwa Boga i Jego aprobaty. Ich twarze noszą znamiona od wybijania pokłonów. Taka jest przypowieść o nich w Torze i w Ewangelii. Są jak roślina, która kiełkuje, staje się silna, gęstnieje i umacnia się na łodydze, niosąc radość temu, kto ją zasiał. To doprowadza do wściekłości niewiernych. Bóg obiecał tym, którzy wierzą i czynią dobro, przebaczenie i wspaniałą nagrodę.